มุมมองความรักของแต่ละคนมันจะสวยงามเหมือนกันหมดรึป่าวฉันไม่แน่ใจนัก เพราะฉันก็เป็นหนึ่งคนที่เห็นว่า ความรักไม่ได้สวยงามอย่างที่คิดไว้ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะมีซักกี่คนที่รู้สึกเหมือนกับฉัน อันที่จริงฉันเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่เคยมีความรักเท่านั้น ไม่ได้สำคัญพอที่จะทำให้ใครมาสนใจเรื่องราวของความรักที่ฉันเคยพบปะเจอะเจอมา และไม่ได้มีค่าพอที่จะเปลี่ยนมุมมองความรักของใคร แต่ฉันเพียงแค่ต้องการให้คนอื่นได้เข้าใจ ความรักไม่ได้จบลงพร้อมกับคำว่า สมหวัง เสมอไป ความจริงแล้วฉันไม่ได้รู้จักความรักดีพอที่จะสอนใครได้ แต่ฉันคิดว่า เรื่องราวของฉันมันน่าที่จะทำให้ใครหลายคนเข้าใจความรักได้ดีขึ้น ที่ผ่านมา ฉันเคยแต่ได้ยินเรื่องราวความผิดหวังของคนอื่น เค้าทรมานมากแค่ไหน ฉันไม่รู้หรอก อันที่จริง ณ เวลานั้น ความรักเป็นยังไง ฉันก็ยังไม่เข้าใจด้วยซ้ำ ฉันก็ทำได้เพียงแค่ปลอบ และบอกกับเค้าคนนั้นว่า เราเข้าใจ ทั้งที่ในใจเคยคิดหลายครั้งว่า ถ้าเป็นเราจะเป็นยังไงนะ แต่ตราบใดที่ฉันยังไม่ได้รู้จักกับคำว่าผิดหวัง ฉันก็คงยังไม่ได้คำตอบ ฉันใช้ชีวิตตามประสาเด็กวัยรุ่นทั่วไป สุขบ้าง ทุกข์บ้างตามประสา เคยร้องไห้เสียใจมาก็หลายเรื่อง แต่หนึ่งในนั้นไม่มีเรื่องความรักรวมอยู่เลย ฉันไม่ได้จริงจังกับความรักขนาดที่จะมีร้องไห้ฟูมฟายให้กับมัน เหตุผลหนึ่งอาจเป็นเพราะ ยังไม่เจอคนที่ควรจะรัก ฉันไม่ได้น่ารักอะไรมากมาย พอที่จะมีตัวเลือกให้เลือกสรรค์ แต่ก็ดูได้ในระดับหนึ่ง แค่พอที่จะมีคนมาสนใจเท่านั้นเอง ฉันเคยเลิกรากับผู้ชายมาหลายครั้ง แต่ก็ไม่เคยเสียใจ เพราะไม่เคยจริงจัง จนมาเจอกับเขาคนนี้ น้องคับๆ น้อง!!! น้องทำของตกคับ เสียงผู้ชายที่ไม่คุ้นหูตะโกนมาจากด้านหลัง พร้อมกับเสียงฝีเท้าที่วิ่งตามฉันมา น้องทำของตกคับ (แฮ้กๆๆๆๆๆ) ผู้ชายคนนั้นยื่นของมาให้ ดูท่าทางเค้าจะเหนื่อยน่าดู เอ่อ ไม่ใช่ของหนูค่ะพี่ อ่าว ไม่ใช่ของน้องหรอคับ -*- ฉันแอบขำพี่เขาเล็กน้อย แล้วค่อยๆหันหลังกลับ เอ้ย !!! เดี๋ยวคับน้อง คะพี่ ???? เอ่อน้องชื่ออะไรหรอคับ หนูหรอคะ - -? ฉันงงเล็กน้อย ไม่รู้ว่ามันคือแผนของพี่เค้ารึป่าวที่วิ่งตามฉันมา คับ น้องนั่นแหละ เอ่อ แป้งค่ะ อ่อ น้องแป้ง พี่ชื่อเตอร์นะคับ แล้วเจอกันใหม่คับ บ๊ายบาย ฉันยังไม่ทันได้หายงงพี่เค้าก็วิ่งหายไปซะแล้ว หลังจากนั้นก็มีขนมจากใครก็ไม่รู้ฝากเพื่อนมาให้ฉันทุกวัน จนนานวันเข้าฉันก็เริ่มจับพิรุธได้ว่าพี่เตอร์นี่เองเป็นคนฝากมาให้ พี่เขาโทหาฉันทุกคืน โดยที่ฉันเองก็ไม่รู้ว่าพี่เค้าเอาเบอร์มาจากใคร จนเวลาผ่านไปซักระยะหนึ่ง พี่เขายังส่งขนมให้ฉันทุกวัน และยังคงโทหาฉันทุกคืนเหมือนเดิม จะว่าไปแล้ว พี่เขาถือได้ว่าเป็นคนที่เสมอต้นเสมอปลายที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมา