น้องแตง

ฤทธิ์ ศรีดวง

พ่อโทรมาหาผมเมื่อวันเสาร์ที่แล้ว ให้มาช่วยงานศพ น้องอ้อย..หลานอาเขมเพื่อนพ่อ ใครก็ไม่รู้ผมไม่รู้จักหรอก ติดแต่เกรงใจพ่อ ก็เลยต้องมา ผมชวน    ไอ้เท่งเพื่อนซี้มาด้วย อาเขมแกไม่มีเงิน พ่อผมเลยรับเป็นเจ้าภาพจัดงานให้
  คืนที่สามของงานผมเห็นสาวคนหนึ่งมานั่งฟังพระสวดใกล้ๆผม เธอสวยมาก..ขาวโบ๊ะ  มีผ้าพันแผลที่คอนิดหน่อย ผมหลิ่วตามองไอ้เท่ง ผมรู้ว่ามันเข้าใจผม
  ข้าเห็นตั้งแต่วันแรกแล้ว คนอะไรสวยชิบไอ้เท่งกระซิบผมตอนออกมาเตรียมข้าวต้ม
  แล้วทำไมเอ็งไม่บอกข้า ไม่งั้นป่านนี้ข้าจีบไปแล้ว
  อ้าว..ไอ้หม่ำ ข้าเห็นเขามากับหนุ่ม คนมีแฟนแล้วเอ็งจะไปสนทำไม
  ช่างเถอะๆ ผมพูดตัดรำคาญ
  ผมยกข้าวต้มไปเสริฟให้แขกแต่ละคน จนถึงสาวน้อยคนนั้น
  พี่เป็นลูกลุงแม้นหรือจ๊ะ เธอชวนผมคุย อ๊ะๆ..อย่างนี้มีลุ้น
  ใช่จ้ะ พ่อเรียกพี่กลับมาช่วยงาน....น้องชื่ออะไรจ๊ะ
  แตงจ้ะ...ชื่อแตง..แล้วพี่ชื่อ..ชื่อหม่ำใช่ไหมจ๊ะ ผมแปลกใจที่เธอรู้จักชื่อผม
  แตงรู้จักชื่อพี่ได้ไง
  แตงเคยเห็นพี่ 
  เหรอ..แตงเห็นพี่ที่ไหน ผมตื่นเต้นอยากรู้จริงๆ  พลางวางถาดข้าวต้มลง
  เคยเห็นในสะเก็ดข่าว ตอนพี่ถูกคนเมายาบ้าเอามีดจี้...พี่ฉี่ราดเต็มกางเกงเลย เธอปิดปากหัวเราะเบาๆหน้าเธอแดงกล่ำ เอ้า...ขำเข้าไปๆ ผมนึกในใจ
  ลุงแม้นแกเห่อมากเลยนะ แกดีใจที่ลูกแกได้ออกทีวี แกประกาศไปทั่วหมู่บ้านเลย
  พี่ว่า...พอดีกว่านะน้องแตง..พอเถอะ..เดี๋ยวใครมาได้ยินเข้ามันไม่ดี 
  กลัวเขามาขอลายเซ็นดาราหรือจ๊ะ...อิๆ แน่ะ..เล่นไม่เลิกจริงๆ ผมนึกในใจ
ดูๆไป เธอก็น่ารักดี มีชีวิตชีวา...ขาวโบ๊ะ!  ผิดกับภาพที่เห็นครั้งแรกนึกว่าเธอเป็นคนเงียบๆ
   แล้วนี่บ้านน้องแตงอยู่ไหนจ๊ะ ..
