Breathless ๐๐ตอนที่01+-๐๐

กีระ_กาวิน

ทุกครั้งที่เราเจอนาย
เรารู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง
ทุกครั้งที่เราอยู่ข้างๆ..นายเรารู้สึกเข้มแข่ง..
คล้ายว่าเรายังคงหายใจ..และมีกำลังใจที่จะใช้ชีวิตอยู่
..
Breathless-ขอแค่ยังหายใจ
...ในโลกนี้ได้สร้างผู้ชายให้เกิดมาคู่กับผู้หญิง..
...แต่ความรักก็ไม่ได้สร้างเส้นกำหนดเอาไว้ว่าผู้ชายจะรักกับผู้ชายไม่ได้.ผู้หญิงก็จะรักผู้หญิงก็ไม่ผิด
...สังคมในปัจจุบันมีการยอมรับเพศที่สามกันมากขึ้น..โดยเฉพาะกระเทยหรือสาวประเพศสองก็ออกมาแสดงตัวและใช้ชีวิตอยู่ในสังคมได้อย่างเปิดเผย..บางคนมีก็มีรูปร่างหน้าตาที่สวยกว่าผู้หญิงทั่วไป
แต่จะมีใครรู้บ้างว่าในส่วนลึกของอุโมงค์ความรักของชาวเกย์จะเป็นอย่างไรต้องคอยหลบซ้อนงั้นหรือ ..แม้จะเห็นแสงสว่างที่อยู่ตรงข้างหน้าแต่ก็ไม่สามารถเดินเข้าไปยอมรับมันได้
...นี่ไม่ใช่แค่นิยายเกย์ทั่วไป..เรื่องราวของสองเพื่อนที่ไม่เคยได้บอกความในใจความรักที่มีข้อกำหนดรักที่ไม่มีทางเป็นไปได้และก็ยังคงรักที่มีความหวังและเป็นรักที่มีแต่ความบริสุทธิ์จริงใจ
Breathless-จะเป็นเรื่องราวของสองเพื่อนต่างลักษณะต่างทั้งนิสัยต่างทั้งฐานะ..การใช้ชีวิตในรั้วโรงเรียนม.ปลายทั่วไปเหมือนกับคนอื่นๆ

...คนอ่านบางคนอาจจะเห็นว่าการอ่านนิยายเกย์เป็นเรื่องไร้สาระ..อ่านแล้วจะเป็นเกย์..ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องนี้ผมเป็นคนแต่งขึ้นเองอิงชีวิตจริง..อยากจะให้ลองอ่านดูนะคับ..ถ้าอ่านแล้วบางคนอาจจะรู้จักคำว่าเกย์และอีกด้านหนึ่งของคนกลุ่มนี้มากขึ้นเพราะเกย์ก็ได้ชื่อว่า ฅนเหมือนกัน
..................................................................................................................................................................................................................................................................
BREATHLESS
ตอนที่ 1 วันแรกไฮสคูลคับ-อาร์ม
ตลอดสองปีที่ผ่านมาชีวิตของนัทดีขึ้นๆมากที่เป็นอย่างนี้ได้ก็เพราะเป็นเพราะอาร์ม
ขอบคุณอาร์มที่คอยดูแลนัทให้โตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ได้มากขนาดนี้
ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่อาร์มทำให้นัท
ขอบคุณรอยยิ้มที่อาร์มยิ้มให้กับนัท
ขอบคุณทุกกำลังใจยามที่นัทท้อแท้.
แม้ว่าวันพรุ่งนี้อาร์มจะไม่ได้อยู่กับนัทก็ตาม.
แต่ใจของนัทก็จะมีให้อาร์มจากนี้และตลอดไป.
นัท (คนเดียวที่รักอาร์ม)
2006-11-11
..
