%%..บันทึกจากมะพร้าวถึงทะเล..%%

ฉางน้อย

.......บันทึก จากมะพร้าวถึงทะเล.......
"...แล้วมะพร้าวก็กลับมา เราดีกันแล้ว ทะเลเป็นฝ่ายคืนดีกับมะพร้าวก่อน
10 วันที่ผ่านมานั้น มะพร้าวไม่เคยโกรธทะเลเลย การหายตัวไป ก็เพียงเพื่อหลบพักใจเท่านั้น
มะพร้าวก็น้อยใจเหมือนกัน นานๆจะเจอทะเล แต่ทะเลมาทำมะพร้าวร้องไห้แงๆซะนี่
อย่านึกนะว่าตัวเองร้องไห้คนเดียว มะพร้าวคิดอยู่แล้วว่าทะเลเป็นคนชอบคิดมาก
มะพร้าวก็คิดมากซิ คิดว่าตัวเองทำอะไรไม่ดีกับเพื่อนตรงไหนหรือเปล่า ? ..."
.....นี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งจากหน้าสุดท้ายของบันทึก(ออนไลน์)ที่มะพร้าวบอกกล่าว
พูดคุยเรื่องราวระหว่างเธอกับเพื่อนคนหนึ่งที่ชื่อ ... ทะเล...
เหตุการณ์เหล่านี้อาจผ่านพ้นไปแล้วสำหรับมะพร้าว แต่เมื่อทะเลได้มาอ่านเจอย้อนหลังกลับทำให้ความรู้สึกผิดมีมากขึ้น เป็นความรู้สึกที่ยากแก่การลบเลือน
..ทะเล รู้ตัวอาจไม่ใช่คนดี อาจไม่ได้เป็นเพื่อนที่ดีนักสำหรับมะพร้าว
เพื่อนที่ดีต้องไม่ทำให้เพื่อนร้องไห้ เสียใจหรอกนะ
ทะเลนั่งหลับตานิ่งๆเพื่อขับไล่น้ำตาที่ซึมให้ไหลย้อนกลับไปข้างในใจสั่นมือไม้สั่น
เมื่อทบทวนเหตุการณ์ต่างๆก่อนสงกรานต์เมษาที่ผ่านมา
หากทะเลใจเย็นกว่านี้สักนิด เหตุการณ์เหล่านี้คงไม่เกิดขึ้น
วันนั้นทะเลจำเรื่องราวได้ดีทะเลทะเลาะกับมะพร้าวด้วยเรืองไม่เป็นเรื่อง
เป็นเพราะความใจร้อนของทะเล 
ทะเลรู้ หลังจากทะเลาะกันมะพร้าวต้องร้องไห้แน่นอน ขี้น้อยใจอยู่นี่
ทะเลก็ผิดนะ ยอมรับตัวเอง ผิดที่ใจร้อน วู่วาม 
ไม่คิดก่อนพูด จนเกือบทำให้ต้องเสียมะพร้าวเพื่อนที่ดีที่สุดคนหนึ่งไป
เมื่อได้มาอ่านเจอบันทึก(ออนไลน์)ของมะพร้าว ยิ่งทำให้รู้สึกผิดในใจมากขึ้น
ก็นับว่าเป็นความบังเอิญจริงๆ บังเอิญที่ได้เข้ามาอ่านบันทึก(ออนไลน์)หน้าสุดท้ายพอดี
มะพร้าวคงน้อยใจทะเลมากใช่ไหม? มะพร้าวคงเสียใจกับการกระทำที่ไม่มีเหตุผลของทะเลใช่ไหม? ทะเลรู้
มะพร้าวคิดมาก น้อยใจทะเลถึงกับหลบไปทำใจพักผ่อนสมองที่ไหนสักแห่ง
ตอนนั้นเราสองคนต่างหันหลังคุยกัน เธอ..ฉันต่างแยกเดินคนละทาง
แต่ต้องขอบคุณบันทึกของมะพร้าวต่างหากที่ทำให้เราสองต่างรู้ซึ้งมากขึ้นกับคำว่าเพื่อน
 คำว่ามิตรภาพที่แท้จริง ขอบคุณมะพร้าวที่ไม่เคยลืมเพื่อนคนนี้เลย
คำขอโทษ การสำนึกสิ่งถูกผิดของทะเลช่วยลดทิฐิที่อยู่ภายในใจได้มากทีเดียว
คิดได้ดังนั้น ทะเลก็ออกติดตามามะพร้าวทุกแห่งทุกที่ ที่คิดว่าเธอจะไป 
สุดท้ายทะเลก็ยิ้มได้ ยิ้มกว้างดวงตาเป็นประกายฉายแววดีใจ
           ณ.เกาะรังใหญ่ จ.ภูเก็ต รายล้อมด้วยน้ำทะเลด้วยใส ชายหาดสวยงาม
"...ถามจริงๆนะ ตอนที่มะพร้าวหายไป ทะเลคิดถึงเราบ้างไหม ?.."
