การรอคอยบางครั้งมันก้อดูว่าเป็นเรื่องที่ไร้เหตุผล แต่สำหรับบางคนมันเป็นความหวังให้ก้าวเดินต่อไป แม้จะรู้ว่าสิ่งที่รอคอยนั้นมันแทบจะไม่มีโอกาสเกิดขึ้นเลย แต่ก้อยังเต็มใจที่จะรออยู่อย่างนั้นแม้มันจะนานเท่าไรก้อตาม แต่ความหวังมันก้อยังคงมีอยู่แม้จะน้อยเต็มทีก้อตาม ถ้าจะให้หยุดรอคอยแล้วลืมไปซะมันอาจเป็นเรื่องง่ายๆของบางคน แต่มันเป็นเรื่องที่ยากมากสำหรับคนอีกคนหนึ่ง หากการรอแล้วทำให้ใจเป็นสุขก้าวเดินต่อไปได้ก้อรอต่อไปนะ แต่หากวันไหนรู้สึกว่าการรอคอยมันทรมารจนทนไม่ไหว ก้อหยุดมันซะดีกว่ามั้ยอย่าฝื่นต่อไปเลยพยายามลืมมันไป อย่าให้มันเป็นสิ่งที่มาปั่นทอนจิตใจของเราต่อไปเลย
17 เมษายน 2550 17:29 น. - comment id 95696
ถ้าจิตใจคนมันลืมอะไรง่ายๆ ก้อคงดีนะคะ แต่นี่บางเรื่องที่ไม่น่าจะจดจำ กลับจำได้อย่างแม่นยำ รู้ทั้งรู้ว่ามันทำให้เรา เจ็บปวดทุกครั้งที่คิดถึง เฮ้อออออออออออออออออ นี่ล่ะมนุษย์
15 พฤศจิกายน 2551 20:54 น. - comment id 102423
การรอคอยใครสักคนนึงโดยที่ไม่รู้ว่าเราจะได้เจอกับเขาอีกเมื่อไหร่มันทรมานนะเหมือนกับเราที่ตอนนี้ก็ยังรอใครบางคนอยู่นานมาก9 ปีแล้วหลังจากที่วันปัจฉิมนิเทศตั้งแต่วันนั้นก็ไม่ได้เจอเขาอีกเลยแต่พอถามเรื่องเขากับเพื่อนคนอื่น ๆ ทุกคนได้พบและเจอกับเค้าแต่เค้ากลับไม่มาหาเราทั้งๆ ที่เค้าก็บอกกับเราว่าเรามีความสำตัญกับเค้ามากแค่ไหนเจ็บปวดใจทั้งที่อยากที่จะลืมแต่ก็ทำไม่ได้ซักที