..ผมหยิบเอาจดหมายใบหนึ่งที่เขียนข้อความบรรยายไว้ด้วยลายมือที่บรรจงอ่านเข้าใจง่ายและเริ่มเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้นยิ่งอ่านข้อความซ้ำไปซ้ำมาน้ำตาก็ไหลมากขึ้นหากผมย้อนเวลากลับไปได้ผมจะย้อนกลับไปแก้ไขเรื่องเมื่อสองปีทั้งหมด
..
5/7/2004
..ผมกำลังเล่นบาสอยู่กับเพื่อนๆตอนนั้นผมกำลังเรียนอยู่ ม.4 ผมเรียนอยู่ในจ.ชลบุรี เป็นวันแรกของการเปิดเรียนเล่นไปเล่นมาชักเหนื่อยคิดยังไงไม่รู้ก็เลยเดินออกมานอกโรงเรียนคนเดียวเพราะปกติจะรอเล่นจนถึงห้าโมงครึ่งแล้วค่อยออกมากับเพื่อนเดินมาถึงร้านค้าหน้าโรงเรียนก็เห็นนักเรียนมุงอะไรกันก็ไม่รู้พอเข้าไปใกล้จึงรู้ว่าเค้ามีคนดีดเปียโนอยู่ข้างๆร้านขายของผมไปยืนอยู่สักพักจึงไม่แปลกใจหลอกคับเพราะว่าคนที่กำลังดีดเปียโนอยู่นั้นไม่ใช่ใครที่ไหนนัทนักร้องนักดนตรีของโรงเรียนพวกสาวๆจะชอบมามุงกับเต็มเวลามีการโชว์วงดนตรีส่วนตัวผมเองไม่ค่อยจะชอบเรื่องพวกนี้ซักเท่าไรอ่ะคับส่วนมากก็จะแข่งบาสเล่นกีฬามากกว่า
ไหนๆก็ผ่านก็ไปดูเค้าเล่นซักเพลงก็ยังดีนัทจัดว่าหน้าตาดีทีเดียวเลยแหละคับเรียนดีกิจกรรมก็เด่นขนาดผมเป็นคนที่ไม่ค่อยจะมีความถนัดในด้านดนตรีนะคับผมฟังเขาเล่นแล้วเหมือนตกอยู่ในห้วงเหวลึกเลย(ไม่รู้ว่าเว่อไปป่าวเนี่ย)อะไรสักอย่างพอนัทเล่นจบไปเพลงเขาก็ขอเวลาพักผมก็เลยเดินเข้าไปซื้อน้ำแล้วก็กะจะไปเล่นบาสต่อ
..ผมเดินเข้าไปซื้อน้ำในร้านหลังจากที่ดูนัทดีดเปียโนเสร็จ..พอเดินเข้าไปก็เจอนัท..
เมื่อกี้นายเล่นเปียโนเพาะมากเลยนะผมพูดกับชายที่กำลังหยิบกระป๋องCoke ตรงหน้า
..นัทไม่ได้พูดอะไรได้แต่ยิ้มๆเอามือเกาหัวอีกนิดหน่อยแล้วกล่าวคำสั้นๆออกมาขอบคุณนะ(น่ารักมากๆเลยคับ)
..ผมเลยได้โอกาสนั่งคุยกับนัทซะเลยจริงๆเราเปนเพื่อนเรียนอยู่ห้องเดียวกันคับแต่ไม่ค่อยได้สนิทอะไรกันมาก..นัทเค้าจะอยู่กลุ่มนักดนตรีส่วนผมจะอยู่กลุ่มนักบาสซะมากกว่า..นัทเปนคนที่ดูน่ารักมากคุยไปคุยมาเริ่มถูกคอคับ..ผมก็เลยขอเบอร์นัทไว้เลย..ผมเพิ่งรู้นะคับว่านัทเปนคนต่างจังหวัดต้องมาเช่าหออยู่คนเดียวพอ 2 ทุ่มครึ่งก็ต้องไปร้องเพลงตอนกลางคืนเลยไม่ค่อยได้พักผ่อน(เรียนดีกิจกรรมเด่นจังเลยเอาเวลาที่ไหนไปท่องหนังสือวะเนี่ย)
แล้วบ้านนายอยู่ไหนเนี่ยผมถามคับ
นั่งสองแถวลงตรงหน้า ปั้มป.ต.ท.ก็ถึงหอเราแล้ว
จิงดิบ้านเราก็ไปทางนนั้นเหมือนกันกลับด้วยกันก็ได้นะ
นัททำหน้าลังเลคับแต่ก็ยอมกลับไปด้วยโดยดี
....................................................................................................................................................
