6 มีนาคม 2550 22:10 น. - comment id 95241
ที่จริงเรื่องนี้ผมตั้งใจตั้งชื่อว่า "ปรายฝัน" แต่ไหงดันพิมพ์เป็นปรายฟ้าไปได้ก็ไม่รู้ ...เฮ้อ (จะแก้ก็แก้ไม่เป็น) เอาเป็นว่าเรื่องนี้ชื่อ ปรายฝัน นะครับ ขออภัยในความสะเพร่า ที่สุดในโลก
7 มีนาคม 2550 08:35 น. - comment id 95245
พี่พุดค่ะ มาอ่านแต่รับอรุณเลยค่ะ วิธีแก้นะคะ 1..เข้าไปสู่ระบบหน้าส่วนตัวของเรา 2..ไปที่เรื่องล่าสุดที่เราจะแก้ 3..จะเห็นช่องสี่เหลี่ยมแรก 4..คลิ๊กเข้าไปค่ะ 5..แก้..ค่ะที่ไหนที่อยากแก้คำ 6..กดโพสต์ค่ะ เหมือนเวลาทำงานเสร็จนะคะ แล้วรอดูข้อมูลใหม่นะคะจะเรียบร้อยอย่างที่เราต้องการค่ะ ............. ส่วนช่องสี่เหลี่ยมที่สองที่มีเครื่องหมายยางลบด้านหลังเรื่องเราคือเอาไว้ลบคำคอมเมนท์ที่ไม่สร้างสรรค์คะ หากอยากจะลบนะคะ พี่พุดรักงานน้องนะคะ พลีเพลงปลายฟ้าให้นะคะ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song6370.html ปลายฟ้า ปลายฟ้าปลายฟ้า แค่หลับตาลง คงพบกัน โอบกอดดวงใจ สายสัมพันธ์ ท่ามกลางความฝัน ของเรา ดาวน้อยดาวน้อย โปรดลอยมาลง ตรงหัวใจ เก็บเกี่ยวความคิด ถึงฉันไป ให้เธอที่ปลายฟ้าไกล คิดถึงเพียงเธอ ในใจฉัน คิดถึง เพียงเธอ ไม่มีคำใด จะแทน จิตใจ มากมาย เท่าคำ นี้เลย ดาวน้อยดาวน้อย โปรดลอยมาลง ตรงหัวใจ เก็บเกี่ยวความคิด ถึงฉันไป ให้เธอที่ปลายฟ้าไกล คิดถึงเพียงเธอ ในใจฉัน คิดถึง เพียงเธอ ไม่มีคำใด จะแทน จิตใจ มากมาย เท่าคำ นี้เลย ดาวน้อยดาวน้อย โปรดลอยมาลง ตรงหัวใจ เก็บเกี่ยวความคิด ถึงฉันไป ให้เธอที่ปลายฟ้าไกล ปลายฟ้า... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3282.html อยากหยุดตะวันไว้ที่ปลายฟ้า ท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ อยู่ไกลและสูง เหนือดินและแผ่นน้ำ รู้ ดีฉันต้อยต่ำ ไม่ต่างกับน้ำ ใต้แผ่นฟ้า ไกล เหมือน ดูว่าใกล้กัน แต่เส้นขอบฟ้า ก็ยังมากั้นไว้ แม้ เคยได้ชิดใกล้ แต่ว่าความฝัน นั้นไกล เหลือเกิน เฝ้ารอ เพียงแสง ตะวัน ปลอบโยน ความฝัน ที่ริบหรี่ เปลี่ยนสี ทะเล สลาย ขอบ ฟ้าให้หายไป ให้ความรัก ได้พิสูจน์ ใจแท้จริงต่อกัน ให้คนรักได้พบกัน ให้ฝันได้สมใจ ให้แสง ตะวัน ประสานเรารวมกัน เป็นหนึ่งเดียว ยอม จะสู้แสง ตะวัน ก่อนจะต้อง ร้าง กันแสนไกล ถ้าฉันทำ ได้ อยากหยุด ตะวัน ไว้ที่ปลาย ฟ้า ให้ความรัก ได้พิสูจน์ ใจแท้จริงต่อกัน ให้คนรักได้พบกัน ให้ฝันได้สมใจ ให้แสง ตะวัน ประสานเรารวมกัน เป็นหนึ่งเดียว อยากขอ ตะวัน หยุดไว้ นานๆ อย่าจากไป... และล่างสุดเรื่องที่พี่พุดรจนาไว้นานแล้วค่ะ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem76743.html ปลายฟ้าปลายฝัน ................ และ.. บทกวีจากใจลำน้ำน่าน กวีกระวาดในดวงใจพี่พุดค่ะ ที่ฝากไว้ในงานเรื่องนี้ ท้องฟ้าที่เปลี่ยนไปในวันนี้.... ครวญกวีพร่างพรายคล้ายเย้ยหยัน เมื่อความรักพลันสลายตายจากกัน ร้างสัมพันธ์ไร้ค่ากว่าใครใคร.. ทิ้งหาดทรายสายน้ำร้างสายลม ดั่งสายฝนพัดทรายสลายไหล เดินโดดเดี่ยวเชี่ยวกรากบนทางใจ เป็นอย่างไร....ร้างไปใคร่ถามความ น้ำทะเลสีระทมบนทางเปลี่ยว รอจันทร์เสี้ยวคืนนี้เอ่ยคำถาม ว่าเหตุใดความรักมาจรจาง จะอ้างว้างอีกนานมั้ย..ในรอยทราย ยามฝุ่นทรายฟายฟ่องล่องกับลม พายุฝนเริ่มกระหน่ำย้ำความหมาย อุ่นไอรักเคยประจักษ์ปรากฎกาย ช้ำพราวพรายกับใจที่ไม่ลืม.... ตะวันลาปลายฟ้าเริ่มอ่อนแสง หมดเรี่ยวแรงบทบาทที่อยากฝืน ประทับรอยฝากไว้อยากได้คืน ลมพัดครืนพร่ำฝังทราย...หมายว่ารอ ลำน้ำน่าน 01 มิ.ย. 48 - 15:13 IP 202.28.179.1 ด้วยรักชื่นชมน้อง อนาคตนักเขียนค่ะ
7 มีนาคม 2550 16:38 น. - comment id 95254
ในชีวิตคนเราต้องพบกับความสูญเสียกี่ครั้งกันนะ เราถึงจะชาชิน แค่ได้อ่านความสูญเสียของคนอื่นก็ยังทำให้รู้สึกได้ขนาดนี้
7 มีนาคม 2550 16:54 น. - comment id 95256
ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ที่สุดในโลกเลยครับ พี่สาวจากลำน้ำน่าน กำลังใจที่ได้รับมีค่ากับผมมากเลยครับ แล้วผมจะพยายามนั่งเทียนเขียนมาให้ อ่าน--มึนลูกกะตากันอีกเยอะๆ ครับ ขอบคุณสำหรับวิธีแก้ไขงานด้วยครับ ผมแก้ไขเรียบร้อยแล้ว (คิดไม่ถึงว่ามันจะอยู่แค่ปลายจมูกนี่เอง) และขอบคุณสำหรับเพลงเนื้อหาดีๆ ที่อุตส่าห์ หามา แล้วก็อขอบคุณสำหรับบทกลอนเพราะๆ ที่มอบให้ ผมจะ Save เก็บไว้อ่าน และขอบคุณที่รักงานผม ผมเองก็รักมัน ถึงบางทีจะเขียนเองอ่านเองแล้วงงๆ ก็ตามทีเถอะ ยังไงก็อดทนกับมันหน่อยก็แล้วกันนะครับ (เพราะยังจะเขียนอย่างงี้อีก...แหะๆ) บางที อาจจะเป็นเพราะผมเขียนโดยไม่มีการวางโครงเรื่อง แค่คิดเรื่องราวลวกๆ ไว้ในหัวแล้วก็ลงมือเขียนมันออกมาเลย ปล่อยให้ความรู้สึก กับสิ่งแวดล้อมมันพาไป บางทีเขียนๆ ไปเปลี่ยนเนื้อเรื่องเอาปุปปับกลางคันเลยก็มี มันเลยดูงงๆ หน่อย แต่ก้รู้สึกว่ามันมีอิสระในการเขียนดี แต่พอเขียนๆ ไปสักพักดันงงซะเอง ต้องมาไล่อ่านใหม่.....(นี่ก็เริ่มงงหน่อยๆ แล้วครับ) ยังไงก็ขอบคุณมากๆ ครับ...จากใจจริง
7 มีนาคม 2550 17:04 น. - comment id 95257
ขอบคุณ คุณ "โคลอน" ด้วย ที่อดทนอ่านทุกเรื่อง ดีใจครับที่เข้ามาอ่าน....แล้วผมจะตามไปอ่านบ้างครับ
7 มีนาคม 2550 17:21 น. - comment id 95258
ต้องใช้คำว่า ตั้งใจอ่านมากกว่านะ เพราะเราไม่จำเป็นต้องใช้ความอดทนในการอ่านงานเขียนคุณเลย...จริงๆ