บ้านรักแสนยุ่ง ตอน รถคันใหม่กับผู้โดยสารกลุ่มทดลอง

ฝากรักฟากฟ้า

ปิงปิงเฝ้าดูแม่มาหลายวันแหละ  ทุกเย็นแม่จะออกไปข้างนอกนานๆ  แล้วก้อกลับมาบ้านด้วยท่าทางที่ร่าเริงกระหยิ่มยิ้มย่องแปลกๆ
     "สงสัยจะมีฟามรัก"
     เซเว่นแสดงความคิดเห็นอย่างผู้มีประสบการณ์  ปิงปิงไม่เห็นด้วยหรอกแต่ก็อดคลางแคลงใจไม่ได้  หมู่นี้แม่จะมีกลิ่นน้ำหอมแปลกๆ  ด้วย
     "ใครจะมาจีบแม่รินลง"  จิ๊กโก๋หนุ่มหล่อประจำบ้านส่งเสียงมาร่วมรายการจากเก้าอี้โต๊ะคอมฯ
     "ไม่แน่น๊า  หายออกไปอย่างบ่อยๆ"
     ต่างก็แสดงความคิดเห็นกันไปตามประสบการณ์และความเชื่อของตนเอง  เป็นอย่างนี้มาหลายวัน  จนกระทั่งวันหนึ่ง...
     ...เฮ้  มาดูอะไรกันเร็ว...
     เสียงแม่รินเจื้อยแจ้วมาพร้อมกับเสียงครางที่ไม่คุ้นหู  ตุ้มเม้งหนุ่มร่างกำยำแต่เตี้ยวิ่งนำไปก่อน  ตามด้วยปิงปิงและจิ๊กโก๋  เซเว่นค่อยเดินตามอย่างมาดมั่น
     แม่รินยืนยิ้มกริ่ม  ในมือแกว่งพวงกุญแจห้อยลุกกระพรวนทองเหลืองดังกรุ๋งกริ๋งๆ  เล่นข้างกล่องขนาดยักษ์  ...ใหญ่พอจะบรรจุแม่และลูกๆ  ได้หมดเลย
     ....รู้จักมั๊ย  รถอ่ะ...
     รถ!  ปิงปิงทำเสียงประหลาดใจ  เจ้ากล่องนั่นเองเหรอที่เขาเรียกว่า  รถ  ตัวมันแปลกๆ  ไม่มีขน  มีแต่หนังมันๆ  วาวๆ  สีเขียวน้ำทะเล(แม่รินว่าแบบนี้)  เสียงมันครางกระหึ่มจนลุงแสบต้องส่งเสียงกำราบตัดไม้ข่มนามไว้ก่อน  ตามแบบฉบับของลุงแสบ
     ลุงแสบอ่ะนะไม่ชอบเห็นอะไรหรือใครอยู่ใกล้แม่เลยนะ    วีรกรรมเรื่องหวงแม่รินของลุงแสบนี่เป็นที่ร่ำลือ  ไว้วันหลังค่อยเล่า  ตอนนี้วีรกรรมของแม่น่าสนใจกว่าอีก
     ...ออกไปห่างก้อด้าย  น้ำตาล  อย่าตะกุย....
     แม่ดุคุณนายน้ำตาลที่กำลังสำรวจอย่างใกล้ชิดโดยพยายามเกาะแกะไปรอบๆ  แต่สิ่งที่คุณนายต้องการเกาะมากกว่าคือแม่รินที่ก้าวลงมาพร้อมกับถุงที่มีกลิ่นอาหารน่ากินนั่นต่างหาก
     วันนี้แม่มีไก่ย่างแหง
     คุณนายพูดลอยๆ  ชวนให้สมาชิกอื่นๆ  ส่งเสียงตอบรับด้วยความยินดี  แต่ปิงปิงดีใจที่แม่กลับมาบ้านนะไม่ใช่ไก่ย่างในถุงนั้นหรอก
     ...พรุ่งนี้จะพานั่งรถเที่ยว  ใครจะไปยกหางขึ้น  ฮ่าๆๆๆๆๆ....
