ดาบหลัง

บุญนำ

เขาได้ปล่อยดาบสองมือทิ้งลงไป ความรู้สึกของเขาในตอนนั้นชาด้าน แต่ที่ต้องจุกคอหอยสุดสุดคือความแค้น แค้นที่ไม่อาจจะทำอย่างไรได้ เลือดได้เริ่มไหลออกจากกายเขาลาดลงเปรอะขาไปหมดแล้วตอนนี้ สิ่งที่คิดมีแต่คำถามว่าทำไม ทำไม และทำไม และแล้วร่างของเขาก็ทรุดลงในท่ามกลางสนามรบ บนหลังของเขาจะเห็นดาบทรงไทยเสียบคาอยู่จนมิดด้าม และในไม่ช้ามันก็ถูกมือใครคนหนึ่งดึงออกไป
   ในโลกแห่งวิญญาน
   พญามัจจุราชถามว่า เอ็งรู้ไหมว่าทำไม่เอ็งถึงตาย
   โดนหัวหน้าใช้ดาบเสียบหลังเอาครับ
   รู้สาเหตุไหมว่าทำไมเขาถึงเสียบเอา
   อ๋อทราบครับ เพราะว่าท่านกลัวว่าผมจะมียศบรรดาศักดิ์แซงหน้าหลังจบศึกครั้งนี้
   แค่นี้เหรอ
   แค่นี้ก็เพียงพอแล้วครับ
   แล้วเอ็งรู้ไหมว่า การฆ่าคนมันเป็นบาป เช่นการฆ่าข้าศึก
   ทราบครับ
   อ้าวทราบแล้วยังทำ
   ครับ
   งั้น ให้ยมทูตพาตัวไปทรมาน
อีกสักพักหัวหน้าก็ตายลงมาเหมือนกัน
   เอ้าไอ้นี่มาถึงแล้วรึ
   คร๊าบมาถึงแล้วครับ
   ทำอย่างไรตายละ
   อ๋อโดนนายเอาดาบแทงข้างหลังครับถึงตาย ถ้าให้ข้าศึกทำคงจะไม่มีสิทธิ์ทำให้แม้แต่เจ็บ
  แล้วรู้ไหมว่าทำไมนายถึงแอบแทงหลังเอา
  ทราบครับ เพราะนายกลัวว่าจะมีบรรดาศักดิ์เกินตนหลังจบศึก
  เอ้าแล้วที่เราเอาดาบแทงลูกน้องเราละ ไปแทงมันทำไม
  อ๋อ ผมเห็นว่า มันฆ่ามามากแล้วกลัวมันบาปมากกว่าเดิม จึงแทงมันด้วยความรักครับ
   อ้อ
   แล้วเป็นไงครับ มันตกนรกแล้วแต่ก็มีบาปน้อยใช่ไหมครับ
   เออ จริงของเอ็ง
   อย่างงี้ผมก็ถือว่าทำดีได้ใช่ไหม
   พญามัจจุราชหัวเราะหึๆ แล้วร้องเรียกว่า ยมทูต พาไปจัดการ
   ปรากฏว่าทั้งสองวิญญานแหกปากร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวทรมานใจอยู่หลายปี
   จนกระทั่งวันหนึ่งทั้งสองก็จะไปเกิดใหม่ คนที่ตายลงมาคนแรกจะไปเกิดก่อน ตายทีหลังก็ไปเกิดทีหลัง
   แล้วถามว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อยุคที่เขาเกิดเป็นสมัยกรุงเทพปัจจุบันแล้ว