เพราะมีเรื่องให้เก็บมาเล่า เลยต้องเล่า เล่า เล่า เราแก่เกินไปหรือเปล่าไม่รู้ เห็นอะไรขวางหูขวางตาไปเสียหมด เมื่อ 2 , 3 วันก่อน มีโอกาสไปงานแต่งงานเพื่อน เขาก็มีดนตรี มีนักร้องสาวๆ แต่งตัวเปิดเผยขึ้นไปโยกย้ายส่ายเอวบนเวที ดู ๆ ก็เพลินตาดี (ถ้านักร้องจะสวยกว่านี้อีกซักหน่อย จะยิ่งดีมาก) เดี๋ยวนี้ไปงานไหนๆ ก็มักมีโชว์แบบนี้ ไม่เว้นแม้กระทั่งงานบวช ทำเอาอุบาสก อุบาสิกา ศีลแทบขาด นี่ยังไม่นับรวมพระสงฆ์องค์เจ้า ที่ต้องหลับหูหลับตาเร่งสวดคาถาภาษาบาลี ยุบหนอ ยุบหนอ ยุบหนอ อย่าเพิ่งพอง เลยหนอตอนนี้ (ไม่รู้ผิด ๆ ถูก ๆ หรือเปล่า เพราะไม่มีใครแปลออก) คนไทยจัดกิจกรรมอะไรทั้งทีก็ต้องมีเอนเตอร์เทนแนบไปด้วยเสมอ อาจเพราะเจ้าภาพกลัวงานกร่อย ไม่มีคนมา จึงต้องหาอะไรที่มันคึกคัก ๆ มาเป็นน้ำจิ้ม เขาถึงบอกว่าคนไทยไปถึงที่ไหน ความเมามันส์ไปถึงที่นั่น เคยอ่านหนังสือของพระพยอมตอนหนึ่งท่านกล่าวไว้ว่า แม้แต่ในประเทศที่นับถือศาสนาอิสลามเขาห้ามผลิตเหล้าขายแท้ๆ แต่หาซื้อได้จากคนงานไทยที่ทำงานอยู่ที่นั่น มันซื้อไม่ได้ เพราะไม่มีที่ขาย หิ้วจากประเทศไทยไปก็ไม่ได้ มันก็เลยต้มเองซะเลย แล้วเกี่ยวอะไรกับหนูน้อยโคโยตี้ ? ในงานวันดังกล่าว มีลูกหลานทั้งของแขกที่มาร่วมงาน รวมทั้งเด็กๆ ฝ่ายเจ้าภาพ วิ่งเล่นกันให้คึ่ก แล้วจู่ๆ ไม่รู้ใครจับหนูน้อยหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู อายุ ไม่น่าเกิน 7 , 8 ขวบ เด็กมาก และกล้ามาก ๆ กับการขึ้นไปยืนอยู่บนเวทีสูง ๆ ท่ามกลางสายตาคนนับพัน ซึ่งเด็กสมัยก่อนคงจะยืนม้วนเหมือนถูกใครจับบิด แต่นี่หล่อนกล้าแสดงออกถึงขั้นที่นักร้องและแดนเซอร์ตัวจริงยังทึ่ง เพราะถูกขโมยซีนไปต่อหน้าต่อตา ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนเท้าสะเอวมองอีหนูสู้ไม่ถอยที่กระโดดขึ้นมาวาดลวดลายแทน (ท่าทางคลื่นลูกใหม่จะมารั้งตำแหน่งเร็วเกินไปเป็น 10 ปี) คิดว่าคงไม่มีใครไปสอนท่าเต้นแบบนั้นให้แกหรอก ถ้าพ่อแม่บ้านไหน สอนให้ลูกเต้นท่าแบบนั้น ต้องบอกว่าพ่อแม่คู่นั้นจัญไรจริงๆ (ขออภัยที่ต้องใช้ คำนี้ แต่คุณจะเข้าใจได้ทันทีว่าภาพที่ปรากฎนั้น ไม่ใช่ การแสดงออกของพวกเราชาวพุทธ ไม่ใช่แค่เหยียบย่ำวัฒนธรรม ของชาติให้แหลกเละไม่มีชิ้นดี แต่นี่มันไร้อารยธรรมชัดๆ เรากำลัง ยัดเยียดอะไรให้กับเยาวชนรุ่นใหม่ ขอถาม) คุณคิดอย่างไรที่เห็นสาวๆ โคโยตี้ เต้นยั่วยวนกวนอารมณ์ในผับในบาร์ นั่นคืออาชีพ ๆ หนึ่ง ถ้าบรรลุนิติภาวะ ถูกกาละเทศะกับเวลาและสถานที่ ก็คงไม่ผิดอะไร (ผู้เขียนก็ชอบ) แต่ไม่ใช่กับเด็กตัวเท่านี้ สิ่งที่ย่ำแย่เข้าไปใหญ่ คือ มีผู้ใหญ่ตัวเท่าควาย (ต้องใช้คำนี้จริงๆ) ไม้รู้ใช้อะไรคิด นอกจากความเมามันส์แบบสิ้นสติ ทะลึ่งออกไปเชียร์ให้เด็กๆ เต้นยั่วหนักขึ้น แลกกับธนบัตรในมือ นี่มันอะไรกัน คุณเห็นอะไรในสายตา เขาคือเยาวชนไทยตัวน้อยๆ ที่กำลังกระหายจะเรียนรู้เรื่องราวจากสิ่งรอบตัว เขาคือผู้รับสื่อที่ถูกถ่ายทอดออกมาจากผู้ใหญ่ที่ไร้สามัญสำนึกโดยแท้ คุณคิดดู เด็ก ๆ จะไปจดจำท่าเต้นแบบนั้นมาจากที่ไหน นี่ยาพิษมันไหลทะลักเข้าไปถึงโลกใบเล็กของเด็กๆ แล้วหรือไง ใครจะรับผิดชอบกับอนาคตของเขา ถ้าหนูน้อยรักจะเดินตามรอยอาชีพนี้ มันไม่ใช่อาชีพที่ผิดแต่อย่างใดก็จริง แต่เด็กก็คือเด็กเขายังไม่มีวิจารณญาน เพียงพอจะควบคุมและรับผิดชอบตัวเองได้ เชื่อว่า เสียงกรีดร้องชอบใจ ผสมกับเสียงเชียร์ ให้กับลีลาท่าเต้นรูดเสาแบบนั้น คงไม่มีใครรู้สึกอิ่มเอม ปลาบปลื้ม ถ้าเป็นลูกสาวของตัวเอง ยิ่งนับรวมไอ้บ้าวัยร่วมครึ่งชีวิต ที่เข้าไปเต้นเย้าแหย่อยู่ข้างเวทีด้วยแล้ว มันยังจะทำได้อยู่อีกหรือ ถ้านั่นเป็นลูกหลานของตัว อยากรู้จริงๆ...
ชมพูภูคา J. 27 ก.พ. 2550 13:37 น. - ID 7841 
1661
0
0
27 กุมภาพันธ์ 2550 15:27 น. - comment id 95134
ทำไมช่วงนี้บ้านกลอนไทย ถึงมีแต่เรื่องสาวน้อยเต้นตึกตักกันเยอะจัง ป.ล. แต่ผมก้อเขียนแนวนี้อ่าแหละคับ แต่กลอนผมตกไปได้ 2-3 วันแย้ว คิคิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