     แม่หัวเราะชอบใจ  ปิงปิงหัวเราะตอบพร้อมกับโบกหางถี่ๆ  
     หนูจะไปๆๆๆๆ   อยากนั่งรถวันนี้เลย
     กินไก่ย่าง  - คุณนายน้ำตาล
     อยากได้ตรงน่อง  - ตุ้มเม้ง
     ชอบตรงคอนะ  -  ตังเม
     ปีกสิหร่อยกว่าอีก  - จิ๊กโก๋
     ชั้นจะกินหมดเลย  - ลุงแสบ
     ....โห  ดีใจกันใหญ่เลย  จะได้นั่งรถ...  -  แม่รินบอกชนิดไม่ฟังกันมั่งเลย   แต่ก้อโชคดีที่แม่ฉลองไก่ย่างเสียโดยเร็ว
     และแล้ววันที่รอคอยก็มาถึง  เช้าวันต่อมาแม่พาปิงปิงและสมาชิกนั่งรถเที่ยวจนได้
     ...ปิงปิง  ไปนั่งเบาะนู้น...  แม่บอกตอนที่ปิงปิงกระโดดขึ้นรถก่อนใคร  จิ๊กโก๋ค่อยๆ  ตะกายขึ้นมา  ส่วนตังเมแม่อุ้มวางบนเบาะอย่างทะนุถนอมก่อนจะหันไปดุคุณนายน้ำตาลและตุ้มเม้ง
     ...ที่นั่งหน้าเต็ม  ไปเบาะหลังเลยนะ...
     แม่ริน  ลุงแสบจาไปด้วยแน่ะ
     ...แสบอยู่บ้านนะคับ  รถเต็มแล้ว...
     เฮอะ  ตัวเหม็นแบบนี้  แม่ไม่ให้ไปด้วยตะหากเล๊า  คุณนายเสริมคำพูดแม่ขณะที่นั่งเชิดหน้าบนแผ่นพลาสติกที่แม่เอาปูเบาะ
     วันหลังลุงแสบให้แม่อาบน้ำสิ  ปิงปิงชะโงกหน้าออกไปบอกลุงแสบ
     ไปโดยไม่ต้องอาบน้ำก้อด้าย  ลุงแสบตอบห้วนๆ  แต่พูดกับแม่อ่ะดี๊ดี  ลุงแสบไม่เคยพูดกะใครดีๆ หรอก  ชอบทำตัวเป็นนักเลงโต
     ...เอ้า  นั่งกันดีๆ  น๊า  แม่จะออกรถล่ะ  ไม่ต้องกลัวจ้า....
     ผู้โดยสารนั่งนิ่งเงียบขณะที่แม่ค่อยๆ ถอยรถออกจากใต้ถุนบ้าน
     "แม่ริน  หนูต้องรัดแบบแม่รึป่าว  ปิงปิงถามพร้อมกับพยายามเขี่ยสายอะไรสักอย่างที่อยู่บนเบาะ
     ...ปิงปิงอย่ากัดเข็มขัดสิ  ไม่ต้องไปยุ่งกะมัน...
     หนูจาดูข้างนอกให้นะ
     ...อย่าชะโงกหน้าออกไป....  แม่ดุพร้อมกับกดปุ่มปิดหน้าต่าง  เล่นเอาเกือบหนีบจมูกโด่งๆ  ของปิงปิงซะแล้ว
     แอร์เย็นดีนะ  ปิงปิง
     ...จิ๊กโก๋อย่ามานั่งตรงช่องแอร์สิ  เดี๋ยวเป็นหวัด...  แม่เอื้อมมือมาผลักจิ๊กโก๋ให้ห่างจากช่องแอร์  แต่ไม่เป็นผลหรอกเพราะจิ๊กโก๋ชอบที่เย็นๆ  เวลาอยู่บ้านชอบนั่งหน้าพัดลมทุกครั้งที่แม่เปิด
     แม่ๆ  อยากดูข้างหน้าอ่ะ  ก้มหัวหน่อยสิ
     ...ตุ้มเม้ง  เอาเท้าลงจากหัวแม่เดี๋ยวนี้...  แม่ส่ายหัวหลบตุ้มเม้ง  เบรครถเบาๆ  จิ๊กโก๋ไม่ทันระวังตัวเลยลื่นตกเบาะไป  แม่หัวเราะชอบใจ  ....สมน้ำหน้า...