มะพร้าวเอ่ยถามทะเลเพื่อนรักของเธอขณะที่เดินรอบๆเกาะด้วยกัน
"...คิดถึงซิ แหมๆถามได้ รู้สึกผิดด้วยที่ทำไม่ดีกับมะพร้าวหลายอย่าง
พูดจากับมะพร้าวไม่ดีหลายเรื่อง กลัวมะพร้าวโกรธถึงกับว่าไม่ให้อภัยทะเลอีก..."
ทะเลตอบพลางยิ้มให้มะพร้าวแบบใส่น้ำตาล 2ช้อนโต๊ะโดยประมาณ ( ฮ่า )
"...แต่ทะเลก็ยังมีเพื่อนอีกมากมาย ไม่ว่าหาดทรายขาว หรือเจ้าปูลมแสนซน หรือแม้แต่คนเกเรที่ชื่อสายลม อีกล่ะ ... "
มะพร้าวพูดทำเสียงกระเง้ากระงอด งอนๆออดอ้อนพองาม กลัวว่าถ้างอนกว่านี้ จะงอมเกินงาม ( ฮ่า รอบสอง อิอิ)
"...ไม่หรอกน่ะ ยังไงๆ ทะเลก็รู้ว่ามะพร้าวยังรอทะเล  มะพร้าวยังคิดถึงเพื่อนคนนี้ ใช่ไหม  ?
ดูอย่างต้นมะพร้าวต้นนั้นซิ แม้จะเหี่ยวแห้งเฉาใบขาดวิ่นไปตามสภาพกาล
แต่ก็ยังคงยื่นลำต้นทอดตัวเองเหยียดยาวเข้าหาท้องทะเล
เหมือนใครบางคนละมั้งที่ชะเง้อตั้งหน้าตั้งตารอคอยการกลับมาของทะเลคนนี้ไง .."
".. บ้า ทะเลบ้า หาว่าเค้าจะชะเง้อรอคอยใครบางคนจนเหี่ยวแห้งล่ะซิ แหมๆ .."
พูดจบต่างก็หัวเราะออกมาพร้อมกันอย่างสบายใจ พร้อมยิ้มรับกับตะวันยามเช้า 
ทั้งคู่ต่างถอดรองเท้าแตะวางทิ้งไว้บนผืนทรายพลางย่ำเท้าที่เปลือยเปล่าลงสู่ชายหาดเบื้องหน้าที่มีเจ้าปูลมตัวน้อยๆวิ่งไล่กันอย่างซุกซน
ท้องทะเลยามเช้ายังคงสงบนิ่ง อากาศของเช้าวันนี้แจ่มใสเป็นพิเศษ
คลื่นลมทะเลก็ทอดตัวนิ่งๆกว่าทุกวัน ไม่มีทีท่าว่าจะมีเค้าของพายุฝนแต่อย่างใด
...คงเหมือนคำกล่าวโบราณกระมังที่เขาชอบพูดว่า หลังพายุร้ายพัดผ่านไป สิ่งที่เข้ามาแทนที่ก็คือความใสสว่างของท้องฟ้า โดยปราศจากเมฆหมอกมาบัง..
แล้วคุณล่ะ อย่าให้ความมีทิฐิในตัวคุณมาทำร้ายตัวเอง อย่าให้ทิฐิมาทำลายความรู้สึกผิดถูก
ยากนักกว่าที่คนเราจะบ่มจะทนุถนอมความรู้สึกดีๆให้แก่กัน ยากนักที่จะสร้างคำว่า ....
 ดอกไม้แห่งมิตรภาพที่ดีๆให้เจริญงอกงามขึ้นมาได้สัก 1 ดอก
กว่าที่ดอกไม้แห่งมิตรภาพจะงอกงามเจริญเติบโตขึ้นได้นั้นอาจใช้เวลาเป็นเดือน สองเดือน หรือเป็นปี 
แล้วคุณจะทำลายดอกไม้นั้นเพียงชั่วพริบตาเดียวเทียวหรือ
เพียงแค่เศษเสี้ยววินาทีคุณก็สามารถทำลายลงได้หากไม่รู้จักประคับประคองใจตัวเองให้มั่นคงแข็งแรง
.            ............The  End .............