ฉันคิดว่าคงจะไม่เสียหายอะไรถ้าฉันจะลองคบกับพี่เขาดู พี่เตอร์เค้าเป็นสุภาพบุรุษมาก ฉันคิดว่าพี่เค้าคงเป็นผู้ชายในฝันของผู้หญิงหลายคนแน่ๆ และฉันก็คือผู้โชคดีที่ได้มาคบกับพี่เค้า เราคบกันเรื่อยๆ สบายๆ ไม่มีใครกดดันใคร ฉันว่าแบบนี้มันทำให้ฉันมีความสุขมากเลยทีเดียว ฉันคิดว่าฉันเริ่มรู้จักความรักแล้วหละ ยิ่งนานวันเรายิ่งสนิทกันมากขึ้น แต่พี่เตอร์ก็ไม่เคยใช้ความสนิทนี้ฉวยโอกาสฉันเลยแม้แต่ครั้งเดียว ไอ้พี่เตอร์ เดี๋ยววันนี้เค้าจะไปดูหนังกะเพื่อนนะ ฉันตะโกนไปที่สนามฟุตบอล ตอนที่กำลังจะเดินออกจากโรงเรียน อะไรนะไอ้เจ้าแป้ง มาคุยกันก่อนซิ ไม่สบายอยู่ไม่ใช่หรอ ยังจะไปซ่าที่โรงหนังอีกนะ พี่เตอร์วิ่งมาจากสนามแล้วก็บ่นฉันใหญ่เลย แต่ก็เพราะพี่เค้าเป็นอย่างนี้แหละนะ ฉันถึงได้รู้จักคำว่ารัก รู้แล้วน่า ก็เดี๋ยวดูเสร็จเค้าก็กลับไง โอเค๊?? บ๊ายบาย ฉันรีบวิ่งหนีพี่เตอร์โดยที่พี่เค้าไม่ทันได้บ่นอะไรฉันต่อ 1 ชั่วโมงต่อมา ฮะโหล!!! พี่เตอร์ๆ ไอ้แป้งไม่สบายหนักมากเลยอะ พี่มารับแป้งทีดิ ไม่กี่นาทีต่อมาพี่เตอร์ก็มาถึงที่โรงหนังพร้อมกับท่าทีกระวนกระวายแล้วพาฉันกลับบ้าน และวันนั้นนั่นเองที่ทำให้พ่อกับแม่ฉันได้รู้จักพี่เตอร์ พ่อกับแม่เซ้าซี้ฉันหลายครั้งว่าพี่เตอร์เป็นใคร ฉันก็ได้แต่ตอบว่า เพื่อน แต่ฉันคิดว่าพ่อกับแม่คงไม่เชื่อฉันหรอก หลังจากนั้นพี่เตอร์ก็มาที่บ้านฉันบ่อยขึ้น มาเล่นด้วยบ้าง มาอยู่เป็นเพื่อนบ้าง มาติวหนังสือให้บ้าง และพ่อกับแม่ฉันก็ชวนพี่เค้าทานข้าวด้วยก็บ่อยเชียวแหละ เห็นอย่างนี้แล้วก็โล่งใจขึ้นมา ก็ฉันอยากจะกับกับพี่เค้าอย่างเปิดเผยนี่นา วันหนึ่งที่โรงเรียนฉันมีนิทรรศการและฉันต้องแต่งตัวขึ้นแสดง เป็นไงไอ้เจ้านางฟ้าแป้ง พร้อมรึยัง เดี๋ยวเค้าจะคอยเชียร์นะ พี่เตอร์ถามขณะที่ฉันกำลังวุ่นวายกับการเตรียมของ เฮ้ย!!! ไอ้พี่เตอร์ เค้าลืมเอารองเท้ากับคทาไว้ที่โต๊ะหน้าบ้านอะ ทำไงดีๆๆ??? เอาอีกแล้วนะไอ้เจ้านี่ แล้วเหลือเวลาอีกมากมั้ยอะ เดี๋ยวพี่ไปเอาให้ อีกครึ่งชั่วโมงอะ เร็วๆนะไอ้พี่เตอร์!!!! และแล้วพี่เตอร์ก็ได้ช่วยฉันไว้อีกครั้ง ฉันคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงที่โชคดีจริงๆเลยหละ นี่ก็จะ2ปีแล้วนะ พี่เค้าไม่เคยเปลี่ยนไปเลยจริงๆ เวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหก อีกไม่กี่เดือนพี่เตอร์ก็จะจบม.6 แล้ว อีกไม่นานเราก็ต้องห่างกัน เพราะพี่เตอร์ต้องไปต่อที่อื่น รู้สึกใจหายเหมือนกันนะ แต่ฉันก็ไม่เคยหวั่นไหว เพราะฉันมั่นใจว่าเราจะรักกันเหมือนเดิม พี่เตอร์ไม่เคยทำให้ฉันเสียน้ำตาเลยสักครั้ง มีเพียงแต่ทำให้ฉันหัวเราะและยิ้มได้ซะอีก ช่วงนี้พี่เตอร์ตามติดฉันเป็นพิเศษ หากใครต้องการตามตัวพี่เตอร์ มาหาฉันได้เลย รับรองว่าเจอตัวพี่เตอร์แน่นอน ตัวจะมาอยู่กะเค้าอะไรนักหนาเนี่ยไอ้พี่เตอร์ ไม่เบื่อรึไงฮะ??? ไอ้เจ้านี่ เค้าผิดหรอ แค่เค้าอยากอยู่กะแฟนเค้าเนึ่ย ผิดหรอ ฮะๆๆๆ ไม่ผิดหรอกค่ะพี่เตอร์ แป้งแค่อยากรู้ว่า พี่ไม่เบื่อแป้งบ้างหรอ ^^* ผิดดิ ก็เค้ารำคาญอะ ตัวเองอยู่กะเค้าบ่อยเกินไปแล้ว โหยแป้ง อีกไม่นานพี่ก็ต้องไปแล้วนะ เวลานี้พี่แค่ขออยู่กะแป้งให้นานที่สุดไม่ได้หรอ ได้อยู่แล้วแหละค่ะพี่เตอร์ สำหรับคนที่แป้งรัก แป้งอยากให้อยู่กับแป้งตลอดไปด้วยซ้ำ อะโด่ อย่ามาน้ำเน่าดิ๊ไอ้พี่เตอร์ เค้าจะอ้วก นี่แหละฉัน คนที่ปากกับใจไม่ตรงกัน เฮ้ยไอ้เจ้าแป้ง เนี่ยเค้าแต่งเพลงไว้เพลงนึง เดี๋ยวเค้าร้องเพลงให้ฟัง เอามั้ยๆๆๆ ไม่เอาอะ รำคาญ เค้าไม่สน ก็จะร้อง!!! เอ้า ไอ้พี่เตอร์..!!! รักเธอ รักเธอ รักเธอ รักเธอ รักเธอ รักเธอ รักเธอ รักเธอ แป้งเป็นไรอะ ไม่สบายหรอ หน้าแดงเชียว ตัวร้อนป่าวเนี่ย พี่เตอร์ค่อยๆเอามือมาแตะที่หน้าผากฉันเบาๆ ป่าวๆ เค้าร้อนเฉยๆ ความจริงอะแป้งเขินรู้มั้ย ทำไมต้องทำอะไรติ๊งต๊องแบบนี้ด้วยนะ เพลงอะไรก็ไม่รู้มีแต่คำว่า รักเธอๆๆๆๆๆๆๆ บ้า งั้นก็แล้วไป ตกใจหมดเลย นึกว่าไม่สบาย เอ้อแป้ง เค้ามีไรจะบอก ความลับๆ อะไรๆ!! ความลับของใครหรอ บอกดิๆๆๆ ก็เอาหูมานี่ดิ จะบอก มันลับขนาดต้องกระซิบเชียวหรอไอ้พี่เตอร์ ก็ใช่อะดิ อยากรู้ป่าวหละ อยากดิๆๆๆๆๆ ไม่ใช่ว่าฉันชอบสอดรู้เรื่องชาวบ้านนะ แต่ก็อยากรู้ ฉันค่อยๆเอียงหูไปใกล้ๆพี่เตอร์ พร้อมรอฟังความลับอย่างใจจดใจจ่อ แล้วพี่เตอร์ก็กระซิบข้างๆหูฉันเบาๆ รั ก น ะ !!!! ฉันไม่มีคำพูดใดๆต่อทั้งนั้น แต่นี่แหละ พี่เตอร์ คนที่ฉันรัก และแล้ววันนั้นก็มาถึง วันจบปีการศึกษา เราเตรียมตัวและเตรียมใจมานานกับการที่ต้องเจอวันนี้ แต่พอถึงเวลาฉันก็ห้ามน้ำตาไม่อยู่อยู่ดี นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันร้องไห้เพราะความรัก เอ้า!!! ร้องไห้ทำไมอะไอ้เจ้าแป้ง โอ๋ๆอย่าร้องไห้นะ เค้ายังไม่ได้ไปไหนซักหน่อย ก็อีกไม่นานตัวก็ไปแล้วนี่ เดี๋ยวเค้าก็ไม่ได้เจอตัวแล้ว แป้งคับ พี่แค่ไปเรียนต่างจังหวัด เดี๋ยวพี่ว่างพี่ก็กลับมาหาแป้ง พี่ไม่ได้ไปตายซักกะหน่อยนะ ไม่รู้อะ เดี๋ยวตัวก็ลืมเค้า แล้วตัวก็ไปมีแฟนใหม่ T T แป้งคับแป้งฟังพี่นะ พี่รักแป้ง และพี่ก็จะมีแค่แป้งคนเดียว พี่จะไม่มีใคร พี่สัญญา แป้งเชื่อใจพี่นะ นะคับ หยุดร้องนะ พี่เตอร์ค่อยๆเอามือมาปาดน้ำตาบนแก้มฉันอย่างทะนุถนอม แปลกนะ ยิ่งพี่เค้าทำแบบนี้ น้ำตาฉันยิ่งไหลไม่หยุด แล้วไอ้เจ้าแป้งหละ จะมีแค่ไอ้พี่เตอร์คนนี้คนเดียวรึป่าว ฉันพยักหน้าเบาๆ เค้าสัญญา จากเดิมที่เคยเจอหน้ากันทุกวัน ไม่เว้นกระทั่งวันหยุด อยู่ๆก็ได้ห่างกันซะลับตา ยอมรับตามตรงว่ายังทำใจไม่ได้ มันเหงาจนบอกไม่ถูก ถึงจะมีเพื่อนรุมล้อมก็เหอะ แต่ขาดพี่เตอร์ไปซักคน ฉันก็เปลี่ยนไปได้เหมือนกันนะเนี่ย จากคนที่เคยเข้มแข็ง ไม่เคยเสียน้ำตาให้กับความรัก