     แม่พูดแบบไม่รับผิดชอบผู้โดยสารเลยนะ   จิ๊กโก๋บ่นกระปอดกระแปดก่อนที่จะขึ้นมานั่งอีกครั้ง
     แม่ริน  คุณนายท่าทางไม่ดีเลย
     ...ปิงปิงอย่าเสียงดัง  นั่งเฉยๆ  แบบน้ำตาลบ้างสิ...
     ไม่หนุกเลย
     แม่ริน  ตังเมนอนเหงื่อแตกเลย
     ...ปิงปิงอย่ายุ่งตังเมได้มั๊ย   ตายแล้ว!  ตังเม  หนูเป็นไรคะ...  แม่เบรคอีกครั้งก่อนที่จะคว้าเอากระดาษทิชชูมาซับน้ำลายตังเมที่กำลังไหลออกมาเยิ้มปาก
     แม่จ๋า  คุณนายก้อดูจะแย่นะ
     ปิงปิงยื่นหน้าไปบอกแม่  แต่แม่สนใจตังเมผู้หน้าสงสารมากกว่า  ปิงปิงหันไปมองคุณนายน้ำตาลอย่างเห็นใจ  แต่คุณนายกลับนั่งวางมาดอย่างเย่อหยิ่งทั้งๆ  ที่แววตามันฟ้องอาการ
     ...งั้นเดี๋ยวกลับบ้านกันดีกว่า  ตังเมไม่ค่อยสบาย...
     ว้า!  - ตุ้มเม้ง
     เฮ้อ!  - จิ๊กโก๋
     ฮือๆ   -  ตังเม
     อืออออ   อึ๊ก!  -  คุณนาย
     ...กลิ่นอะไร  ตุ้มเม้งปล่อยกลิ่นอีกเหรอ...  แม่ตวาดแว้ดพร้อมกับเหยียบเบรกอีกหน
     ผมป๊าว  คุณนายตะหาก
     ปิงปิงหันไปมองคุณนายน้ำตาลที่กำลังทำท่าออกอาการแพ้ท้องอยู่เบาะหลัง
     ...ตายแล้ว  น้ำตาล!!!  อย่านะ.....
     สายไปซะแล้ว  แม่รินจ๋า    คุณนายโก่งคอคายอาหารมื้อกลางวันออกมา  อืม..ดูเหมือนจะมีมื้อเช้าหลงเหลือเล็กน้อย  ปิงปิงสังเกต
หมายเหตุ  
    การพาลูกสมาชิกออกเที่ยวของแม่รินก้อจบลงด้วยดี  ...เหรอ...  ไม่ใช่หรอก  ต้องเอารถไปทำความสะอาดอย่างแรงเลย  ดีนะที่เอาพลาสติกรองเบาะไว้ซะก่อน  คุณนายน้ำตาลเลยอดไปเที่ยวกับแม่รินตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา  ลูกๆ ตัวอื่นยังสนุกสนาน  ถึงแม้ตังเมจะอาการไม่ดีเท่าไหร่แต่ก้อยอมไปด้วยทุกครั้ง  ตอนขึ้นรถใหม่ก็ดีหรอกแต่พอรถสตาร์ทเท่านั้นแหละ  เหงื่อแตกพลั่กๆ  ส่วนปิงปิงนะเหรอแค่หยิบพวงกุญแจขึ้นมา  สาวสวย  ขาว  อึ๋มตัวนี้ก็ไปนั่งรอที่รถแล้ว....