ใครคนหนึ่งที่ฉันเคยรักนั้นตายอยู่ริมทะเล ร่างของเธอฝังอยู่ในผืนทราย ตรงที่เธอเคยนั่งและชี้ชวนให้ฉันชมรอยยิ้มของเด็กน้อย ผมของเธอล่องลอยโบกปลิวอยู่ในสายลมแรงที่ยังคงพัดเหมือนเมื่อวันวาน ริมฝีปากเธอแตะไว้อยู่บนทุกถ้วยกาแฟที่ฉันดื่ม และลิ้นของเธอทิ้งร่องรอยไว้ในทุกพร่องของไอศครีม ใครคนหนึ่งที่ฉันเคยรักนั้นตายอยู่ริมทะเล กลิ่นหอมของเธอนั้น ทิ้งจางไว้ในทุกคราวหลังฝนตก ดวงตาของเธอถูกเก็บเอาไว้ในทุกความฝันของยามหลับและยามตื่น มือของเธอ ทิ้งร่องรอยอยู่ในมือของฉัน จนบางทีฉันเผลอคิด ว่าเธอคงเป็นนิรันดร์ ใครคนหนึ่งที่ฉันรักนั้นตายอยู่ริมทะเล ตายในวันที่แดดแรงและลมร้อน ตายลงในถ้อยคำที่สะดุดและตะกุกตะกัก ตายในรอยน้ำตาของฉัน และฉันนึกเอา..ว่าอาจในรอยน้ำตาของเธอเช่นกัน ใครคนหนึ่งที่ฉันเคยรักนั้นตายอยู่ริมทะเล.. โดยที่ไม่อาจรับรู้.. ว่าความรักและความปวดร้าวแห่งฉันนั้น จักเป็นนิรันดร์
25 พฤษภาคม 2550 15:55 น. - comment id 96312
เธอจะตายอยู่ที่ไหนคงไม่สำคัญเท่า .. เธอตายไปจากความทรงจำของเราหรือยัง? มั้งนะ?
25 พฤษภาคม 2550 16:01 น. - comment id 96313
...สมบูรณ์ดีจัง
26 พฤษภาคม 2550 13:01 น. - comment id 96320
ผมอ่านงานของหมองจาก ผมนึกถึงอารมณ์ของกวีท่านหนึ่งที่ผมเคย อ่าน พิบูลย์ศักดิ์ ละครพล ละเมียดละไม อ่อนโยน และโรแมนติก ในอารมณ์ บางนี้หรือเปล่าที่เขาเรียก อารมณ์ศิลปิน
26 พฤษภาคม 2550 15:09 น. - comment id 96322
ไม่สำคัญว่าเธอจะตายอยู่ที่ใด ไม่สำคัญว่าเธอจะมีลมหายใจไหม ไม่สำคัญว่าเธอจะไปเมื่อไร สิ่งที่สำคัญก็คือ เธอม่เคยตายไปจากจิตและวิญญาณของกันและกันก็เป็นพอ
30 พฤษภาคม 2550 22:16 น. - comment id 96390
. . . ชอบรูปจัง ชอบคำด้วย "ริมฝีปากเธอแตะไว้อยู่บนทุกถ้วยกาแฟที่ฉันดื่ม" คิดถึงงานพี่หมอก เลยแวะมา. . . . . .
1 มิถุนายน 2550 11:25 น. - comment id 96414
เวลา คนที่รัก และผูกพันธ์กันจากไป สิ่งที่ ยากที่สุด สำหรับเรา คือ เราจะใช้ชีวิต ที่เหลืออยู่โดยไม่มีเขาหรือเธอ อย่างไร ให้ ผ่านวัน ไป 1 วัน ซึ่งเคยมีเขาอยู่ตรงนั้น มันลำบากสาหัส จริงๆ เวลา คงจะเยียวยา ทุกอย่างได้ ไม่มากก็น้อย(ก็ยังดี) ปล. ชอบรูปนี้จังค่ะ น่ารักดี
16 กรกฎาคม 2550 21:18 น. - comment id 96925
ใครสักคนยังโลดแล่นอยู่ในความทรงจำของเราเสมอ..
28 สิงหาคม 2550 15:58 น. - comment id 97361
ทำอย่างไร จะลบมันไปได้ล่ะ ความทรงจำ กับน้ำตาน่ะ