  อยู่ท้ายหมู่บ้านโน่นแน่ะ
  แล้วจะกลับยังไง
  ยังไม่รู้เลย เมื่อสองคืนที่แล้วมากับพี่ชาย แต่คืนนี้พี่เค้ามาส่งแตงเสร็จ แล้วรีบเข้าไปทำธุระที่บ้านเพื่อน อ๋อ..คนที่ไอ้เท่งเห็นเป็นพี่ชาย..อย่างนี้พอมีหวัง
  งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งให้เอง
  ขอบคุณค่ะ..พี่หม่ำน่ารักจัง โอ้ย..หัวใจมันพองครับ..หัวใจมันพอง......ขาวโบ๊ะ
  ดังนั้น หลังจากงานที่วัดเสร็จในคืนนั้นผมจึงเดินไปส่งน้องแตงที่บ้าน โดยเธอไม่รู้ว่าผมนัดแนะอะไรบางอย่างกับไอ้เท่งไว้
  เลยจากวัดออกมาก็เป็นถนนดินเล็กๆ สองข้างทางเป็นต้นไม้ครึ้มไปตลอดทาง  ดวงจันทร์กระจ่างฟ้าเป็นไฟฉายนำทางได้อย่างดี 
  แตงรู้จักกับหลานอาเขมด้วยเหรอ ผมพยายามหาเรื่องคุย
  เพื่อนซี้เลยละ เธอดูเงียบลง
  แกเป็นอะไรตาย ผมถามขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ
  วันนั้น แตงขี่มอเตอร์ไซค์....อ้อยซ้อนท้าย...แล้วฝนตกถนนมันลื่น....แล้ว..รถมันล้ม..แล้ว.. เธอเล่าต่อไม่ได้ สะอื้นร้องไห้ผวามากอดผม ทำให้ผมพลอยเศร้าไปด้วย ผมเดาเหตุการณ์ที่เหลือได้ โชคดีที่เธอแค่บาดเจ็บเล็กน้อย ผมรู้สึกสงสารเธอขึ้นมาอย่างจับใจ ไม่อยากแกล้งเธอแล้วมองหาไอ้เท่งไม่รู้มันไปอยู่ไหน จะบอกให้มันยกเลิกแผนก็ทำไม่ได้
  แตงกอดผมไว้ครู่หนึ่งเธอก็หยุดสะอื้น ผละตัวออกมาเช็ดน้ำตาแห้งๆด้วยหลังมือ เธอหัวเราะแหะๆ แล้วจูงมือผมออกเดินต่อไป 
   ข้างหน้าเป็นศาลาผมอยากเดินให้พ้นไป เพราะเป็นจุดที่ไอ้เท่งจะลงมือ  แต่เธอบอกเหนื่อยอยากพักสักครู่ ผมจึงต้องตามใจ นั่งพักในศาลา .....มีเสียงหัวเราะเบาๆ..เสียงกุกกักบนหลังคา แล้วเงียบไป ..ไอ้เท่งมันเริ่มแล้ว  
  ไปเถอะน้องแตง
  แตงก้าวขาไม่ออก ดูเธอกลัวมาก ผมไม่กล้าบอกความจริงว่าเป็นแผนของผม....กลัวเธอโกรธ
  ว้าย!..ช่วยด้วย..ผี..ผีหลอก เธอหวีดร้องตกใจสุดขีด เมื่อไอ้เท่งในชุดคลุมผ้าสีดำห้อยหัวลงมาจากหลังคา
 เราออกวิ่งกันสุดชีวิต ดูเธอกลัวมาก ปากเธอสั่นหน้าเธอซีด ผิดกับผมที่ไม่รู้สึกกลัวผีแต่รู้สึกผิด วิ่งมาจนรู้สึกเหนื่อยจึงหยุดพัก เธอกอดผมแน่นอีกครั้ง เนิ่นนานจนดูเธอเริ่มผ่อนคลายลง..เธอหายกลัวแล้ว นึกอยากจะขอบคุณไอ้เท่งเหมือนกันที่ช่วยให้ผมได้ใกล้ชิดน้องแตง....ตอนนี้ผมนึกสนุกสะกิดน้องแตงเบาๆ และทำเสียงยานคาง 
  น้องแตงงงงงงง....เคยเห็นผีหัวขาดไหม....นี่ไง ผมทำท่าจับผมตัวเองและดึงขึ้น แลบลิ้น  น้องแตงยิ้ม 
  บ้าน่าพี่หม่ำ เล่นอะไรก็ไม่รู้ เธอทุบอกผมเบาๆ
  ต้องแบบนี้ เธอไม่พูดเปล่า แหวกท้องตัวเองจนไส้ทะลักมากองที่พื้น จับผมตัวเองและดึงขึ้นหัวหลุดติดมือขึ้นมา เธอหัวเราะเสียงโหยหวน แลบลิ้นยาวจนถึงพื้น นั่นเป็นสิ่งสุดท้ายที่ผมจำได้ก่อนหมดสติรู้สึกน้ำอุ่นๆไหลเปื้อนกางเกง..สำนึกสุดท้ายบอกผมว่า ไม่เอานะ..ผมไม่ออกสะเก็ดข่าวอีกแล้ว