....................................................................................................................................................

ตอนที่ 2 ดนตรีเป็นทั้งหมดของชีวิตผม-นัท
..ผมรีบวิ่งขึ้นตึกเพราะว่าตื่นสายแต่ไม่ทันแล้วคับผมเข้าเรียน homeroom ช้าไป 2 นาทีอาจารณ์เลยให้ไปถูห้องน้ำตอนพักเที่ยง(อะไรว่ะเนี่ยกูซวยตั้งแต่วันจันทร์)
..ผมหยิบผ้าเช็ดกระจกเตรียมพร้องที่จะไปเช็ดกระจกห้องน้ำ(จิงๆอาจารณ์ไม่ได้ขัดส้วมหรอกคับแค่เช็ดกระจกแต่โรงเรียนนี้คนที่โดยเช็ดกระจกห้องน้ำเนี่ยเสียหน้าเค้านะคับ) ผมยืนเช็ดอยู่พักนึงก็มีคนเดินมาช่วยคับ
เราช่วยเช็ดได้ปะเสียงอาร์มดังขึ้นคับ
..ผมรู้สึกอึดอัดมากคับจริงๆผมแอบชอบนายคนนี้มาตั้งแต่ตอนม.3 คับ วันนั้นผมรีบไปซ้อมดนตรีก็เลยต้องวิ่งผ่านสนามบาสคับ ตอนนั้นลูกบาสมันเด้งออกมา อาร์มก็เลยวิ่งมาเก็บลูกบาสคับผมก็เลยเก็บลูกบาสให้คับ..ใจจริงผมก็อยากจะไปเล่นบาสเหมือนคนอื่นๆเค้านะคับแต่ผมเป็นโรคชนิดหนึ่งที่หมอบอกไว้ว่าอย่าเล่นกีฬาหักโหมมากจนเกินไปเล่นได้แต่อย่าเล่นให้เหนื่อยมาก..แม่ผมเองก็เป็นห่วงคับเพราะว่าผมมาเช่าห้องอยู่คนเดียวแต่ไม่เป็นไรคับผมเองรักษาตัวเองได้..ทุกสิ้นเดือนผมก็ไปหาหมอตามที่หมอนัดตามปกติ...สำหรับสาเหตุที่ผมเลือกอยู่ชมรมดนตรีน่ะเหรอคับเพราะผมชอบมันคับจำได้ว่าตอนเด็กๆชอบไปดูพี่ชายแข่งเปียโนก็เลยเล่นเปียโนมาตั้งแต่ตอนอายุ  6 ขวบพอขึ้นม.1ก็เริ่มเล่นกีต้าคลาสสิกเรียนได้สักปีครึ่งก็เลยเปลี่ยนมาเล่นโซโลแต่นั่นน่ะมันแค่เหตุผลเล็กน้อยๆเท่านนั้นนะคับ..เหตุผลจริงๆเลยก็คือจะได้ดูนายคนนั้นเล่นบาสคับเพราะว่าห้องซ้อมดนตตรีจะอยู่บนตึกที่มองเห็นสนามบาสเลยคับตอนนั้นก็ได้แต่แอบบมอง*-*
ไม่เป็นไรหรอกเราทำเองได้
ไม่เอาน่าในฐานะที่เป็นหัวหน้าห้องจะให้เพื่อนมายืนถูกระจกคนเดียวไก้ไง
เขาเรียกว่าเช็ด นายทะลึ่งวะ(ลองผวนคำว่าถูกระจกดูดิคับ)
อะไรทะลึ่งอะไรวะ
