IP

๏ พริกไทยดำ ๏

                                                    
                                                   
อีเมล์เมล์ฉบับหนึ่งมีข้อความเขียนบอกไว้ว่า ช่วยฉันด้วย
ศาสตรา ชายหนุ่มผู้เป็นนักท่องเว็บมือฉกาจและเป็นนักแชตตัวยงคนหนึงเขามักใช้ชื่อในการท่องอินเตอร์ว่า นัมเบอร์ไนน์ 
                  ศาสตรา ได้รับข้อความนี้เมื่อเวลาเที่ยงคืนของวันหนึ่งมันถูกส่งมาในกล่องข้อความขยะรวมกับอีเมล์ขยะอื่นๆ ทั้งที่เขาไม่อยากเปิดเมล์ฉบับนี้ขึ้นมาอ่านเพราะคิดว่าเป็นแค่เมล์ขยะแต่ด้วยความอยากรู้หรือมีบางอย่างทำให้เขาต้องเปิดมันขึ้นมา
ข้อความนั้นผู้ส่งใช้ชื่อมาว่านางฟ้าหมายเลขเก้า
ภายในอีเมล์ มีแค่ประโยดเดียวที่เขียนเอาไว้ 
หลังจากที่ศาสตราได้อ่านอีเมล์ฉบับนั้นแล้วเขาก็ลบมันทิ้งไปทันทีเพราะเขาไม่ได้สนใจกับมัน
 ตีสองสิบห้านาทีหลังจากที่เขาลบเมล์ฉบับนั้นไปแล้วประมาณสองชั่วโมง...เขาได้รับอีเมล์อีกหนึ่งฉบับ..มันเป็นชื่อผู้ส่งเดียวกับเมล์ฉบับนั้น เขาพอจะจำชื่อนั้นได้
เขาเปิดมันอ่านอีกครั้ง ข้อความนั้นเขียนว่า ช่วยฉันด้วย มันเป็นประโยคเดิมที่เคยถูกส่งมา
แต่คราวนี้อีเมล์ฉบับนั้นเขาไม่สามารถที่จะลบมันทิ้งไปได้ ขณะที่เขากำลังพยายามจะลบมันออกเขาก็เริ่มรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง
           ศาสตราเริ่มรู้สึกว่าคอมพิวเตอร์ของเขามีอาการผิดปกติหน้าจอของเขาเริ่มเลื่อนจากจอทางด้านซ๊ายไปทางขวามันเริ่มไปช้าสิ่งที่สังเกตได้ชัดเจนคือสีหน้าจอเริ่มเป็นสีแดงขึ้นเรื่อยๆ
เขากำลังพยายามจะปิดเครื่องแต่เหมือนมันไม่สามารถทำอะไรได้เลย...ข้อความนั้นยังคงค้างขึ้นอยู่ที่หน้าจออยู่
เขาตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นศาสตรา รีบขว้าโทรศัพท์ เพื่อนจะโทรไปหา วิวัฒน์ เพื่อนของเขา ศาสตราได้เล่าถึงเรื่องที่เกิดขึ้นให้กับวิวัฒน์ฟัง
วิวัฒน์ ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทกับ ศาสตราตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมเขาทั้งสองคนเป็นเพื่อนรักกันมาตลอด...แต่เมื่อสองปีก่อนแฟนของวิวัฒน์ได้เสียชีวิตลงเพราะเธอถูกข่มขืนแล้วโดนฆ่า  
           แฟนของวิวัฒน์เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่เธอชอบเล่นอินเตอร์เน็ตและเป็นนักแชตคนหนึ่งทีเดียวเธอมักใช้นามแฟงว่า แองเจิ้ล  ......ทั้งที่วิวัฒน์ไม่ชอบเพราะเขากลัวเธอจะนอกใจเขา แต่วิวัฒน์ก็ได้แต่หวังภายในใจว่าเธอคงรักเขาคนเดียวเพราะเขารักเธอมาก  ตอนเธอเสียชีวิตทำให้เขาเสียใจอย่างมาก ... และไม่ค่อยพูดคุยกับใครแม้แต่ ศาสตรา เอง
เมื่อทั้งสองได้พูดคุยถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับศาสตรา
วิวัฒน์ บอกกับ ศาสตรา ว่าเขาจะไปหาที่ห้องของศาสตราเอง
หลังจากที่วิวัฒน์มาถึงห้องของศาสตราประมาณหนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น...ศาสตราได้ไล่ให้วิวัฒน์..ออกไปจากห้องของเขาด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียว
รุ่งเช้าที่ห้องของศาสตรา พบศพของศาสตรา ในสภาพที่นั่งคว่ำหน้าอยู่ทีคอมพิวเตอร์มือค้างหนึ่งยังคงวางอยู่ที่      แป้นคียบอร์ด พร้อมด้วยหน้าจอที่เปื้อนไปด้วยเลือด ที่ข้างตัวพบโทรศัพท์ที่ตกอยู่ในสภาพที่ทีคนกำลังจะกดหมายเลขอะไรสักย่างมันค้างไว้แค่เพียงตัวเลขเก้าแต่เหมือนทำได้แค่นั้น ที่หน้าจอยังคงมีอีเมล์ฉบับหนึ่งที่ยังเขียนไม่เสร็จ
............จาการชันสูตรของตำรวจเขาเสียชีวิตมาแล้วสี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้หลังจากที่ตำรวจได้รับข้อความฉบับหนึ่งที่ส่งมาที่สถานีโดยไม่ทราบชื่อว่าใครส่งมามีเพียงชื่อที่ถูกส่งมาเป็นหมายเลข ไอพีแอดเดสหลังข้อฉบับนั้น
............................
หลังจากที่ศาสตราเสียชีวิตไปแล้วสงวันดูเหมืนว่า  วิญญาณของศาสตายังคงวนเวียนยู่แถวนั้นและเหมือนจะมีวิญญาณอีกดวงคอยวนเวียนอยู่แถวนั้นด้วย
                  ........และทุกครั้งที่วิญญาณเขาเข้าเล่นอินเตอร์เน็ตเขาก็จะได้รับข้อความที่ตัวเองส่งมาเสมอ.......
                          ข้อความสุดท้ายที่เขาได้เขียนไว้        "ช่วยฉันด้วย"
       
				
				
comments powered by Disqus
  • ชิงชิง

    28 เมษายน 2550 13:34 น. - comment id 95912

    ศาสตราจารย์ เลย กลาย เป็น
    
    ผ .. ผ .. ผี อินเตอร์เน็ต   ฮ่าๆ
  • ฉางน้อย

    28 เมษายน 2550 14:44 น. - comment id 95918

    17.gif17.gif..... ถ้ามีแบบนี้จริง ก็น่ากลัวอ่ะ17.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน