หากหาเหตุผลให้กับตัวเอง....ว่าทำไมรักคนคนนี้นัก แล้วเหตุผลที่ได้มีแค่เพียงรักเพราะรัก........ ฟังดูอาจเลื่อนลอยไร้จุดหมายเกินไป แต่สำหรับคนที่รักกัน....... เหตุผลเพียงแค่นี้ ก็เพียงพอที่จะสานต่อความรักให้อยู่ต่อไป........ แต่กับคนที่เรารักเค๊า .. แล้วเค๊าไม่รักเรา .... ไม่เคยจะมองเห็นแม้แต่คุณค่าในตัวเรา ....ต่อให้เราหยิบยื่นสิ่งดี ๆ ให้เค้าเพียงไหน..... หรือให้เหตุผลมากมายในคำว่ารัก....ที่เรามีให้ เค้าก็คงมองไม่เห็นมันเหมือนกัน........ และกับคนประเภทนี้....... ยิ่งเราเรียกร้องมากแค่ไหน ก็จะยิ่งสร้างความเหนื่อยใจให้กับเราแค่นั้น .......... ถ้าเรามีความสุขกับมันก็ดีไป .........แต่สุข ....... แล้วเหนื่อยใจก็น่าคิดเหมือนกันนะ.............. คนเราเหนื่อยแล้วก็ต้องพัก ....... ต้องหาทางออกที่ทำให้เราดีขึ้น .......... กับเรื่องของความรักก็เช่นกัน ......... เมื่อเราต้องเหนื่อยล้าเพราะมัน .............. คงต้องพักซะบ้าง .......... จะลองหยุดวิ่งตามเค้าซักครั้ง............ และมาเดิน(แค่เดิน)ตามตัวเองดูสักหน.......... อาจรู้สึกดีกว่าการที่ต้องวิ่งตามใครคนนั้น............. อย่างน้อยๆก็จะพบว่า ............ การเรียนรู้ที่จะรักตัวเองนั้น...............ไม่ทำให้เราเหนื่อยใจเลย
19 มีนาคม 2550 13:35 น. - comment id 95414
ดีจ้า ไม่สนใจรวมเล่มบทกลอนหรือเรื่องสั้นเก็บเป็นที่ระลึกบ้างหรือจ๊ะ แค่เล่มเดียวก็สามารถพิมพ์ได้แล้วนะ สนใจก็ลองแวะไปที่ www.termfan.com
20 มีนาคม 2550 01:43 น. - comment id 95420
สวัสดีค่ะ....คุณตาทึบ ..พึ่งมาอ่านบทความ...เหนื่อยนะ...ของคุณวันนี้....กำลังเหนื่อยพอ ดี..เพราะงานมากเหลือเกิน...พออ่านแล้ว..ยิ่งเหนื่อยมากกว่าเดิมอีก...เหนื่อยใจ..นะคะ... ...การที่เราจะรักใครสักคน..ต้องมีเหตุผล...ว่าเรารักเขาเพราะอะไร?...หากรักเพราะรัก..ก็ถูกต้องแล้ว..ในนิยาม..ความรัก..ของเรา...อะไร?..จะเกิด..เราพร้อมที่จะรับสถานะการณ์นั้นได้..ไม่ว่าสมหวัง..หรือผิดหวัง... ...การพูดคุย..ด้วยใจจริง...และการทำความเข้าใจกัน..ทั้งสองฝ่าย...เป็นสิ่งที่สำคัญ..หากคนสองคน...มีใจตรงกันแล้ว...ไม่น่าจะมีปัญหา... ..ปัญหา..อยู่ที่ว่า...คุณได้เคยพูดคุย..ทำความเข้าใจ..กับคนที่คุณรักแล้วหรือยัง?... ...หากยังไม่เคย...แต่ตัวเราคิดไปเองว่า...เขาไม่เคยเห็นคุณค่าในตัวเราเลย...แล้วมาเหนื่อยใจ..ท้อแท้หมดหวังในชีวิต...นั่นเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง...เรากำลังทำร้ายตัวเอง..ด้วยความคิดของเราเอง.....เราเหนื่อยเอง...ทุกข์เอง...ทุกข์เพราะใจเราคิดเอง....(เขาไม่ผิดนะ..เพราะเขาไม่รู้ว่าคุณคิดอะไร?) สิ่งสำคัญ..ปรับความเข้าใจกันนะ..พูดคุยให้เขารู้ว่า..เรามีความรู้สึกอย่างไรกับเขา...เราไม่ต้องวิ่งตามเขา...แต่จะวิ่งไปพร้อมกัน...ด้วยความรักและเอื้ออาทรต่อกัน...ด้วยดวงตาแห่งความห่วงใย..ซึ่งกันและกัน... แต่ถ้าหากเราพูดคุยกันแล้ว...เขาไม่เคยเห็นคุณค่าในตัวเราเลย...ก็คงต้องพักใจ...ดูใจ..และถามใจ..เราว่า...เราต้องการอะไร?..ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีนะคะ..เราควรเลือก..หนทางชีวิตที่ดีที่สุดสำหรับเรา.... ...อยากให้โลกนี้มีความรักต่อกัน...และหวังว่า...คุณคงเป็นผู้หนึ่งที่โชคดี...จะเป็นกำลังใจ..ให้นะคะ ...