นายก็ลองผวนคำว่าถูกระจกดูดิวะ
อาร์มยืนงงไปพักนึงคับ
อ๋อไอ้นี่..ถูกระจก
อาร์มได้แต่ยิ้มคับ(น่ารักน่าฝัดจังเลยคับ)
..คาบสุดท้ายมาถึงคับเป็นคาบที่ผมถนัดที่สุดคับนั่นก็คือคาบดนตรีนั่นเองวันนี้เป็นวันแรกที่เราเรียนดนตรีกันคับ.มาถึงอาจารณ์ก็ให้เล่นกีต้าคลาสสิกเลยคับสำหรับนักเรียนม.4เราจะเรียนคลาสสิกกันคับคนที่เคยเรียนมาอย่างผมไม่ค่อยจะมีปัญหาเท่าไรคับแต่สำหรับอาร์มซิคับดนตรีก็ไม่ค่อยถนัดพื้นฐานก็ไม่มีผมเลยเดินเข้าไปสอนครับ
นี่นาย คอร์ด C ดีดอย่างนี้นะ D อย่างนี้ A ก็อย่างนี้นะ Am Bm อีกต่างๆนานา ผมสอนอาร์มคับ
เขาไม่ได้พูดอะไรเลยได้แต่นั่งงงคับ
นี่นายเข้าใจป่ะ
เราไม่ค่อยเข้าใจอ่ะ(ยังจะทำหน้างงให้น่ารักอีกนะ)
เอางี้วันเสาร์นายมาห้องเราเดี๋ยวเราสอนนายเอง
อาร์มนั้นดีใจมากที่ผมจะสอนกีต้าให้
ขอบคุณนะ
เอ้อผมตอบ
แล้วนายทำไมถึงชอบเล่นกีต้าวะอาร์มถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
ดนตรีมันคือทุกสิ่งทุกอย่างของเรา..ถ้าไม่มีมันเราก็คงไม่มีชีวิตที่ดีถึงทุกวันนี้หรอก
ผมสะดุ้งเฮือกใหญ่ก่อนที่จะตอบไมเพราะว่าชอบอ่ะเลยเล่นเล่นมาตั้งแต่ม.1 แล้ว(จริงๆเล่นเพราะว่าจะได้ดูนายซ้อมบาสไง)
.................................................................................................................................................... ....................................................................................................................................................

ตอนที่ 3 เราจะดูแลนายเอง(ไม่ต้องห่วง)-อาร์ม
ผมกลับบ้านมานนอนคับนอนยิ้มดิ้นไปดิ้นมาดีใจคับที่ยอดชายผมจะมาสอนกีต้าผมะได้ไปในห้องเขาแล้ว..คืนนั้นผมนอนเพ้อคิดอะไรไปเองต่างๆนานา
วันเสาร์มาถึงผมอาบน้ำแต่งตัวพร้อมที่จะออกไปหานัท...ผมรีบเรียกสองแถวไปที่ห้องของนัท..ใจผมเต้นรัวราวกับว่ามันจะออกมาจากอกเลยคับ..
ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้น
ทันทีที่ประตูห้องเปิดขึ้นผมทำตัวไม่ถูกแล้วคับแต่คนที่เปิดประตูห้องออกมาไม่ใช่นัทเล่นเอาผมเซ็งไปเลยคับ
มาหาใครคะ
คืออ..ผมเป็นเพื่อนนัทอ่ะคับ
อ้อคุณนัทไปโรงพยาบาลตั้งแต่เช้าแล้วค่ะคือคุณหมอเขานัดเอาไว้ค่ะ..คุณนัทน่ะต้องไปหาหมอทุกสิ้นเดือน..เขาไม่เคยบอกเลยหรอคะ
อ้าวแล้วนัทเขาเป็นอะไรอ่ะคับ
..พี่จิตเปนแม่บ้านที่ห้องข้างๆของนัทที่นัทขอให้มาเฝ้าแทน
..แม่บ้านทำหน้าเศร้าก่อนที่จะเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ผมฟังถึงเรื่องโรคที่นัทเป็นอาการของนัทช่วงนี้ก็ไม่ค่อยดีสักเท่าไรแม่บ้านบอกว่าที่นัทไม่ค่อยสามารถเล่นกีฬาหนักๆได้ก็เป็นสาเหตุมาจากโรคนี้ก็มีแต่ดนตรีเท่านั้นแหละที่คอยดามใจและคอยเยียวยาจิตใจคุณนัทเอาไว้แม่บ้านยังบอกอีกว่าคุณนัทไม่ค่อยจะชวนเพื่อนมาสักเท่าไรเห็นเพื่อนมาหาอย่างนี้แล้วก็รู้สึกดีใจ
..เมื่อผมได้ฟังเรื่องที่แม่บ้านเล่าให้ฟังทั้งหมดผมก็เริ่มกลัวกลัวที่จะต้องเสียนัทไปทั้งๆที่รู้จักกันได้ไม่นานผมรู้สึกห่วงเขามากผมก็แค่อยากให้รู้ว่าผมรักเขามากแต่ผมไม่กล้าผมกลัวๆที่จะต้องเสียเพื่อนคนนี้ไป..
อ้าวมาแล้วเหรอ รอนานปะโทษทีนะเราลืมไปว่าหมอนัดเอาไว้
ไม่เป็นไรหรอกนะเราต่างหากที่มารบกวนเวลาพักผ่อนของนาย
งั้นเริ่มเลยมั๊ย
เอาดิ
ผมนั่งโง่ให้ยอดชายของผมสอนกีต้าอยู่ครึ่งค่อนวันกว่าจะเล่นได้สัก5-6ห้องนี่แทบตายเลยคับ
เก่งขึ้นนี่เล่นดีขึ้นด้วยนะเนี่ย เอาต่อไปเราสอนนายตั้งสายนะ
ฮืม
หิวยังอ่ะนัทถามผมคับ
งั้นเราออกไปหาอะไรกินกันก่อนมั๊ยแล้วเดี๋ยวค่อยกลับมาซ้อมต่อ..อีกตั้งอาทิตย์กว่าวิชาดนตรีจะสอบอีก
นี่อาร์มมีแฟนยังนัทถามแบบหน้านิ่งๆโดยไม่สนอะไรผมอึ้งไป2-3วินาที่ก่อนที่จะตอบออกไปว่า
เอออ..ยังไม่มีหรอกแต่ว่าถ้าคนที่แอบชอบน่ะก็มีอยู่นะเพียงแต่เราไม่กล้าบอกเขาไปเท่านั้นเองกลัวเขาจะไม่ขอบเรา
นัทว่าอย่างอาร์มเนี่ยผู้หญิงคนไหนเห็นก็ชอบทั้งนั้นแหละเราว่านายทำได้ก็กูชอบมึงนี่ไง
เออวันพุธนี้จะมีการเลือกชมรมนายจะเข้าชมรมอะไรอ่ะ..ถ้าอยากเล่นดนตรีมาอยู่ดุริยางค์กับเราก็ได้น่ะเราเองก็อยากจะลองเป่าแซกโซโฟนดูบ้างแล้วเราจะได้สอนกีตาร์นายด้วยไง