วันนี้กลับต้องมาร้องไห้ทุกคืนเพราะแค่คิดถึงแฟนแค่นี้เอง ความทรมานเป็นอย่างนี้นี่เอง พี่เตอร์ยังคงโทหาฉันทุกคืนเหมือนเดิม มันก็พอจะช่วยทุเลาความเหงาลงได้บ้าง แต่ฉันก็ยังคงคิดถึงพี่เค้ามากอยู่ดี เป็นไงบ้างไอ้เจ้าแป้ง วันนี้ยังร้องไห้อยู่ป่าว โหยไม่ร้องแล้ว เค้าโตแล้วนะไม่ใช่เด็กๆ ดีมาก เก่งจริงๆเลย แฟนใครก็ไม่รู้เนอะ ^^ ก็แฟนตัวเองอะแหละ อะไร ไม่เจอกันแค่นี้ทำลืม กรรม!!! แป้งคับ พี่แค่พูดให้ดูน่ารัก ไม่รู้เรื่องเล๊ย!!! อ่าวหรอ -*- แล้ววันนี้คิดถึงพี่รึยังฮะ ไม่รู้ ไม่ชี้ พี่คิดถึงแป้งมากนะ คิดถึงที่สุดในโลกเลย จริงๆนะ ทราบแล้วเปลี่ยน วอหนึ่งเรียกวอสอง เล่นอยู่นั่นแหละไอ้เจ้าแป้ง งั้นเดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะ ไปอ่านหนังสือก่อน ช่วงนี้มีสอบ ไอ้พี่เตอร์รักไอ้เจ้าแป้งมากนะคับ วันนี้ยังทำตามสัญญาอยู่นะ บาย ไอ้เจ้าแป้งก็รักไอ้พี่เตอร์เหมือนกันนะ ยังทำตามสัญญาอยู่เหมือนกัน ฉันแอบพูดเบาๆก่อนที่พี่เตอร์จะวาง ไม่รู้ว่าพี่เค้าจะได้ยินรึป่าว 1 เดือน2 เดือน และ3 เดือนผ่านไป พี่เตอร์กลับมาหาฉันบ้าง แต่ก็ไม่บ่อยนัก แต่การที่เราคุยโทรศัพท์กันมันกลายเป็นกิจวัตรประจำวันของฉันไปซะแล้ว 2 ทุ่มครึ่ง ไม่ว่าฉันจะทำอะไรอยู่ ฉันต้องหยุดทุกอย่างแล้วมารอโทรศัพท์จากพี่เตอร์ ไอ้พี่เตอร์รักไอ้เจ้าแป้งมากนะคับ วันนี้ยังทำตามสัญญาอยู่นะ บาย นี่คือประโยคสุดท้ายที่พี่เตอร์จะพูดทุกครั้งก่อนวางสาย ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เจอคนดีๆแบบนี้ ไม่อยากเสียพี่เค้าไปเลย ยิ่งนานวันฉันยิ่งรู้สึกรักพี่เตอร์มากขึ้นทุกที ฉันตั้งใจว่าจะเอนให้ติดมหาลัยเดียวกับพี่เตอร์ ไม่อยากอยู่ไกลกับพี่เค้าอีกแล้ว พี่เตอร์สัญญาว่าจะกลับมาติวให้ฉันด้วย อีกไม่กี่อาทิตย์แล้วสินะ ไอ้พี่เตอร์รักไอ้เจ้าแป้งมากนะคับ วันนี้ยังทำตามสัญญาอยู่นะ บาย ประโยคเดิมๆที่ฉันได้ยินทุกวัน แต่ก็ไม่เคยเบื่อ วันนี้ฉันกลับมานั่งคิดอะไรๆที่เคยผ่านมา ทำไมนะที่ผ่านมาเราถึงไม่เคยรักใคร ทำไมนะเราถึงรักพี่เตอร์ได้ขนาดนี้ ต่อไปความรักของเราจะเป็นยังไง เราจะรักกันตลอดไปรึป่าว ฉันหยุดความคิดทั้งหมด แล้วหยิบโทรศัพท์โทรไปหาพี่เตอร์ มีอะไรหรอไอ้เจ้าแป้ง เพิ่งวางไปตะกี๊เองนะ พี่เตอร์ แป้งรักพี่เตอร์มากที่สุดในโลกเลยนะ แค่นี้แหละ บาย พี่เตอร์เค้าคงงงๆว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ฉันก็แค่อยากให้เค้ารู้ว่าฉันรักเค้านะ ช่วงนี้พี่เตอร์เงียบหายไป อาจจะเป็นเพราะติดอ่านหนังสือสอบ ยอมรับว่ากังวล แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง นอกจากโทรไปหา แต่พี่เข้าก็ไม่ยอมรับโทรศัพท์ฉันเลย ฉันไม่รู้ว่าฉันควรคิดมากดีหรือเปล่า เพราะประโยคสุดท้ายที่ฉันได้ยินจากพี่เค้าก็คือ ไอ้พี่เตอร์รักไอ้เจ้าแป้งมากนะคับ วันนี้ยังทำตามสัญญาอยู่นะ บาย