เพื่อนแท้

ศรทอง

มีเด็กสองคนอยู่บ้านใกล้เคียงกันอยู่โรงเรียนเดียวกันและอยู่ห้องเดียวกันมาตลอดสองคนนี้เป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆแต่แล้ววันหนึ่งเพื่อนคนหนึ่งต้องมาบอกข่าวร้ายกับเพื่อนอีกคนหนึ่งว่าตัวเขาเองต้องย้ายโรงเรียนและย้ายบ้านไปอยู่แถวๆบางแคเด็กสองคนเรียนโรงเรียนเดียวกันมาตั้งแต่อนุบาลถึงป.6แต่พอมาป.6เขาต้องย้ายโรงเรียนและย้ายบ้านไปเรียนโรงเรียนมัธยมแถวๆบางแค วันแรกที่เขาอยู่บ้านใหม่และโรงเรียนใหม่เขารู้สึกเหงาและมีความรู้สึกเหมือนนกที่อยู่ในรังตัวเดียว วันแรกที่เข้าเรียนโรงเรียนใหม่เขาไม่คบกับใครเลยตอนพักหรือพักกลางวันเขาก็นั่งคิดอะไรไปคนเดียวโดยไม่คุยกับใคร เมื่อครูที่ปรึกษาเห็นแล้วจึงเรียกตัวไปถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า เด็กเขาก็ตอบว่า "ไม่เป็นอะไรครับ" จนวันหนึ่งมีเพื่อนคนหนึ่งเขามาคุยด้วยและเด็กคนนั้นมีความรู้สึกว่าคุยกันถูกคอเลยขอเป็นเพื่อนด้วยเพื่อนคนนั้นก็แปลกใจที่เด็กที่ไม่ค่อยคุยกับใครแต่ดันคุยถูกคอกับเรา เวลาผ่านไปเร็วมากแปปเดียวก็จบม.1ซะแล้วเขาจึงกลับไปหาเพื่อนสนิทและมีสถานะเป็นเพื่อนเก่าด้วยเมื่อเขากลับไปเขาก็คุยกับเพื่อนเก่าคุยแบบให้หายคิดถึงเลยเพื่อนคนนั้นบอกว่า "เรานะยังจำทุกอย่างที่นายบอกก่อนที่นายจะไปได้หมดทุกๆคำพูดเลยละ"และเพื่อนใหม่ของเขาก็บอกกับเขาว่า "เนี่ยตอนมันไปอยู่ใหม่ๆเนี่ยนะไม่ค่อยคุยกับใครหรอกพักหรือที่มีเวลาว่างก็จะนั่งคิดอะไรคนเดียวไม่ยอมคุยกับใครบางทีนะมีน้ำตาไหลด้วย "หรอเพื่อนก็ฟังอย่างแปลกใจแล้วก็ถามเพื่อนสนิทของเขาว่า "มันเป็นเรื่องจริงหรอ"เพื่อนเขาก็ตอบว่า"จริงสิ แต่เราต้องรีบไปแล้วละเพราะโรงเรียนมีกิจกรรมให้ทำช่วงปิดเทอม"อะไรกันไปแล้วหรอพิ่งจะคุยกันเอง" เอานะเราสัญญานะว่าเราจะมาหาทุกๆปิดเทอมหรือวันหยุดยาวถ้าเรามีโอกาสมานะ