..เป็นข้อเสนอที่ดีเหมือนกันน่ะเนี่ยไม่น่าเชื่อว่าเวลาเพียงสองอาทิตย์จะทำให้ผมกับนัทสนิทกันมากขนาดนี้จากที่แอบมองเขาเล่นดนตรีไปแอบถ่ายรูปเขาตอนร้องเพลงไม่น่าเชื่อว่าเพียงแค่เข้าชมรมมานั่งคุยกันเท่านั้น.นัทเรารู้เรื่องมั้งหมดแล้วถึงนายจะไม่รู้ว่าเราชอบนายแค่ไหนแต่เราจะดูแลนายเองผมคิดในใจก่อนที่จะหลับตาลง


ตอนที่ 4 เหตุเกิดจากประธานนักเรียน-นัท
	๐+-หลังเลิกเรียน+++
ฟิสิกส์++
..เมื่อเอยถึงวิชานี้ทีไรปวดหัวทุกทีคับ
ผมเป็นเด็กคนนึง..ที่ไม่ค่อยมีความสันทัดในวิชานี้เท่าไร..ถึงแม้ว่าการเรียนของผมนั้นจะอยู่Top10ของระดับแต่ก็คงเป็นวิชานี้แหละคับที่ดึงคะแนนของผมพอเรียนเสร็จผมก็รีบเก็บของทุกอย่างยัดใส่เป้ด้วยความรีบบบ
นัทจะไปไหน..ดูรีบผิดปกตินะเนี่ยยอดชายสุดที่รักถามผมคับ
นัทจะไปหาหนังสือติวฟิสิกส์อ่านเพิ่มอ่ะ(ไม่เกินสามวินาที่นายจะต้องขอเราไปเป็นเพื่อน)
1.2..
ให้อาร์มไปส่งนัทได้ไหมฮะเป็นไงคับไม่เกินจริงๆด้วย
ไม่ดีกว่าไม่กวนอาร์มหรอก..มีซ้อมบาสนิไปเลยยยยแอบเสียใจนิดๆแต่ต้องเล่นตัวซะบ้าง
๐ที่ B2S๐
..ไม่รู้ว่าจะมามุงอะไรกันนักกันหนาในร้านหนังสือเนี่ยคนนี่จะเต็มร้านอยู่แล้วผมคิดในใจรีบตรงเข้าไปหาหนังสือที่ต้องการ..แต่..ด้วยความประมาทหรือความซุ่มซามของผมเองก็ไม่รู้ดันไปชนกองหนังสือที่ว่าอยู่ที่พื้นล้มหมดเลยคับ.อายยยยยยยยยโคตรรรรรรรรรร
..ขณะที่ก้มลงไปเก็บหนังสือด้วยความน่าตาตื่น..หน้าผมก็ไปชนกับหน้าชายคนนึงคับซึ่มรู้ดีว่าคนๆนั้นเป็นใคร..ช่วงเวลานั้นหน้าผมชาไปทั้งหน้าเลยถ้าเข้าใกล้กว่านี้ 1-2 นิ้วนี่ปากชนกันแน่เลยคับจากความรู้สึกที่อายอยู่ยิ่งอายเข้าไปใหญ่เลยคับ
ระวังหน่อยซิไอ้เด็กม.4 ชายพนักงานตรงหน้าพูดด้วยท่าทางแบบหัวเรอะในใจแบบว่าสมน้ำหน้าแล้วก็ยิ้มให้..
ขอโทษนะคับที่เดินชนกองหนังสือล้มแบบนี้อะคับผมพูดแก้ตัวยกใหญ่เพื่อหวังว่าใบหน้าสุดหล่อตรงหน้าของผมจะให้อภัย
ไม่เป็นไรหลอกคับพี่ผิดเองที่เอามาวางไว้ตรงนี้น่าจะยกใส่ชั้นตั้งแต่เมื่อวานรอดตัวไปคับที่หน้าหล่อตรงหน้าไม่เอาเรื่องและไม่โวยวายใส่ผม
น้องชื่อนัทใช่ไหมคับ.ผมตอบแบบงงแล้วก็ถามออกไป
พี่รู้ได้ไงอ่ะคับไม่แปลกหรอกคับที่ผมจะจำหน้าตาหล่อเข้มของนายพนักงานคนนี้ได้ดี..ก็พี่เขาเป็นประธานนักเรียนโรงเรียนของผมนี่คับแต่มันแปลกตรงที่พี่เขามารู้จักชื่อผมได้ไงเท่านั้นเอง
..ผมยืนงงบวกอายและหน้าแตกอยู่ตรงนั้นอยู่พักหนึงก่อนที่พี่เขาจะบอกว่ารู้จักผมจากตอนที่ผมประกวดร้องเพลงในโรงเรียนและก็ได้ไปดูในที่ต่างๆอีกมากมาย..
