เกิดมาแค่รักกัน(เปิดเรื่องก่อนนะ)

nekoryu

เรื่องนี้เป็นเรื่องของเราเอง เราอยากให้เพื่อน ๆ ได้รู้ว่าเราเหงานะแต่เราก็ต้องอยู่ให้ได้ในเมื่อเราเลือกที่จะรักเขาเอง 
   เมื่อวันที่ 16 - 19 ตุลาคม 2548ได้มีการประชุมอบรมผู้นำนักเรียนโรงเรียนเฉลิมพระเกียรติ 5 ภูมิภาคขึ้น และในปีนี้โรงเรียนของเราก็ได้เป็นตัวแทนในการจัดงานพวกเราทุกคนพยายามอย่างเต็มที่ที่จะให้งานของเราออกมาดีที่สุด 
  
   " แอ้วแกไปดูแลพวกมัชฌิมดิอย่าปล่อยให้เขาเหงา" เสียงพี่ติ๊กจัดระบบ 47 ได้บอกเราอย่างนี้แล้วเราก็ต้องไปดูแลตามหน้าที่ๆ ได้รับมอบหมายเหมือนเพื่อน ๆคนอื่น 
   เมื่อการดำเนินการเข้าค่ายได้ผ่านพ้นไปจนคืนสุดท้ายที่พวกเราได้มาเข้าค่ายร่วมกันก็จะมีการนันทนาการและการแลกเปลี่ยนกันเกิดขึ้น โดยส่วนใหญ่แล้วพายัพ มักจะแลกสะดอแดงก่ะเสื้อบาเตะของทักษิณเสมอ และเสื้อที่ชาวพายัพอย่างเราใส่ก็มักจะเป็นเสื้อยืดสีขาวแล้วก็จบลงด้วยการเขียนเสื้อนั่นแหละ
   อย่าลืมกันนะ ! ( อื่มเราก็ว่าเราจะไม่ลืมเพื่อน ๆ หรอก และคำ ๆ นี้มันก็ยังติดอยู่ที่แขนด้านขวาเสื้อยืดสีขาวของเราจนทุกวันนี้ )
  หลังจากจบค่ายนี้ไปเราก็ได้อะไรหลาย ๆ อย่างกลับมาด้วยเราได้เพื่อนจากภูมิภาคต่าง ๆ ได้ความประทับใจจากการทำงานร่วมกับเพื่อน ๆ และสิ่งสุดท้ายที่เราได้ คือเรารู้จักคำว่ารักว่ามันเป็นยังไงจากคน ๆ หนึ่ง