การสนทนาครั้งสุดท้าย

วาเลนไทน์2007

สัญญาจะรักมั่นแม้นวันไร้จันทร์ไร้ดาว... เธอจะลืมคำพูอของเธอหรือป่าวนะ says:
ดีครับ
ห่างกันแค่ฟ้ากั้น says:
ดีจ๊ะ
ห่างกันแค่ฟ้ากั้น says:
สบายดีไหมจ๊ะ
สัญญาจะรักมั่นแม้นวันไร้จันทร์ไร้ดาว... เธอจะลืมคำพูอของเธอหรือป่าวนะ says:
ดีใจจัง
สัญญาจะรักมั่นแม้นวันไร้จันทร์ไร้ดาว... เธอจะลืมคำพูอของเธอหรือป่าวนะ says:
ได้จม เค้าบ้างป่ะ
ห่างกันแค่ฟ้ากั้น says:
ไม่ค่ะ
สัญญาจะรักมั่นแม้นวันไร้จันทร์ไร้ดาว... เธอจะลืมคำพูอของเธอหรือป่าวนะ says:
เห้ย เปงเดือนแล้วนะ
สัญญาจะรักมั่นแม้นวันไร้จันทร์ไร้ดาว... เธอจะลืมคำพูอของเธอหรือป่าวนะ says:
มีใครเอาไปซ่อนป่าวเนี่ย
ห่างกันแค่ฟ้ากั้น says:
ใครจะเอาไปค่ะ
สัญญาจะรักมั่นแม้นวันไร้จันทร์ไร้ดาว... เธอจะลืมคำพูอของเธอหรือป่าวนะ says:
ล้อเล่ง
สัญญาจะรักมั่นแม้นวันไร้จันทร์ไร้ดาว... เธอจะลืมคำพูอของเธอหรือป่าวนะ says:
เล่นไหนเนี่ย
ห่างกันแค่ฟ้ากั้น says:
ทีทำงาน
ห่างกันแค่ฟ้ากั้น says:
เดี๋ยวก็ทำงานแล้ว
สัญญาจะรักมั่นแม้นวันไร้จันทร์ไร้ดาว... เธอจะลืมคำพูอของเธอหรือป่าวนะ says:
เนตใช้ได้แล้วเหรอครับ
ห่างกันแค่ฟ้ากั้น says:
เค้าไปทำงานแล้วนะพี่ๆมาแง้ว
สัญญาจะรักมั่นแม้นวันไร้จันทร์ไร้ดาว... เธอจะลืมคำพูอของเธอหรือป่าวนะ says:
เห้อ 
สัญญาจะรักมั่นแม้นวันไร้จันทร์ไร้ดาว... เธอจะลืมคำพูอของเธอหรือป่าวนะ says:
คิดถึง รักเหมือนเดิม ไม่มีใคร
สัญญาจะรักมั่นแม้นวันไร้จันทร์ไร้ดาว... เธอจะลืมคำพูอของเธอหรือป่าวนะ says:
ขอไรอย่างได้ป่ะ
สัญญาจะรักมั่นแม้นวันไร้จันทร์ไร้ดาว... เธอจะลืมคำพูอของเธอหรือป่าวนะ says:
มีไรก็บอกกันบ้างอย่าปล่อยให้พี่คิดไปเองฝ่ายเดียว ถ้ามีใครก็บอกกันได้ จะได้ทำใจ ไม่งั้นพี่ก็จะยังฝันเดิมๆไปเรื่อย
ห่างกันแค่ฟ้ากั้น says:
ก็มีอยู่แค่เค้าคนนั้นคนเดียวและค่ะ
ห่างกันแค่ฟ้ากั้น says:
ไม่อยากมีใครอีก
ห่างกันแค่ฟ้ากั้น says:
เหนื่อย
ห่างกันแค่ฟ้ากั้น says:
เบื่อ
สัญญาจะรักมั่นแม้นวันไร้จันทร์ไร้ดาว... เธอจะลืมคำพูอของเธอหรือป่าวนะ says:
ครับ แม้แต้พี่ใช่ป่ะ
ห่างกันแค่ฟ้ากั้น says:
คงจะใช่ม้าง
ห่างกันแค่ฟ้ากั้น says:
ไม่รู้เหมือนกัน
ห่างกันแค่ฟ้ากั้น says:
ไม่อยากให้ใครมาเจ็บปวดกับสิ่งที่เค้าเป็นต้นเหตุ
ห่างกันแค่ฟ้ากั้น says:
ทำงานกอ่นนะค่ะ
ห่างกันแค่ฟ้ากั้น says:
พี่เค้าจะใช้คอมทำงาน
นี่คือบทสนทนาครั้งสุดท้ายระหว่างเรา  เจ้าหญิงของดอกไม้กับเจ้าชายรองเท้าแตะ คนสองคนที่บังเอิญผ่านมาพบกันบนโลกที่เรียกว่า ออนไลน์  เพียงชั่วระยะเวลาเพียงไม่นานที่ได้เดินทางร่วมกันบนเส้นทางแห่งความรักและความฝันที่ทุกสิ่งดูเหมือนจะจริงจังและชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ....แต่ก็เพียงช่วงเวลาไม่นานอีกนั่นล่ะที่ทำลายทุกสิ่งทุกอย่างลงจนไม่อาจทัดทานความรู้สึกเจ็บปวดไว้ได้ 
            ผมไม่รู้ว่าจุดจบของความสัมพันธ์ในแบบที่เราสองคนต่างเคยสัญญากันไว้มันเกิดขึ้นจากอะไร ...เพราะผมไม่สามารถตอบสนองความต้องการขั้นพื้นฐานทางสังคมให้เธอได้ ..เพราะผมช่างฝันเกินไป..เพราะผมไม่เป็นอย่างที่เธอคิด.. เพราะเธอมีคนอื่น ..เพราะเธอเบื่อ เพราะเธอเหนื่อย.......แต่ที่แน่ๆไม่ใช่เพราะผมไม่รักเธอ 
            ป.ล. ถึงเจ้าหน้าไปรษณีย์ยังไงก็ช่วยส่ง จม. ที่เหลือไปให้เธอด้วยนะครับ 
และ
            ป.ล. ถึงตาหนูและยายหนูพ่อเสียใจที่เราไม่มีโอกาสได้เกิดมาเป็นพ่อลูกกันอย่างที่พ่อและแม่เคยฝันไว้