ฉันคิดว่าฉันควรจะเชื่อใจพี่เตอร์ มากกว่าที่จะมานั่งคิดมากอย่างนี้ แต่ฉันก็ยังคงโทรไปหาพี่เตอร์ทุกคืนเวลาเดิม บางครั้งก็มีคนรับสาย แต่ก็ไม่มีเสียงคนตอบรับ บางครั้งก็โดนตัดสายไปซะเฉยๆ ฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไม พี่เตอร์ไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อน ถ้ามีปัญหาอะไรก็นะจะบอกกันดีๆ บอกตามตรงว่าโกรธพี่เค้ามากๆ แต่ก็อดห่วงไม่ได้เหมือนกัน ตอนนี้ฉันก็คงจะทำได้แค่รอเวลาที่พี่เค้าจะกลับมาเพื่อติวให้กับฉัน จนวันนั้นก็มาถึง ฉันเตรียมคำพูดไว้มากมาย รอที่จะบ่นไอ้พี่เตอร์ แต่สุดท้ายแล้วพี่เค้าก็ไม่มา ฉันเริ่มไม่มีกะจิตกะใจทำอะไร ณ เวลานี้มองอะไรก็เลวร้ายไปหมด อารมณ์แทบจะหงุดหงิดตลอดเวลา จนหลายวันผ่านไป 5ทุ่มครึ่ง เสียงโทรศัพท์ฉันดังขึ้น โชว์เบอร์สายโทเข้า ไอ้พี่เตอร์ที่ร๊าก ฉันรีบกดรับไม่รอช้า ว่าไงไอ้พี่เตอร์ มีอะไรจะแก้ตัวมั้ยฮะ!!! . เอ้า แล้วเงียบทำไม บอกมาสิ!!! แป้งคับ เราอยู่ไกลกันเกินไป เราเลิกกันเถอะ ตื้ด ๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่เค้าแกล้งอำฉันเล่นรึป่าวฉันไม่รู้ แต่น้ำตาฉันมันไม่รอฟังเหตุผล มันไหลมาไม่หยุด ฉันไม่กล้าที่จะโทรกลับไปหาพี่เค้า ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน แต่นี่สินะเหตุผลที่พี่เค้าห่างหายไป เราอยู่ไกลกันเกินไป เหตุผลนี้สินะ หลายวันผ่านไป ฉันลองโทรหาพี่เค้าหลายครั้ง แต่ทุกครั้งกลับเป็นเสียงผู้หญิงรับสาย และทุกครั้งฉันก็รีบกดวางสายเพราะไม่กล้าคุยต่อ เราเลิกกันแล้วจริงๆสินะ ไอ้พี่เตอร์ที่รัก แล้วไหนสัญญากับเค้าแล้วไง แต่ทำไมทำไมทำกับเค้าแบบนี้ ตัวไม่รู้รึไงว่าเค้ารักตัวมากแค่ไหนฮะไอ้พี่เตอร์ เค้าไม่เคยรักใครเท่าตัวเลย ตั้วรู้บ้างมั้ย!!! ตัวมาทำให้เค้ารัก แล้วตัวก็ทำกับเค้าอย่างงี้อะหรอ ตัวใจร้ายมากนะ แล้วที่ตัวบอกว่าตัวรักเค้า ตัวโกหกเค้าใช่มั้ย!!! ที่ผ่านมา ตัวโกหกเค้าใช่มั้ยใช่มั้ย!!!!!!!! ทำไมตัวทำกับคนที่รักตัวมากอย่างนี้อะเตอร์ ฉันได้แต่ฟูมฟายคนเดียวในห้อง คืนแล้วคืนเล่าก็ยังจมอยู่กับน้ำตา ความรักเป็นอย่างนี้นี่เอง ฉันผิดเองที่ไปเชื่อใจผู้ชายพันธุ์นั้น ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ฉันรักหรือเกลียดพี่เค้ากันแน่ ฉันรู้เพียงว่า ฉันไม่ต้องการเจอหน้าผู้ชายคนนั้นอีกต่อไปแล้ว หลายอาทิตย์ผ่านไป ฉันยังคงทำใจไม่ได้กับเรื่องที่เกิดขึ้น ฉันยังคงร้องไห้ทุกคืนกับเรื่องเดิมๆ เสียใจเพราะความรัก แค่นึกถึงวันเวลาที่เคยอยู่ด้วยกัน เคยมีความสุขแค่ไหนฉันยังจำได้ดี รอยยิ้มของคนสองคน แค่ได้เห็น ก็รู้แล้วว่าเค้ารักกันมากแค่ไหน รู้สึกขยาดความรักอย่างบอกไม่ถูก ไม่ต้องการมีความรักอีกต่อไปแล้ว ที่ผ่านมาฉันได้แต่เก็บตัวอยู่ในห้องคนเดียว แต่วันนี้ฉันต้องไปธุระกับพ่อและแม่ งานศพคนรู้จัก