ลูกเครื่องบิน

แม้ 3 จังหวัดชายแดนใต้จะระอุเพียงไร แต่โลกของเด็กก็ยังไม่โดนทำลายไปเสียทีเดียว เด็กชายป๋องและเด็กชายโชคยังใช้ชีวิตวัยเด็กไปตามประสา พวกเขาไม่กลัวอันตรายที่จะเกิดขึ้นเพราะไม่เคยออกไปไหนไกลเกินละแวกบ้านที่มีอยู่ด้วยกันไม่กี่หลังคาเรือน

ขณะที่โชคนั่งกอบดินตรงลานโล่งข้างบ้านอยู่ลำพัง ป๋องก็โผล่เข้ามาหา

ทำอะไรโชค ป๋องถาม

สร้างบ้านให้หุ่นอยู่ โชคตอบพลางเอามือทั้งสองตบดินที่กอบขึ้นมาลักษณะเหมือนการปรบมือโดยมีดินอยู่ตรงกลาง สร้างให้เป็นกำแพงเล็กๆ ทั้งสี่ด้าน โดยมีหุ่นยางตัวน้อยวางข้างตัว
แม่มึงอยู่ไหม ป๋องถามเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีผู้ใหญ่อยู่ เพราะการเล่นซนจะเพิ่มรสชาติขึ้น
ไปตลาด โชคตอบโดยไม่เงยหน้ามอง
เล่นมั้งดิ ป๋องเข้าไปนั่งยองๆ ใกล้โชค

เบื่อแล้ว โชคตอบพร้อมลุกขึ้นปัดมือ เล่นลูกเครื่องบินกันดีกว่า ป๋องยิ้มรับ ซึ่งเท่านั้นก็เพียงพอแล้วสำหรับคำตอบทั้งหลาย
เมื่อตกลงกันได้ ป๋องก็เลือกหาก้อนหินเล็กๆ เพื่อใช้ในการทอยหรือที่ทั้งคู่เรียกว่า เกย ตามบริเวณลานกว้างนี้ ส่วนโชคไม่ต้องหาเพราะเขามีตัวเกย ที่ซ่อนไว้ข้างบ้านแล้ว เนื่องจากใช้เป็นประจำ เพราะป๋องเป็นขาจรจึงไม่ได้เก็บเอาไว้ ถึงเก็บเอาไว้ก็ต้องอันตธารหายไปทุกที

