นานมากแล้วนะ ที่เราไม่ได้พบกัน ฉันยังคงคิดถึงเธออยู่ทุกลมหายใจ..รู้มั้ย ฉันตามเธอมา มาในที่ที่เธอเคยอยู่... แต่วันนี้ ที่แห่งนี้ก็ไม่มีเธอแล้ว แต่ฉันก็ยังมา..มาเพื่อสัมผัสกับที่ที่เธอเคยพักพิง ในวันที่เธอยังอยู่ที่นี่ เธอจำได้มั้ย.. ช่วงเวลาสั้นๆที่เธออยู่ที่นี่ มันคงไม่สวยงามสำหรับเธอนัก แต่เป็นช่วงเวลาแห่งความสุขของฉัน ...................เพราะ....................... เราได้คุยกันทุกคืน..แม้เราจะอยู่ไกลกัน เธอโทรหาฉันทุกคืน...เธอบอกว่า...เหงา เธอรู้มั้ย..ฉันเป็นห่วงเธอมาก..และ..สงสารเธอเหลือเกิน ฉันอยากจะมาหาเธอ ฉันเคยบอกเธอว่าจะมา แต่เธอก็ห้ามฉันไว้ เพราะการเดินทางมันต้องใช้ค่าใช้จ่ายมาก เพราะเราอยู่ห่างไกลกันเหลือเกิน ฉันจึงตั้งใจไว้ว่า.. สักวัน...ฉันจะต้องมาที่นี่ให้ได้ ................และวันนี้.................. ฉันมาถึงแล้ว..แต่..ไม่มีเธอ
16 พฤษภาคม 2550 01:12 น. - comment id 96171
ฟังดูเศร้าๆจังนะ ไม่มีเธอ ก็เก็บเธอไว้ในใจก็ได้
16 พฤษภาคม 2550 22:42 น. - comment id 96187
เชื่อไหมคะ ว่าเป็นเรื่องราวที่เหมือนกับ ชีวิตของอุ๋ยมาก แต่กลับกันตรงที่คุณเป็นชาย ส่วนอุ๋ยเป็นหญิง เจ็บปวดเหลือเกินนะคะสำหรับคนที่เป็นฝ่ายรอและ พยายามสร้างความฝันให้เป็นจริง ซึ่งอีกฝ่ายไม่เคยคิดที่จะหันมามอง ฝ่ายที่ลืมคำมั่นสัญญาต่างๆ ฉะนั้นเราควรจะเป็นกำลังใจให้ตัวเราเอง
19 พฤษภาคม 2550 19:21 น. - comment id 96218
อยากรู้จัก"เด็กตรัง"(ความคิดเห็นที่1)