พี่ชื่อต้านะคับรู้แล้วคับผมก็ผมนี่แหล่ะหนึ่งเสียงที่ทำให้พี่ได้เป็นประธานนักเรียน
ผมนัทคับผมก็เป็นคนเลือกพี่เป็นประธานอ่ะคับ
พี่รู้แล้ว..และพี่ก็รู้จักเรามากกว่าที่พี่คิดพี่ต้าเล่นทำเอาผมเกิดอารมณ์เลยคับ..แต่ต้องเก็บอาการคับเดี๋ยวความแตก
พี่ดูผมร้องเพลงบ่อยเลยหรอคับ
ก็บ่อยอ่านะคับแต่ประทับใจพี่ที่สุดก็คงจะเป็นตอนChristmasปีที่แล้ว
ตอนนั้นพี่เป็นพิธีกรด้วยเลยได้ยืนดูอยู่ข้างเวทีแบบว่าทึ่งเลยหละอยู่แค่ม.3ร้องเพลงได้ใจมากเลยเล่นเอาผมปลื้มเลยคับงานนี้แต่ดูเหมือนผมจะลืมอะไรบางอย่างไป..ฟิสิกส์
คือขอผมซื้อหนังสือก่อนได้ไหมคับลืมไปเลยว่ามาซื้อหนังสือแบบว่ามัวแต่มองพี่ต้าจนเพลิน
ไม่ต้องซื้อก็ได้เดี๋ยวพี่ติวให้
ไม่เป็นไรหลอกคับรบกวนพี่ป่าวๆ
บ้านอยู่ไหนละนัทเดี๋ยวพี่ไปส่งนะพี่เขาทำหน้าจริงจังมากเลยคับ
ขอบคุณนะคับแต่นัทกลัวว่าจะรบกวนอ่ะคับ
เอาเหอะน่าไม่เป็นไรถ้าไม่ให้พี่ไปส่งเดี๋ยวพี่บอกอาจารณืให้ตัดคะแนนวิชาฟิสิกส์นะคับอ้าวไอ้นี่..กรูคะแนนยิ่งบ่ดีอยู่ยังจะมาแกล้งกรูอีก
..วันนั้นผมก็เลยต้องยอมให้พี่ไปส่งคับ..ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะทั้งใจผมก็มีให้อาร์มคนเดียวแต่ก็กลัวเสียน้ำใจพี่ต้าก็เลยให้พี่เขามาส่ง
..ช่วงที่ขับรถกลับมาบ้านฝนฟ้าชั่งเป็นใจจริงๆคับฝนมันกำลังจะตก..อีก2-3กิโลเมตรก็จะถึงบ้านแล้วแต่ไม่ทันคับเปียกหมดเลย
..ผมพาพี่ต้าเขาห้องคับ..แล้วก็ยื่นผ้าเช็ดตัวกับเสื้อแล้วก็กางเกงบอลให้พี่เขาจริงเพิ่งซื้อมาายังไม่ได้ใส่เลย
อ่ะผมเพิ่งซื้อมาเมื่อวานไม่ต้องก็ได้คืนนะคับ
ขอบคุณคับ
ไม่เป็นไรคับ
..หลังจากที่เราทั้งสองคนอาบน้ำเสร็จเราก็มารอให้ฝนหยุดตก..ผมเพิ่งสังเกตเห็นว่าพี่ต้านี่หล่อมากกกกเลยคับ..ผมมานั่งที่โซฟาสังเกตเห็นเป้ากางเกงพี่เขาคับมันตุงขึ้นมาใหญ่มากเลยคับ..พี่เขาก็คงรู้ว่าผมมองอยู่พี่เขาก็อายๆอ่ะนะคับ..หลังจากนั้นคับเรื่องไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้นคับ..พี่ต้าไม่รีรอคับเข้ามากอดแล้วก็นอนทับผม..ผมไม่สามารถสู้แรงต้านทานของพี่ได้เลย..พี่ต้าค่อยๆกดริบฝีปากมาชนกับปากผม..ผมใจเต้นมากกกถึงมากที่สุดเท่าที่เคยมีมามันเป็นจูบแรกของผม(นอกจากโดนแม่จูบตอนเด็กๆซึ่งอันนั้นไม่นับรวม)ตอนนั้นในหัวมันบอกว่าให้หยุดแต่ก็หยุดไม่ได้..พี่ต้าแช่ปากไว้นานมากเสียงของลมหายใจที่ดังเป็นจังหวะเข้าออกอย่าสม่ำเสมอทำให้ผมเคลิ้ม..และเมือผมตั้งสติได้ผมจึงพยายามขัดขืนแล้วคับ..ตอนนี้ในหัวมีแต่อาร์มเท่านั้นคับ
..พี่ต้าลุงขึ้นยืนพร้อมกับขอโทษพี่เขาบอกว่าทนไม่ไหวพี่เขารู้ว่าผมเป็นอะไรทุกครั้งที่เจอผมเหมือนโลกมันหยุดหมุน
พี่ขอโทษ.คือพี่ไม่ไดตั้งใจนะ..รู้อะไรมั๊ยวันที่พี่เจอเราครั้งแรกน่ะ..นัททำให้พี่รู้จักกับคำว่าไม่ยอมแพ้นัทคงจำไม่ได้หรอกสาเหตุที่พี่ได้เป็นประธานนักเรียนและทำหน้าที่อย่างภาคภูมิใจน่ะ
..ผมสายหัวและผมจำไม่ได้เลยว่าเคยเจอพี่ต้า..พี่ต้าเล่าให้ฟังว่าตอนนั้นพี่ต้าทะเลาะกับเพื่อนอยู่หน้าห้องดนตรีแล้วนัทก็เป็นคนออกมาห้าม..ตอนนั้นนัทบอกว่าการเป็นประธานนักเรียนเป็นเรื่องยากแต่ถ้าพี่พยายามพี่ก็คงต้องทำได้
ตอนนั้นเอง..นัทจำได้คับ..แต่พอพี่ได้เป็นประธานแล้วผมก็ดีใจด้วยผมยิ้มให้แต่พี่ก็ไม่เคยยิ้มให้ผมเลย..ผมก็เลยคิดว่าพี่ลืมนัทไปแล้ว
ไอ้เด็กโง่พี่ไม่มีทางลืมนัทได้เลยแต่พี่รู้ว่านัทคงรักพี่ไม่ได้อยู่แล้ว
พี่จะพยายามนะคับ..ให้คิดว่าจูบวันนี้เป็นแค่อุบัติเหตุแล้วกัน..แล้วสักวันพี่จะจูบอย่างจริงจังให้ได้เลยค่อยดูไอ้เด็กโง่
ผมจะรอนะคับ555555
..วันนี้ก่อนนอนลืมไปเลยคับ..มีพี่ต้าเข้ามาในหัวแต่มันก็เลือนลางลงไปทุกทีเมื่อมีอาร์มเข้ามาแทนที่..หลับดีกว่าพรุ่งนี้ต้องรีบตื่นไปเรียน