::ยามสายัณห์::

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

::ยามสายัณห์::
ก่อพงษ์  พงษพรชาญวิชช์
	
	ผมตื่นไม่ทันรุ่งวันอันอ่อนโยนและมีชีวิตชีวา   เพราะราตรีนั้นได้กรำงานอยู่จนดึกดื่น     งานของผมแม้ไม่หนักถึงขนาดเหงื่อตกก็เล่นเอาขึ้งเครียดได้เหมือนกันเพราะความบีบคั้นของเวลาที่คนอื่นขีดเส้นกำหนดให้  ในเมื่อไม่มีทางเลือกมากนักผมจึงเลือกเอาการลดเวลาพักยามค่ำคืนซึ่งพอจะเป็นไปได้
	ยามสายัณห์ที่ผมตื่นขึ้นมา ท้องฟ้าออกเหลืองส้มเหมือนฉากในนิยายวิทยาศาสตร์ที่คู่พระคู่นางกำลังจะจากพราก  แลเป็นเงาดำและห่างออกไป  ราตรีนั้นว่าเงียบงัน  สายัณห์กลับเงียบและหงอยกว่า   ไม่เพียงแต่นกเท่านั้นที่คืนรัง  คนยังคืนเรือน   แหมมันเป็นฉากที่เศร้าสร้อยหาอะไรมาเทียบก็ไม่ปาน   ผมไม่น่าจะอ่อนไหวแบบกวีแบบนี้  แต่มันก็เป็นไปแล้ว  เพราะงานของผมคือตรวจต้นฉบับของนักกรองถ้อยคำก่อนที่จะส่งต่อไปยังบรรณาธิการใหญ่
	เข้าคอร์ของยามสายัณห์เลยดีกว่า..
	หลายคนอาจไม่เชื่อว่าโปรแกรมคอมพิวเตอร์ที่ชื่อว่า PETanag  เป็นแอพพลิเคชั่นที่ผมเป็นผู้ออกแบบโครงสร้างเพื่อใช้ตรวจถ้อยคำในงานวรรณกรรมทั้งเรื่องสั้น  กวีนิพนธ์  นิยาย และความเรียงไร้หมวดหมู่  เวลาส่วนหนึ่งที่ผมใช้ไปในยามค่ำคืน นอกจากตรวจต้นฉบับคือตรวจสอบความลงตัวของแอพพลิเคชั่นนี้  ว่าเข้ากันได้แน่หรือไม่กับระบบปฏิบัติการทั้งหมดที่อยู่ในสเปซเน็ตที่แมคโคซอฟท์ผูกขาดอยู่   เมื่อ PETanag  เป็นที่พอใจของผมในระดับ 2 ผมก็สั่งให้มันทำงานแทนในการตรวจคำและความคิดของผู้ประพันธ์  ทำไมจึงต้องให้ PETanagตรวจสอบที่มาของคำเหล่านั้น  ก็เพื่อให้งานบรรณาธิกรผู้ช่วยของผมเป็นที่ยอมรับของหัวหน้างานขององค์กรยักษ์ที่ทำตลาดสิ่งพิมพ์ทั่วโลกอย่าง NMTและเครือ
	PETanagของผมทำงานได้ดี  ทำให้ผมมีเวลามากขึ้นในการอ่านพระไตรปิฏก  งานในหน้าที่แม้ไม่เครียดก็คล้ายอย่างนั้น ผมจึงต้องหาทางผ่อนคลายด้วยวิธีที่ว่า  แว้บหนึ่งที่พักผ่อนหัวใจผมมีความคิดจะสร้างแอพลิเคชั่นใหม่  คราวนี้จะเป็นโปรแกรมแทรกธรรมเข้าไปในงานโฆษณาชนิดที่ผู้จ้างและเอเย็นซี่ไม่รู้ตัวว่างานของตนเจือด้วยสิ่งทรงคุณค่านั้น    โปรแกรมนี้ทำงานคล้ายไวรัสแต่ไม่ชั่วร้าย  เพียงฝังตัวกระตุกสำนึกด้านคุณธรรมของผู้ชมโฆษณาเท่านั้น อย่างไม่รู้ตัวด้วย  ผมเชื่อมั่นว่าก่อนยามสายัณห์วันใดวันหนึ่งผมจะคิดแอพพลิเคชั่นนี้ออก  แน่นอนที่สุด  ผมจะอัพโหลดขึ้นสเปซเน็ตให้ใช้ฟรีอยู่แล้ว  โดยไม่ตั้งใจ
	คุณเคยอ่านงานเขียนของก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ไหมครับ  นักเขียนคนนี้ผมให้ PETanagวิเคราะห์คำแล้วสองสามรอบผมว่าเขาเป็นนักคิดคำนะ  คือมีคำใหม่เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ยกตัวอย่างก็ได้  ครับ เช่น  คำว่า จาวจาง  มีนักเขียนหลายคนแนะให้เขาใช้ ราวจาง  ซึ่งไม่ค่อยสื่อความหมายอย่างจาวจาง   จาวนี่ PETanag บอกผมว่าเป็นคำทางอีสานเหนือของไทย ส่วนจางก็เป็นคำกลางและไทยสากล เมื่อรวมกันกลายเป็นคำใหม่มีความหมายว่า เจ๊ากัน ซาลงไป ไร้คนเหลียวแล อะไรแบบนั้น  ผมเชื่อว่าคำของนักเขียนคนนี้จะเป็นคำที่ทำให้ราชบัณฑิตยสถานปวดหัว  เพราะต้องเติมคำลงในพจนานุกรมถี่ขึ้นเนื่องจากมีนักอ่านที่นิยมถ้อยคำของเขามากขึ้น และผมเชื่อว่าสำนักพจนานุกรมมติชนก็คงหยิบเอาคำเหล่านั้นไปลงในพจนานุกรมฉบับนอกราชบัณฑิตด้วย
	แหมแอพลิเคชั่นX ของผมมันกำลังรายงานนะครับว่ามีคนกำลังมีความสงสัยเรื่องใดเรื่อหนึ่งต่อไปนี้เกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวบรรณาธิกรผู้ช่วยอย่างผม   ผมมีคนรักหรือเปล่าหรือครับ  เอาเวลาไหนไปเม็คลัฟท์กันหรือครับ   ไม่ต้องหน้าแดงครับ   ผมตัดความรักออกไปจากหัวใจตั้งแต่ 26 ปีที่แล้วไง   ดังนั้นความรักและความต้องการถูกเนื้อต้องตัวที่ผมเรียกว่าเม็คลัฟท์ ผมก็ตัดมันทิ้งไปด้วย  ทั้งหมดนั้นผมโทษอุบัติเหตุนะครับ  อุบัติเหตุทางหัวใจ  แหมนี่ผมก็ยืมคำของคุณก่อพงษ์มา ต้องขอขอบคุณในการอ้างอิงนี้อีกครั้งครับ   การตัดสินใจอย่างฉับพลันหนนั้นทำให้ผมหันหลังให้กับความรักชนิดที่ไม่หันหน้ากลับไปหา  ผมทำได้ครับ  เพราะมีสิ่งชดเชยที่แรงพอ   ก็พระไตรปิฏกที่ผมเคยเอ่ยถึงไงครับ  ผมอ่านจนทะลุ  ผมเคยพูดไปแล้วว่าหัวใจของผมผ่อนคลายจากความรักได้อย่างวิเศษ  อืม..ดูท่าคุณจะเข้าใจเรื่องของผมแล้วล่ะ  งั้นผมขอหยุดเล่าเรื่องนี้  และว่าต่อในเรื่องยามสายัณห์
	ยามสายัณห์โดยนัยมันหมายถึงช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตคนถูกไหมครับ PETanag บอกว่า yes ผมนึกไปว่าในช่วงสุดท้ายของชีวิตถ้าผมกลับไปพบผู้หญิงคนนั้นอีก   ผมจะมีความรู้สึกอย่างไร   บาดแผลของภูผาหัวใจของผมจะกระทบกระเทือนหรือไม่ถ้าเธอคนนั้นกลับมายิ้มให้ด้วยใบหน้าที่เราก็เหี่ยวย่นพอ ๆ กัน  กับกระซิบว่า  ฉันก็รักคุณ  คำที่ผมปรารถนาจะได้ยินจากเธอในห้วงวินาทีหนึ่งของ 26 ปีที่แล้ว แต่มันไม่เกิดขึ้น  ผมนึกแล้วก็หัวเราะครับเมื่อหันมาเห็นหน้าปกพระไตรปิฏก ดูเหมือนหน้าปกนั้นตอบคำถามของผมแล้ว
	ยามสายัณห์ในชีวิตของแต่ละคนก็อาจจะคล้าย ๆ มั้งครับ คือ นั่งหน้าเหี่ยวรำลึกความหลังอันเปลี่ยวเหงาเศร้าสร้อย หรือบางคนอาจมากกว่านั้นคือทรมานหัวใจที่มีเวลาใช้เงินที่โกงมาน้อยเกินไป  ส่วนยามสายัณห์ในชีวิตผมผมมีห่วงอยู่หน่อยเดียวคือจะคิดแอพพลิเคชั่นนั้นออกไหม   แต่ช่างเถิดครับถ้ามันจะไม่สำเร็จ เพราะแม้แต่เจ้าของทฤษฎีสัมพัทธภาพผู้ยิ่งใหญ่ก็คิดทฤษฎีสุดท้ายที่จะอธิบายทุกสิ่งทุกอย่างไม่ออก ได้เหมือนกัน   ผมก็จะปล่อยวาง คือปล่อยให้ใครก็ตามในช่วงอายุขัยใหม่เข้ามาคิดเรื่องนี้ต่อถ้าเขาปรารถนาอยากจะคิด  หรือเห็นว่าคุณธรรมเป็นเรื่องที่ขาดไม่ได้ในการแยกสัตว์ออกจากมนุษย์
	นั่งใจลอยอะไรอยู่เล่า วิวรรธน์  ผมมีงานชิ้นใหม่ให้คุณทำ เอานี่ไปรีไรต์หน่อยซิ   เป็นงานของโกสต์ไร้เตอร์ที่ทำไปทำมาก็หลงว่าเป็นของใคร   เด้ทไลน์ที่ต้องส่งผมคือเวลาใกล้สายัณห์พรุ่งนี้นะ  โอ่เค๊
	ผมสะดุ้งจากภวังค์ราวใครกระตุกเส้นขนในรูหมูก(แสลงที่กำลังจะฮิต)  นั่นไงความฝันต่อเวลาสายัณห์ของตนเองคงจะไปไม่ถึงจริง ๆ  เพราะผมต้องดูแลบางอย่างก่อนเวลาสายัณห์ของคนอื่น
	งั้นขอตัวไปคุยกับ PETanag ก่อนนะครับ  แล้วเจอกันใหม่ครับผม