ป๋องเลือกเอาก้อนหินเล็กๆ ที่แบน เพื่อให้ง่ายต่อการทอย เวลาโยนมันลงบนพื้นแล้วมันจะหยุดอยู่กับที่ทันทีไม่กระดอนไปไหน ส่วนของโชคนั้นไม่ใช่ก้อนหินแต่เป็นเศษกระเบื้องมุงหลังคา ที่เขาเพียรพยายามขูดมันด้วยผนังบ้านที่ฉาบด้วยปูน จนมันกลมสวยงามขนาดเหรียญห้าบาท
เมื่อเห็นว่าป๋องได้เกย อันเป็นที่พอใจแล้ว โชคเริ่มวาดตัวเครื่องบินทันที โดยเอาเศษไม้วาดเป็นรูปไม้กางเขนขนาดใหญ่บนลานดินนั่นเอง แล้วตีตารางเป็นช่องๆ ส่วนโคนที่ยาวลงมานี้เขาขีดเป็นสามช่องด้วยกัน นอกนั้นคือส่วนหัว ส่วนปีกอย่างละช่อง และตรงกลางหนึ่งช่อง
ทั้งคู่เสี่ยงหาผู้เริ่มเล่นก่อนโดยการเจาะเป็นรูเล็กๆ ตรงบริเวณเหนือหัวรูปไม้กางเขน หรือเครื่องบินนั้น แล้วทอยเกยว่าใครจะอยู่ใกล้รูที่สุด คนนั้นก็ได้เริ่มก่อน เกยของป๋องกระทบของโชคที่ทอยไปก่อนหน้านี้แล้ว สรุปว่าป๋องเป็นฝ่ายแพ้ฟาล์วไป เนื่องจากทั้งคู่วางกติกาไว้ว่าห้ามกระทบของฝ่ายตรงข้ามเด็ดขาด หากเป็นเช่นนั้นจะปรับแพ้ทันที ด้วยเหตุนี้โชคจึงเป็นฝ่ายเล่นก่อน
เกยของพวกเขาอยู่ในช่องแรก โชคยืนด้วยขาข้างเดียวแล้วกระโดดไปทีละช่อง โดยไม่เหยียบลงในช่องที่มีเกยอยู่ เขากระโดดด้วยขาเดียวไปจนครบทุกขั้น โดยเริ่มจากปีกขวาไปส่วนหัว แล้วมาปีกซ้าย หลังจากนั้นจะมาหยุดยืนสองขาในช่องตรงกลาง แล้วจึงจะเริ่มกระโดดขาเดียวมาตามโคนอีก พอมาถึงตรงที่เกยวางอยู่ โชคก็ก้มลงหยิบของตัวเอง หลังจากที่ทรงตัวอยู่ได้ด้วยขาเดียวแล้ว ก็ดีดตัวเองออกมาจากช่องนั้นทันที รอบนี้โชคทำได้ดี ไม่มีการล้ม หรือเหยียบเส้นตารางแต่อย่างใด ดังนั้นโชคจึงมีสิทธิ์เล่นต่อได้ คราวนี้โชคต้องทอยเกยขึ้นไปในตารางถัดไปอีกหนึ่งขั้น ก็เท่ากับว่าช่องที่โชคเหยียบไม่ได้นั้นมีสองช่องติดกัน ทำให้การกระโดดไปในขั้นที่สามทันทีด้วยขาเพียงข้างเดียวนั้นยากขึ้นกว่าเก่า แต่ทว่าโชคก็ยังไม่พลาดอยู่ดี
หลังจากรอบที่สองผ่านไปด้วยความสำเร็จโชคหันมายิ้มให้ป๋องที่ยังไม่มีโอกาสได้เล่น เป็นไงๆ เขาเยาะ
เออ! กูว่าไม่ทันถึงปีกหรอก ป๋องว่า
แล้วคอยดู
เป็นจริงอย่างที่ป๋องว่า โชคเพลี้ยงพร้ำล้มลงขณะที่ก้มลงหยิบเกยของตัวเองในขากลับ โชคปัดดินออกจากเสื้อผ้า แล้วตกแต่งเส้นให้ดูชัดขึ้น เพราะเขาล้มทับหายไป
ป๋องเล่นต่อไป ป๋องไม่พลาดเหมือนโชค ป๋องผ่านมาได้จนถึงส่วนหัวของเครื่องบิน ซึ่งแซงหน้าโชคมามาก เขายิ้มร่าจนเห็นเหงือกแดงๆ อย่างมีความสุข
ฝ่ายโชคเห็นว่าป๋องยิ้มเยาะอย่างนั้น ก็เพียรเหย้าแหย่ให้ป๋องเพลี้ยงพร้ำตลอดเวลา
อ่ะ แน่ะๆ โชคแหย่ขณะที่ป๋องยืนขาเดียวจะกระโดดกลับมา เฮ้ยๆๆ ตายๆ โชคยังไม่ยอมเลิก
ป๋องเล่นได้จนครบรอบโดยไม่พลาด
มึงอย่าทำอย่างนั้นสิ กูไม่ชอบ กูเกือบล้มแล้ว ป๋องติโชค
อ้าวเก่งจริงต้องไม่ล้มสิ โชคทำหน้าทะเล้นใส่
ถ้ามึงทำอีกกูชกมึงแน่ ป๋องเริ่มไม่พอใจ แล้วหันไปทอยเกยไปปีกซ้ายทันที เมื่อเห็นว่าทอยไม่พราดเขาก็กระโดดขาเดียวเริ่มต้นไปใหม่
ป๋องๆ โชคเรียกให้ป๋องหันกลับมาขณะที่กำลังกระโดดข้ามช่องที่มีเกยของโชคไปส่วนปีกขา ทำให้ป๋องกระโดดพลาดไปเหยียบเส้นทันที ตายๆ ออกเลยๆ โชคบอกให้ป๋องรีบออก
ไม่เอามึงหยอกกู ต้องเริ่มใหม่ ป๋องไม่ยอม
โกง ไม่ได้ๆ ตายแล้วต้องออก
ก็มึงแกล้งเรียกให้กูหันหลังไปหา กูเลยโดดพลาดไปเหยียบเอาเส้น ป๋องอธิบาย
ไม่ได้ๆ โชคไม่ยอม
ตึก! เสียงก้นของโชคกระแทกพื้น เพราะแรงพลักของป๋อง

ไอ้หมา โชคด่าทั้งๆ ที่ก้นยังคาอยู่ที่พื้น ส่วนป๋องนั้นยืนนิ่งกำหมัดแน่น
จะเอาไงหา! โชคตะคอกใส่ทันทีที่ยืนขึ้นได้ เอาไง เขากระแทกเสียงใส่พร้อมกับผลักอกของป๋องถอยไปก้าวหนึ่ง
มึงแหล่ะหมา ป๋องด่ากลับ
แน่จริงมึงเข้ามาดิ เข้ามา โชคด่า ชูกำปัดขึ้นหราๆ
มึงก็เข้าก่อนสิ กูชกปากแตกแน่ ป๋องท้าทาย
ได้! โชคหยิบเอาไม้ที่ใช้ขีดเล่นลูกเครื่องบิน ขึ้นมาขีดเส้นยาวแบ่งระหว่างป๋อง กับเขา ลานกว้างข้างบ้านขณะนี้กลายเป็นสองส่วนคือส่วนของป๋องอยู่ฝั่งหลังบ้าน ทางข้างโชคนั้นเป็นหน้าบ้านและเป็นทางที่ป๋องต้องผ่านเพื่อกลับบ้าน งั้นมึงอย่าเข้ามาแดนกู มึงเข้ามาโดนชกแน่ โชคว่า
ป๋องใจสั่นนิดๆ เนื่องจากเขาต้องผ่านทางที่โชคห้ามเพราะนั่นคือทางกลับบ้าน ครั้นจะเดินเลาะไปทางหลังบ้านที่รกครึ้มก็ไม่กล้า เขาตัดสินใจเดินเข้าไปหาโชคเพื่อจะฝ่าด่านออกไป เป็นไงเป็นกัน
โชคเข้ามาสกัดขวางหน้าทันที มือขวานั้นเงื้อหมายจะตั๊นหน้าทันทีที่ป๋องย่างเข้ามาปากนั้นก็ท้าทายไม่หยุด เข้ามาแน่จริงมึงเข้ามา
******************จบ*******************

ใบคา 8 มี.ค. 2550 10:36 น. - ID 7887