อยากคิดว่ามันเป็นเพียงฝันร้าย

ศรรกรา

กลางปี 37  ฉันทำงานพิเศษวันเสาร์อาทิตย์จากการชักชวนของเพื่อน จุดประสงค์คือความต้องการหารายได้ในการใช้จ่ายในการเรียน  เพื่อจะได้ไม่รบกวนพ่อแม่  โดยที่ฉันไม่คิดว่ามันเป็นจุดเริ่มต้นของความรักของเรา
                         ฉันเจอเขาคนนั้นในที่นั่นด้วย  เขาเข้ามาทำงานก่อนฉัน เรารู้จักกันเพราะเพื่อนแนะนำให้  แรก ๆ เราก็มีความรู้สึกที่เพื่อนกับเพื่อนทำงานทั่วไป  ไม่มีอะไรพิเศษ  แต่ความสนิทสนม  ทำให้ความรู้สึกนั้นแปรเปลี่ยนไปโดยไม่รู้ตัว
                         1  ปีหลังจากที่เราพบกัน  ความรู้สึกของเราสองคนต่างเก็บซ่อนกันโดยต่างไม่รู้ความรู้สึกที่แท้จริงของอีกฝ่าย  จนกระทั่งวันที่  14  กุมภาพันธ์  2539  เขาโทรศัพท์มาที่บ้าน  ซึ่งมันก็เป็นปรกติที่เราโทรคุยกันประจำ  แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งก่อน ๆ  ก่อนวางสายเขาทิ้งประโยคหนึ่งที่สามารถทำให้ใจเราสั่นได้  นั่นก็คือ  "เราชอบเธอนะ" และก็วางสายทันทีโดยที่ไม่รอรับคำตอบจากเรา
                         นับจากนั้นความสัมพันธ์ของเราก็ดำเนินดีขึ้นเรื่อย ๆ  เราคบกันอย่างเปิดเผยมากขึ้น  ญาติพี่น้องและเพื่อนฝูงต่างก็รับรู้ว่าเราเป็นแฟนกัน  จนกระทั่ง.......
                          ต้นปี  45  ความรักของเราก็ล่มสลายลง  ด้วยสาเหตุที่เราเองเป็นคนผิด  ทั้งที่ไม่อยากคิดจะทำ  เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้เราเสียใจทั้งสองฝ่าย  คนที่เราสนิทต่างก็ไม่เชื่อว่าเราจะเลิกกันง่าย ๆ ทั้งที่คบกันมา 7 - 8 ปี  เรามีความรู้สึกผิด  และละอายที่เกินกว่าที่จะติดต่อพูดคุยกับเขา  ทั้งที่เราอยากจะทำอย่างยิ่ง  เราอาศัยเพื่อนถามไถ่ข่าวคราวเขาว่าเป็นยังไง  จนเวลายืดยาวถึง 5  ปี  ความรู้สึกที่มีต่อเขาก็ยังเหมือนเดิม   จนกระทั่ง.........
                        วันที่  21  เมษายน  มีเพื่อนโทรมาบอกข่าวของเขา  ซึ่งต่างจากทุกครั้งที่ฉันจะเป็นฝ่ายถามถึง  "เขาตายแล้ว"  ฉันได้ยินคำนั้นโดยไม่อยากเชื่อหูของตัวเอง  "อะไรนะ"  "เขาตายแล้ว"  ฉันยังคิดว่าตัวเองฝัน  มันใช่ความจริงเหรอ  ซึ่งตลอดเวลาที่ฉันถามถึงเขา  ก็มีแต่คนบอกว่าเขาสบายดี  แต่ทำไมถึงมีข่าวไม่ดีออกมาได้เหรอเพื่อนล้อเล่น  มันจะเป็นไปได้อย่างไร
                        ในคืนวันที่  22  ฉันไปงานศพ  กรอบรูปที่ตั้งอยู่ข้างโลงศพนั่นคือเขาจริง ๆ  เขาเป็นมะเร็งในตับแต่กลับไม่มีใครบอกความจริงให้ฉันรับรู้เลย  ฉันอยากบอกเขาว่า  "ฉันขอโทษ"  ในขณะที่เขามีลมหายใจ  ไม่ใช่บอกกับเขาในขณะที่ร่างเขานอนแน่นิ่งอยู่ในนั้น  "ฉันขอโทษนะ  ฉันยังรักเธออยู่นะ  จงนอนพักผ่อนให้สบาย  ฉันจะไม่ลืมเธออย่างแน่นอน"
เพลง  เธอไม่เคยตาย     (วงทู)
เหมือนฝันร้าย กลายเป็นจริง
เมื่อวันที่เสียเธอ
รักนี้ต้องเจอ การจากลา
ทิ้งไว้แค่ความทรงจำ ไม่มีทางย้อนมา
จำเธอติดตา ไม่อาจจะลืม
ครั้งนั้นที่มีเธออยู่ ต่างคนต่างรู้ใจ
ทุกข์ร้อนเท่าไหร่ ก้าวไปด้วยกัน
ครั้งนี้ไม่มีเธออยู่ ใจมันทรมาน
ยังคงต้องการเธออยู่เสมอ
*  เธอไม่เคยจะตายจากไปในใจ ฉันยังมีเธอ
เหมือนคนละเมอบ้าบอยังรอ แม้สายเกินไป
เคยรักเธอคนเดียว เกิดมาไม่เคยคิดรักใคร
ฟ้าดินทลาย แต่ใจยังคงรักเธอ  
อยากจะหมุนวันเวลา ให้กลับคืนไป
อยากจะย้อนไป เป็นเหมือนดังวันวาน
แต่สิ่งที่เป็นจริง เราต้องจากกันไกล
รับรู้ใจนี้เอาไว้ เธอยังไม่ตายไปจากใจฉัน
(ซ้ำ  *)