ความจริงฉันไม่อยากจะไปเท่าไหร่นัก เพราะสภาพของฉันตอนนี้มันโทรมจนแทบจะดูไม่ได้ แต่เมื่อไปถึงวัดฉันก็ต้องแปลกใจ เพราะแขกส่วนใหญ่มีแต่คนที่ฉันรู้จักทั้งนั้น อ้าวน้องแป้ง มาถึงแล้วหรอคับ ทุกคนกำลังรออยู่พอดี ฉันไม่ค่อยแน่ใจนักว่าพี่คนนี้ชื่ออะไร แต่ที่จำได้แม่นก็คือ พี่เค้าเป็นเพื่อนของพี่เตอร์ ฉันเดินตามพี่เค้าไปที่กลุ่มคนกลุ่มหนึ่ง น้องแป้งหรอคะ พี่กำลังรอน้องอยู่เลย ฉันไม่คุ้นหน้าพี่เค้าเลยสักนิด แต่เสียงพี่เค้ากลับคุ้นหูฉันมาก พี่เค้าค่อยๆยื่นซองจดหมายสีขาวมาให้ฉัน พี่เสียใจด้วยนะจ๊ะ ฉันไม่เข้าใจว่าพี่เค้าพูดเรื่องอะไร หรือไม่ก็ พี่เค้าอาจจะรู้ว่าฉันเพิ่งเลิกกับพี่เตอร์มา ฉันก็ได้แต่ซึมและไปจุดธูปไว้ศพกับพ่อและแม่ หนูแป้งลูก เสียงหญิงสูงอายุที่เหมือนกำลังสะอื้นไห้เรียกฉัน สวัสดีค่ะคุณแม่ ฉันมึนงงกับภาพที่ได้เห็น ทำไมฉันถึงได้เจอแม่พี่เตอร์ที่นี่ และทำไมแม่พี่เค้าถึงต้องร้องไห้ ทำไม ฉันไม่รอช้าที่จะวิ่งไปที่ศาลาตั้งศพ และแล้วฉันก็ต้องสะดุดกับภาพที่ฉันได้เห็น รูปชายที่ฉันคุ้ยเคยกำลังยิ้มด้วยรอยยิ้มที่สดใสถูกวางตั้งอยู่ที่หน้าโลงศพ นั่นคือภาพสุดท้ายก่อนที่ฉันจะหมดสติไป แป้งคับ พี่ขอโทษ แป้งยกโทษให้พี่นะ พี่ขอโทษจริงๆ พี่ไม่อยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้เลย พี่อยากอยู่กับแป้งตลอดไป แต่พี่ก็ไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ พี่รักแป้งมากนะคับ พี่รักแป้งมากกว่าชีวิตพี่อีก พี่ไม่อยากให้แป้งเสียน้ำตาเพราะพี่เลย อย่าร้องนะคับ ประโยคสุดท้ายที่ฉันได้ยิน ก่อนที่ฉันจะเพ้อเรียกพี่เตอร์จนฟื้น จดหมาย จดหมายอยู่ไหนคะ!!! ฉันได้แต่ร้องเรียกหาจดหมายที่พี่ผู้หญิงคนนั้นให้ฉันมา นี่จะลูก แป้งไม่เป็นไรนะ ฉันรีบรับจดหมายมาและเปิดอ่านด้วยน้ำตา เนื้อความในจดหมายมันยิ่งทำให้ฉันไม่สามารถห้ามน้ำตาไว้ได้เลย แป้งคับ พี่ขอโทษ แป้งยกโทษให้พี่นะ พี่ขอโทษจริงๆ พี่ไม่อยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้เลย พี่อยากอยู่กับแป้งตลอดไป แต่พี่ก็ไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ พี่รักแป้งมากนะคับ พี่รักแป้งมากกว่าชีวิตพี่อีก พี่ไม่อยากให้แป้งเสียน้ำตาเพราะพี่เลย อย่าร้องนะคับ นะ ขอให้คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายนะคับ พี่ไม่อยากเห็นคนที่พี่รักเสียใจ พี่อยากให้แป้งรู้นะคับว่าพี่จะรักแป้งคนเดียว และรักตลอดไป พี่สัญญา และที่พี่ต้องบอกเลิกแป้ง พี่ต้องฝืนพูดออกไปทั้งน้ำตา พี่ใช้เวลาทำใจอยู่นานนะคับกว่าพี่จะทำได้ พี่ไม่อยากให้แป้งมาจมปลักกับความรักของพี่ เพราะมันคงจะไม่มีอีกแล้ว เราอยู่ไกลกันเกินไปคับแป้ง ไกลเกินกว่าที่จะได้เจอหรือได้คุยกันอีกแล้ว พี่อยากให้แป้งมีความสุขกับทุกข์วันเหมือนตอนที่พี่ยังอยู่นะคับ พี่จะคอยมองแป้งจากข้างบนนี้นะ ยิ้มนะคับ ยิ้มให้พี่ แล้วอย่าลืมคิดถึงพี่บ้างนะ ไอ้พี่เตอร์รักไอ้เจ้าแป้งที่สุดในโลกเลยนะคับ บาย ฉันเพิ่งได้รู้ความจริงจากปากของเพื่อนพี่เตอร์ เตอร์มันเป็นลูคีเมียระยะสุดท้าย หมอบอกว่ามันว่าอยู่ได้อีกไม่ถึงเดือน มันไม่อยากให้น้องแป้งต้องมาเสียใจและจมอยู่กับรักของมัน ไอ้เตอร์มันร้องไห้ทุกวันตั้งแต่ฝืนใจไม่โทรหาน้อง และมันยิ่งอาการหนักไปกว่าเดิมเมื่อน้องโทรหาแล้วมันตัดสายทิ้ง บางครั้งก็ให้พี่รับแทน เพื่อที่จะให้น้องแป้งเข้าใจผิด และตัดใจได้ เพราะมันรักน้องมากอะค่ะ มันถึงทำแบบนี้ ผู้หญิงที่รับโทรศัพท์คนนั้น เค้าคือเพื่อนพี่เตอร์เอง ณ เวลานี้ฉันทำอะไรไม่ถูกแล้ว นอกเสียจากร้องไห้ฟูมฟายกับพี่ผู้หญิงคนนั้น เค้าขอโทษพี่เตอร์ เค้าเข้าใจตัวผิด สุดท้ายแล้วตัวก็ยังไม่ได้เปลี่ยนไป เวลาผ่านไปหลายปี ฉันทำใจได้แล้วกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ก็ยังคงคิดถึงพี่เค้าทุกวัน ตอนนี้ฉันก็ยังไม่มีใคร ไม่ใช่เพราะขยาดความรัก แต่เพราะคำสัญญา ฉันเพิ่งเข้าใจว่า ความจริงแล้ว ความรักไม่ได้สวยงามเหมือนที่คิดไว้ แต่ ความรักสวยงามกว่าที่คิดไว้มากเสียอีก ถึงแม้ว่า ความรักจะไม่ได้จบลงพร้อมกับคำว่า สมหวัง เสมอไปก็ตาม มันก็ยังคงสวยความกว่าที่เคยเข้าใจ ไอ้เจ้าแป้งก็รักไอ้พี่เตอร์เหมือนกันนะ ยังทำตามสัญญาอยู่เหมือนเดิม
mini_pk 28 ก.พ. 2550 14:15 น. - ID 7849 
35241
4
0
28 กุมภาพันธ์ 2550 15:19 น. - comment id 95149
สุ้ต่อไปนะครับน้องแป้ง......ผู้ชายดีอย่างไอ้พี่เตอร์ยังมีอีกนะครับ............สู้ๆ...พี่ขอเอาใจช่วยนะครับ
28 กุมภาพันธ์ 2550 16:47 น. - comment id 95151
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นู๋ป่านดีใจอย่างแรง ในที่สุดก็มีคนอ่านจนจบ แถมเม้นให้อีกตะหาก ขอบคุนมากมายค่า ขอบคุนจิงๆๆๆๆๆ จุ๊บๆ
28 กุมภาพันธ์ 2550 18:53 น. - comment id 95152
ยาวมากเลยอ่ะแป้ง แต่ขอบอก เรื่องแรกๆมันน่ารัก แล้วก็น่าเศร้าจนตามอ่านจนจบเลยแระหวังอย่างเดียวว่ามันคงเป็นแค่เรื่องที่ถูกแต่งขึ้นมาเท่านั้นนะ.. เพราะว่า.. ในชีวิตจริง ..มันไม่ได้สวยงามนักหรอก เพราะนัสเจอกะคนข้างๆตัวนี่สิ มันเจ็บปวดยิ่งกว่าที่คิดอีกนะ แล้วเวลาที่ใช้ในการทำใจมันยิ่งกว่าการถูกบอกเลิกหลายเท่า.. จะว่าไป ทำใจไม่ได้เลยล่ะ ถึงกับ น่าจะตายไปด้วยกัน.. อย่างนั้นเลย อันที่จริง นัสก็ไม่เข้าใจเท่าไหร่หรอก เพราะไม่ได้เจอกะตัวเอง แต่แค่รับความรู้สึกของคนข้างๆ ก็พอจะรู้..ว่าเจ็บปวดแค่ไหน
น่ารักมากๆ จริงๆนะ ภาวนาให้มันเป็นแค่เรื่องแต่งนะจ้ะ หุหุ จะว่าไป อยากเจอคนแบบ ไอพี่เตอร์บ้างน๊า แต่ไม่เอาบทสรุปแบบนี้น๊า
28 กุมภาพันธ์ 2550 19:10 น. - comment id 95153
เหอะๆ -*- ยัยนัสจัง แค่ช้านอ่านคอมเม้นบรรทัดแรกก็เกือบงงลได้ ช้านชื่อป่านแก้วอะจ๊ะ แป้ง นั่นเค้าเปงนางเอก เหอๆ สับสนว่าช้านเปงนางเอกซะง้าน แต่ก็เก่งมากนะที่อ่านจนจบ อิอิ จุ๊บๆ
