“ผู้ชายในสายลม” (3)

โนริโกะ

ในที่สุดฉันก็ให้อภัยภานุอีกครั้ง  เพราะด้วยความรักหรือความหลงกันแน่  ฉันก็ไม่เข้าใจ  แต่ตลอดเวลาฉันก็ต้องตั้งคำถามกับตัวเองเสมอว่า  ทำไม่เขาไม่ทำแบบนี้เพื่อเรา  ถ้าเขารักเราจริง  ฉันพยายามอดทนให้ความสัมพันธ์ของเราเนิ่นนานที่สุด
	และวันหนึ่ง  ภานุ  ก็บอกกับฉันว่า  แพร  เรากลับมาเป็นเพื่อนกันเถอะนะ  แพรดีเกินไปสำหรับผม  ผมมันคนไม่ดี  ยิ่งผมคบกับแพรต่อไป  แพรจะยิ่งเสียใจ  ฉันเกิดอาการช็อคจริง ๆ  พูดอะไรไม่ออกนึกแต่ว่า  เมื่อผู้ชายเขาพูดอย่างนี้  เราคงไปเหนี่ยวรั้งอะไรเขาไม่ได้  ฉันพูดเพียงแต่ว่า  ได้ค่ะ  เรากลับไปเป็นเพื่อนกันก็ได้
	ทำไมความสัมพันธ์ของเรามันสั้นจังเลยนะ  แต่จริง ๆ แล้วระยะเวลาไม่ใช่สิ่งสำคัญในการคบกัน  เพราะบางคนอาจคบกันรู้จักกันเป็น 10 ปี  ก็เลิกกันก็มีถมไป  แต่บางคนคบกันแค่เดือนกันก็ตกลงแต่งงานอยู่กันอย่างมีความสุข  เพราะอะไร?  เพราะคนสองคนต้องมีความจริงใจให้กัน  พร้อมที่จะปรับตัวเข้าหากันและเขาทั้งสองคนมีความรักให้กันและกันไงหล่ะ  ไม่ใช่ว่าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งค่อยแต่จะรับความรักจากอีกฝ่ายหนึ่งเท่านั้น
	แต่ถึงยังไง ฉันก็ยังคงสงสัยในสาเหตุที่ฉันต้องเลิกกับภานุ  แต่ฉันก็ใช้เวลาไม่นาน  เพราะในที่สุดฉันก็รู้ว่า  ภานุเขาหมายปองกัน  น้องนัท   เขาพยายามทุกทางเพื่อเอาอกเอาใจให้เวลาเต็มที่ขนาดว่า  น้องนัท เขามีแฟนอยู่แล้ว  ฉันก็ไม่รู้ว่าจะจบลงอย่างไรกับเรื่องนี้  แต่ที่แน่ ๆ  ฉันบังเอิญได้รู้มาว่า  ภานุมีเมียและมีลูกอยู่แล้ว  อยู่ที่บ้านต่างจังหวัด  เพราะวันนั้น แม่ของภานุเขามาหาที่ทำงาน เพราะไม่รู้จักที่พักของลูกชาย  และฉันก็ได้คุย  และช่วยนำทางให้  จึงได้รู้ว่าเขามีเมีย มีลูกแล้ว  นี่คงเป็นความโชคดีของฉัน  ที่ฉันไม่ได้เผลอตัวเผลอใจไปให้กับเขามากไปกว่านี้  มิฉะนั้นก็คงมีแต่เจ็บกับเจ็บ  ฉันจัดให้เขาเป็นประเภทผู้ชายเจ้าชู้  เขาคงไม่อยากจะเสียเวลาไปกับฉันมากไปกว่านี้  เพราะถึงยังไง  เขาก็คงไม่ได้ในสิ่งที่เขาต้องการแน่  สู้ไปหาคนที่ดีกว่าในแง่รูปสมบัติ  และทรัพย์สมบัติไม่ดีกว่าหรือ  
	ปล่อยเขาไปเถอะ........ดีแล้วที่เลิกกัน..........สิ่งที่สงสัยใคร่รู้ก็ได้รับคำตอบแล้ว.........คนแบบนี้เมื่อเขาผ่านมา...............ก็ปล่อยให้เขาผ่านไปเถอะ.........เหมือนกับสายลม................ที่บางครั้งพัดพาความเย็นมาให้.................บางครั้งก็พัดพาเอาความร้อนมาให้..................แต่ถึงอย่างไรสายลมเมื่อพัดผ่านมาก็ต้องพัดผ่านไป.................เหมือนดังเช่น....................ผู้ชายในสายลม
                                            จบบริบูรณ์