เหลือบเงาไม้ ร่ำไร พลิ้วไหวบนพื้นน้ำ ในสระบริเวณสวนสาธารณะริมหนองหาร ฉันมองออกไปยังท้องฟ้ากว้าง ขอบฟ้าจรดกับผืนน้ำกว้าง ดูไกลสุดสายตา ทำให้เผลอเหม่อลอยออกไป... ฉันค่อย ๆ ยื่นมือออกไปสัมผัสกับลมร้อน ที่พัดเข้ามาจากขอบฟ้าที่นั่งมองเมื่อครู่ ปล่อยให้ลมพัดวนซ้ำ ปะทะมือเรียวสองข้าง และปล่อยให้พัด วนเวียนอยู่รอบกาย เสื้อสาย กระโปรง ปลิวพลิ้วไหวตามแรงลม พร้อมกับหลับตา เพื่อสัมผัสกับสายลมที่มาปะทะเป็นจังหวะ เป็นระลอก พัดกรรโชกมาจากเวิ้งน้ำกว้าง ฉันหลับตาแล้วปล่อยจินตนาการล่องออกไป ทุกสิ่งที่อยู่รอบกายฉัน และอยู่ในรู้สึกส่วนลึกข้างใน... เรื่องเล่านิทานของความรัก... และแล้วนิทานของความรักก็ได้เกิดขึ้น เป็นเรื่องราวให้เล่าขาน... เป็นเรื่องราวของบางหัวใจ... ซึ่งเป็นหัวใจที่ช่างฝัน และมีไฟฝันที่แรงกล้า บทพิสูจน์ของความรักเป็นอย่างไร ? หนึ่งหัวใจบริสุทธิ์อยากจะไขว่คว้ามา และ พร้อมที่จะค้นหาสิ่งที่เรียกว่า "ค ว า ม รั ก" ว่ามีความสวยงาม งดงามเพียงใด ใช่ ใช่แล้ว... หัวใจดวงบางนี้ เคยคาดหวังกับความรัก... มันทั้งสวย ทั้งหรู หวานชื่น และงดงาม แต่นั้นเป็นเพียงภาพฝัน เป็นนิยายที่สร้างจากจินตนาการ ของคนที่โหยหาความรัก... แต่เมื่อถึงบทพิสูจน์... เปล่าเลย สิ่งที่คิดว่าสวยงามนั้น... มันอาจจะ แ ค่ อ า จ จ ะ เท่านั้น มันสวยงามในความรู้สึก แต่ก็เจ็บร้าวในก้นบึ้งของหัวใจดวงเว้าแว้ง ก่อนนั้นซึ่งเคยบอบบาง...สมบูรณ์ บริบทของความรักสร้างสิ่งมหัศจรรย์มากมาย ที่ปะปนในบางช่วงเวลา อย่างที่ใคร ใคร ชอบบอกว่า ความรัก สุข-ทุกข์ ปะปน นั้นคือพื้นฐาน ในวันเหงา เหงา... ก็ยังดีที่มีเงาความรัก มาหล่อเลี้ยงหัวใจที่ขาดวิ่น... ซึ่งก่อนนั้นเคยแตกกระจาย เหลือเพียงเศษซาก ความภักดิ์เท่านั้น คงเป็นความภักดิ์ของหัวใจหนึ่ง แต่อีกหัวใจหนึ่งคงไม่ใช่ ไม่ใช่ "ความรัก" ถ้อยที่พร่ำจำนรรจ์... ฉันรับฟังเสมอ นั้นคือคำว่า "รัก" เมื่อหัวใจรับสัมผัสมันรู้สึกแปลกหรือเพราะไม่เคยได้ซึมซับ คำ "รัก" ที่ใครคนหนึ่งเคยเอ่ยกระซิบข้างหู อย่างนั้นหรือ? ยังคงนั่งเหงาอยู่หน้าบ้าน เหม่อลอย ปฏิเสธหัวใจตัวเองไม่ได้ ว่าคิดถึง คิดถึงมาก แปลกนะ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่ารักนั้นหลุดลอยไปแล้ว แต่ก็ยังวาดภาพรักนั้น ประดับไว้ในความทรงจำ อย่างสวยงาม เป็นภาพความรักที่งดงามในรู้สึก เพราะว่า... ฉันห้ามหัวใจไม่ได้ ขัดรู้สึกตัวเองไม่ได้ "หัวใจมีดวงเดียว และรักได้หลายครั้งจริง แต่...หัวใจดวงนี้อยากมีรักเดียวคือ คุณ" สายลมล่องปลิ้ว... ฉันลืมตา ใยใจหวีดหวิวเหลือเกิน ณ ขอบฟ้า ที่ตรงนั้นจะมีใครคอยฉันอยู่ ? อยากจะรู้จัง ขอบฟ้า สิ้นสุดตรงไหน? กันนะ เพราะฉันวาดหวัง ใครคนนั้นเขาจะรออยู่ตรงนั้นไง ณ ขอบฟ้า...
แมงกุ๊ดจี่ 12 มี.ค. 2550 13:19 น. - ID 7905 
1425
4
0
12 มีนาคม 2550 13:38 น. - comment id 95339
อยู่ใกล้ๆกับคนของพี่เลยนะคะ คนนั้นอยู่ปลายฟ้า อิอิ
12 มีนาคม 2550 16:20 น. - comment id 95345
อีกคนอยู่ ณ ขอบฟ้า และ อีกคนอยู่ที่ปลายฟ้าอะไรจะขนาดนั้นน๊า
12 มีนาคม 2550 17:58 น. - comment id 95346
คุณแมงกุ๊ดจี่ครับ มาร่วมเรียงเคียงเหงาเป็นเพื่อนเจ้า มาร่วมเล่าเรื่องราวความเปล่าดาย มาร่วมฝันทั้งทั้งที่ใจหนีหาย แต่มิวายมาร่วมซึ้งคะนึงครวญ...
13 มีนาคม 2550 09:42 น. - comment id 95347
มีสิทธิ์จะเพ้อฝัน แต่ควรมองดูความจริงที่อยู่ตรงหน้า ก็จะเห็นเรายืนอยู่อย่างมั่นคง อิอิ
13 มีนาคม 2550 13:50 น. - comment id 95350
ในรู้สึกนั้น ...ใครบางคนสถิตมั่นตลอดไป
13 มีนาคม 2550 17:02 น. - comment id 95357
ในความรู้สึก มีให้คนแสนไกล..... เลยยังไม่แน่ใจในความคิด....
13 มีนาคม 2550 20:35 น. - comment id 95363
ในรู้สึก..นั้น เธอยังอยู่ในใจตลอดไป วันหน้าพาพี่แม่มดเที่ยวหนองหารบ้างนะจ๊ะน้องมะกรูด
13 มีนาคม 2550 21:02 น. - comment id 95364
พี่กระต่ายเลือกที่จะรักตัวเองค่ะ ยอมทำร้ายตัวเองในเรื่องรัก ดีกว่าถูกคนอื่นทำร้ายค่ะ
14 มีนาคม 2550 13:10 น. - comment id 95369
แค่นึก จังหวะของหัวใจก็ต่างไปจากที่เป็น
15 มีนาคม 2550 06:58 น. - comment id 95371
ณ ขอบฟ้าแห่งนี้ ก็มีมะเหมี่ยวไงที่รอคอยอยู่นะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