28 กุมภาพันธ์ 2550 21:08 น. - comment id 95159
ป่าวนะ ==" ยัยป่าน ชั้นมะได้จำชื่อผิดน๊า เก๊าะแหม เวลาเอาเรื่องของตัวเองมาลงเป็นเรื่องสั้นอ่ะนะ นัสยังเปลี่ยนชื่อตัวละครเลยร่า แต่แต่งเก่งจริงๆน๊า อิอิ ขอต่อว่า หน่อยมาหาว่าเค้าจะผิดได้ไงง่า ไม่มีทางผิดเพี้ยน ป่านคือป่าน แป้งคือแป้งจิ แหมๆ หุหุ จุ๊บๆส์
28 กุมภาพันธ์ 2550 21:10 น. - comment id 95160
เหอะๆ เขิลจังรู้แระทำไมว่าเค้าจำชื่อผิด ไม่นะ ไม่ผิด จำได้สิว่านามปากกานี้คือป่านแก้ว ออกจะเยี่ยมกันบ่อย ="= แต่พิมผิดง่า
อภัยให้ป๋มด้วยน๊า
28 กุมภาพันธ์ 2550 21:23 น. - comment id 95161
อ่านไปพี่แทบร้องไห้เลยน้องป่าน ชีวิตพี่ก็เจอคล้ายๆกับเรื่องนี้แหล่ะค่ะ แต่พระเอกตัวจริงของพี่เกิดอุบัติเหตุเสียชีวิต พี่ยังจดจำความรักที่เขามอบให้จนวันนี้ การจากตายพี่ว่าดีกว่าการจากเป็นอย่างหนึ่ง ก็คือ เรายังได้เก็บความทรงจำดีๆ ไว้ในใจนิจนิรันดร์ แต่การจากเป็นอย่างที่พี่เจอในปัจจุบันมันเจ็บปวดจนหาที่เปรียบไม่ได้ จริงๆนะคะ
1 มีนาคม 2550 10:47 น. - comment id 95165
ปรกติเป็นคนที่ไม่ชอบอ่านอะไรยาวๆครับ...ถ้ามันไม่มีอะไรที่ดึงดูดความสนใจ...แต่เรื่องนี้อ่านจบครับ...ดีมากมาย...บทจบเศร้ามากๆ...แต่เศร้าบนความรู้สึกที่ดีน่ะครับ....
1 มีนาคม 2550 15:35 น. - comment id 95175
** ช็อกโกแล็ต ** เหอะๆ -*- ยัยนัสกลับมาแก้ตัวตั้ง 2 เม้น สงกะสัยกลัวป่านงอลสุดขีด มะมีทางหรอกน่า ป่านก็อยากเป็นนางเอกเหมือนกาน กร๊ากๆ ** invisble ** ง่า... นู๋ป่านขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ แต่ถึงแม้ความรักจะทำใรเสียน้ำตา แต่มันก็ทำให้เรารู้จักความรักอย่างแท้จริงนะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ ว่าแต่...อย่าลืมยิ้มให้พี่เค้านะคะ อิอิ ^^* ** 4444 ** โหะๆ น่าดีใจอย่างแรงค่ะ ตอนแรกก็คิดว่าคงจะไม่มีคนอ่านเหมือนกาน แบบว่ามันยาวเวอร์ๆ แต่สุดท้ายมีคนพยายาม ขอบคุนมากมายค่ะ ------------------------------------------- จุ๊บๆทุกคน
3 มีนาคม 2550 15:57 น. - comment id 95192
ซึ้งอะ มากๆเลย อ่านแล้วร้องไห้เลยนะ ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
4 มีนาคม 2550 10:43 น. - comment id 95198
19 มีนาคม 2550 11:53 น. - comment id 95412
เศร้าจังคับ อยากให้คนที่ผมรัก รักผมแบบนี้บ้าง ผมก้อรักเค้ามากแบบนี้เหมือนกัน พยายามทำทุกวันให้ดีที่สุด เพราะไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นยังไง
29 กรกฎาคม 2550 16:41 น. - comment id 97059
ซึ้งมากเขียนได้ดีน่ะ...ชอบมากๆ
5 กันยายน 2550 14:53 น. - comment id 97448
ชอบมากเลย ร้องไห้ด้วยแหละ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