ระบายเรื่องชีวิตการเรียน

ศรทอง

ผ่านการเรียน ผ่านการอบรมบ่มนิสัยมายังไงๆคนเราก็มีพลาดพลั่งไปบ้าง คนเราไม่ใช่ว่าจะดีไปซะทุกๆเรื่องถ้าพูดถึงตัวผมแล้วชีวิตการเรียนที่ผ่านมาอย่างรวดเร็วนั้นก็คงเหมือนกับนาฬิกาที่เดินไปเรื่อยๆไม่รู้จักเหนื่อย  บ้างครั้งผมก็คิดว่าจุดมุ่งหมายในชีวิตเรามีเอาไว้เพื่ออะไร?ผมก็เคยถามตัวเองแบบนี้ตอนที่ยังไม่ค่อยโตนัก บางทีผมก็ไม่ค่อยอยากจะเรียนแต่ก็ต้องเรียนพอผมขึ้นมัธยมผมก็รู้อะไรมากขึ้น ผมเริ่มโตขึ้นและก็รู้จุดมุ่งหมายของชีวิตว่ามันต้องมีไปเพื่ออะไร แต่เมื่อโตขึ้นระดับความยากของวิชาการต่างๆก็เพิ่มขึ้นด้วยมันจะค่อยๆเพิ่มขึ้นไปทีละน้อยๆไม่ใช่แค่วิชาการเพียงอย่างเดียวความเครียดในการเรียนด้วยเช่นกันมันจะเพิ่มขึ้นทีละน้อยๆโดยที่เราไม่รู้ตัวหรือบางทีก็รู้ตัวว่าเครียดแต่ไม่รู้ว่าจะแก้ไขอย่างไงสำหรับผมแล้วไม่ใช่แค่เรื่องเรียนเพียงอย่างเดียวเรื่องสภาพแวดล้อมรอบๆข้างด้วยโดยเฉพาะเรื่องเพื่อนบางทีก็รำคาญเพื่อนซะเหลือเกินแต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไงที่จะให้เพื่อนไปได้ คนเรามีอะไรแปลกๆหลายอย่าง บางทีต้องการเพื่อนเพื่อนดันไม่มา แต่พอเราอยากอยู่คนเดียวเพื่อนดันมาเป็นฝูงเลย ส่วนใหญ่ผูใหญ่โดยเฉพาะครูมักจะบอกว่าชีวิตการเรียนยังอีกยาวไกลยังไม่ต้องรีบมีแฟนก็ได้รอให้เรียนจบก่อนแล้วค่อยคิดหาแต่พูดกับวัยรุ่นไม่ค่อยได้หรอกครับ ปัญหาเรื่องเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควรก็มากมาย ความทุกข์มันตกเป็นของผู้หญิง ผมเนี่ยเป็นคนแปลกคือไม่ค่อยจะมีเรื่องเหมือนกับวัยรุ่นคนอื่นคือวัยผมเนี่ยเป็นวัยเริ่มเข้าสู่วัยรุ่น ส่วนใหญ่ผมเนี่ยไม่ค่อยจะไม่ค่อยมีเรื่องกับใครถ้าไม่จำเป็นปกติจะเป็นคนที่เรียบร้อยไม่เคยมีเรื่องฉกต่อยกับใคร  แต่ก็มีคนบอกเสมอๆว่าชีวิตยังอีกยาวไกลยังไม่ต้องรีบหาคู่ครองเดี๋ยวมันก็มาเอง