ขอปราบเธอซะให้เข็ด2

ภาเกตุ

บทรักคืนวิวาห์ 1/3
สรทัศน์ในชุดเจ้าบ่าวกำลังเปิดไฟเลี้ยว เพื่อเข้าวงแหวนรอบนอกไปทะลุถนนวิภาวดีรังสิต เส้นทางนี้จะช่วยพาเขาและเจ้าสาวคนสวยไปถึงเรือนรักได้เร็วที่สุด เขาเอื้อมมือไปเปิดวิทยุให้เล่นเพลงโปรดของเขาที่เหมาะกับช่วงเวลานี้พอดิบพอดี เพลงHOME ของไมเคิล บูลเบ 
 ดนตรีเอื่อยๆทำให้อารมณ์ของสุจิราล่องลอย เธอมองออกไปนอกหน้าต่างรถก่อนพับคอหลับไปเพราะความเพลีย โดยไม่ได้สังเกตว่าสรทัศน์มักจะเหลือบมองเธออยู่เสมอ
///.......หลับจนได้นะ สุจิรา นึกว่าจะเก่งได้นานกว่านี้ซะอีก ดูๆไปผู้หญิงคนนี้ก็สวยดี สวยเหมือนที่เจอกันวันแรกเลย นึกไม่ถึงว่าเธอจะกล้ายื่นข้อเสนอเหมือนละครน้ำเน่าแบบนี้ได้ แต่งงานนี่นะคิดได้ยังไง ที่แปลกกว่านั้นทำไมต้องเป็นเรา สรทัศน์สุดหล่อคนนี้///
****สายลมพัดพาให้คลื่นทะเลนั้นซัดสาดเป็นระลอกๆ ชายหนุ่มกับกางเกงขาสั้นสีเข้มวิ่งวุ่นหาที่หลบภัย จากบรรดาสาวๆนางแบบหน้าใหม่ที่มักจะมาก่อกวนเขาเสมอ ขนาดวันนี้เขาขอลาพักร้อนมาถึงชะอำแล้วนะ สาวเจ้ายังตามกันมาจนได้ ความจริงเขาน่าจะไปหลบให้ไกลกว่านี้ เป็นเกาะร้างได้ยิ่งดี แต่เป็นไปไม่ได้หรอก งานคือเงินบันดาลความสุข คือสโลแกนของเขา สุดยอดช่างภาพฝีมือเยี่ยมของเมืองไทย นายสรทัศน์ นติสาโรจน์****
*****งานในห้องแลบ สำหรับสุจิราเป็นเรื่องที่ท้าทายมาก งานเกี่ยวกับนิติเวช ไม่ว่าจะหาคราบเลือด พิสูจน์ลายนิ้วมือ ตรวจดีเอ็นเอ ล้วนแล้วแต่เป็นงานที่เธอเชี่ยวชาญทั้งนั้น การที่ได้ทำงานในสถาบันนิติเวชของเอกชนนี้ มีดีอยู่ที่เครื่องมือครบครันและงานที่หลากหลาย แต่แย่ตรงที่ต้องแข่งขันสูงทั้งกับคนไทยด้วยกันเองแล้วยังมีชาวต่างชาติเกรดเออีกหลายคน สุจิราจึงต้องทุ่มเททุกอย่างเพื่องานนี้ ด้วยความที่เธอรักงานเป็นชีวิตจิตใจ ทำให้ชีวิตบางส่วนได้หายไปโดยไม่รู้ตัว****
และแล้วรถโตโยต้าคันงามของสรทัศน์ก็มาถึงหน้าบ้านหลังหนึ่ง บ้านหลังเล็กที่เน้นความร่มเย็นของบรรยากาศรอบๆมากกว่าตัวบ้าน สรทัศน์จัดการจอดรถให้เข้าที่ แล้วหลังมามองสุจิราที่ยังคงไม่รู้สึกตัว ชุดแต่งงานเกาะอกแบบนี้ช่างยั่วยวนใจของเขาซะจริงๆ มองละผ่านขึ้นไปที่ลำคอ ปลายคาง และริมฝีปากทรงกระจับ ทำให้หวนคิดถึง...จูบหวาบหวามที่เขาบรรจงมอบให้กับเธอที่งานเลี้ยงคืนนี้ คงไม่เป็นไงหรอกมั่ง ถ้าเขาจะ.....
***ทวนความทรงจำอีกสักครั้ง***
 สุจิรา คุณ ตื่นได้แล้ว จะให้อุ้มคุณเข้าบ้านหรือไง ไม่เอานะ ผมคงไม่ไหวหรอก ดูตัวคุณซิ 
สรทัศน์ปลุกสุจิราโดยจ้องมองหน้าและท่าทางเธออยู่ตลอด ใจหวังว่าเธอคงไม่รู้หรอกนาว่า เขาได้อะไรไปบ้างตอนที่เธอหลับอยู่
ถึงแล้วเหรอ อืม นี่กี่โมงแล้วนี่ หญิงสาวขยับตัวเพื่อสลัดความง่วง พร้อมส่งสายตาหานาฬิกาหน้ารถซึ่งดับไปแล้วพร้อมกับเครื่องยนต์ จึงหันต่อไปหาสรทัศน์ที่เลื่อนแขนเสื้อขึ้นเพื่อดูเวลาอยู่
เกือบจะตีสองแล้ว คุณ...รีบเข้าเถอะ วันนี้ผมยังต้องทำอะไร อะไร อีกเยอะ สรทัศน์ใช้สายตาสื่อความหมาย อะไรอะไร ของเขาอย่างแจ่มแจ้ง ตาของสุจิรายังงัวเงียๆอยู่แต่ก็พอจะรู้ความหมาย เธอไม่ตอบอะไรเพียงแต่ยกกระโปร่งลงจากรถอย่างสงบนิ่งก่อนจะหันไปพูดเพิ่มเติมกับสรทัศน์
ขอกุญแจด้วย