กุหลาบ...วาเลนไทน์ ตอนที่๒

ชัยพิษณุกร

                 " Happy Birthday......to....you.....สุขสันต์วันเกิดทุกคนคร้าบบบ "
 
สิ้นเสียงดีเจ ทุกโต๊ะที่มีเจ้าภาพวันเกิด ก็จะเป่าเทียนบนเค้ก ตามแต่อัตตภาพ
 เป็นพิธีอย่างหนึ่งที่คนเที่ยวกลางคืน จะต้องร่วมอวยพรวันเกิดกับ " เพื่อนร่วม
ร้าน
                            
                                           เพียงแต่วันนี้...
                 
                        " Happy Valentine Day  ขอให้มีแฟนกันทุกๆคนน่ะคับ " เพราะฉะนั้น...
                         วันนี้ก็เลยมีนักเที่ยวแน่นขนัดกว่าทุกๆวัน ดอกกุหลาบ 
ดอกเล็ก ดอกใหญ่ ปักไว้ตามขวดโซดาของแต่ละโต๊ะ มากบ้าง น้อยบ้างแตกต่าง
กันไป....ดอกกุหลาบ
                         ใช่สิ ! ไอ้ลูกหมานั่น ผมนึกขึ้นได้
หางตาผมชำเลืองมองกระจกใสบานใหญ่ในร้าน ที่มองเห็นหน้าร้านด้านนอก 
ท่ามกลางผู้คนที่เดินกันขวักไขว่
                        เด็กชายตัวผอมกระหร่อง ยืนอยู่ตรงฝั่งตรงข้าม ดวงตาคู่นั้นจ้อง
มองมาที่ผม ฉายแววเศร้าเหมือนเมื่อครู่ แต่ทว่า ครั้งนี้มันดูเลื่อลอย ทอดสายตา
ไปไกล...อย่างไรจุดหมาย 
                        
                                                              ในอ้อมกอดนั้นยังมีดอกกุหลาบช่อโต
                         เด็ก เอ๋ยเด็ก ใครบอกอะไรก็เชื่อตาม คงอยากกลับบ้านจริงๆ
สินะ ผมต้องใช้ความพยายามอย่างมาก เบียดตัวผ่าน นักเที่ยว ที่กำลังโยกตัว
ตามจังหวะเพลง กันอย่างสุดเหวี่ยง ฉลองให้กับเทศกาลแห่งความรัก
                      
                         ...อากาศปลอดโล่งโปร่งสบายนอกร้านทำใหไผมรู้สึกคล้ายกับ
หลุดออกมาจากอีกโลกหนึ่ง เบาหูและหายใจได้ทั่วปอด 
                          
                         ฝั่งตรงข้ามร้านตอนนี้ กลับไม่มีไอ้ลูกหมานั้น ยืนจ๋องอยู่เสีย
แล้ว ผมใช้สายตามองหาตลอดทุกร้านในย่านนี้ ไม่มี! มันหายตัวไปไหนของมัน
หว่า?...
                           
                         ผมยืนชะเง้อมองหามันอยู่แถวๆนั้นอยู่นาน ก็เห็นรถกระบะเปิด
ไฟของทางและเสียงไซเรนจอดอยู่ริมถนน ผมนึกสังหรณ์อะไรไม่สู้ดีขึ้นมา
สาธุ! ขออย่าให้เป็นเช่นนั้นเลย..
                                                            -โปรดติดตามต่อในครั้งหน้า-