+ ค ว า ม รั ก ต้ อ ง ก า ร ค ว า ม ชั ด เ จ น แ ล ะ ส ม่ำ เ ส ม อ +

Pink_moment

วันก่อนผมไปงานแต่งงานอดีตกิ๊ก (ที่ไม่ได้แปลว่าชู้ . . . แต่เป็นคนที่มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน) 
เราเคยไม่ได้เจอกันมาเกือบปีจากการเจอกันครั้งสุดท้าย . . . ด้วยเหตุผลอะไรไม่รู้ 
แต่ผมพยายามนึกเองว่าเป็นเพราะงานเยอะ ไม่มีเวลา . . . ที่ทำให้เราห่างๆกันไป 
ผมยังจำได้ 
วันที่เราเจอกันครั้งแรก 
ผมไปหาเพื่อนที่คณะของเธอ 
เราอยู่สถาบันเดียวกัน แต่คนละฝั่งถนน 
ผมเห็นเธอเล่นกับหมาสกปรกๆ ตัวนึง 
ภาพนั้นยังชัดเจนอยู่เลย 
ผู้หญิงผมยาว หน้าตาน่ารัก เล่นกับหมามอมแมม 
เธอเอาลูกชิ้นปิ้งมาให้น้องหมากิน 
ลูบหัวลูบหูมันแบบไม่รังเกียจ 
ผมไม่เคยจีบผู้หญิง จีบไม่เป็นด้วย 
แต่ผมขอให้เพื่อนแนะนำเธอให้รู้จัก 
แสดงให้เห็นว่าผมสนใจเธอ 
ไม่รู้เรียกว่าจีบหรือเปล่า 
เราคุยกันถูกคอเรื่องหมา เรื่องหนัง เรื่องเพลง เรื่องนินทาเพื่อนของเรา และเรื่องการเรียนที่เธอสนใจการเรียนของคณะผม และผมสนใจการเรียนคณะเธอซึ่งเป็นคนละสาย 
ความสัมพันธ์ก่อตัว . . . เราอาจจะเป็นมากกว่าเพื่อน แต่ก็ไม่รู้จะใช้คำว่าแฟนได้ไหม 
เราไปกินข้าวด้วยกันทุกวัน 
ผมเดินไปส่งเธอที่ป้ายรถเมล์ทุกเย็น 
เราโทร.คุยกันบ่อยๆ ถึงจะไม่บ่อยมาก 
วันหยุดเรานัดไปดูหนังด้วยกัน 
ผมถือของให้เวลาเธอไปชอปปิ้ง 
แต่เราไม่เคยบอกว่าต่างคนต่างรู้สึกยังไง 
ไม่เคยบอกใครและไม่เคยบอกกันว่าตกลงเราเป็นแฟนกัน 
ไม่เคยมีคำพูดหวานๆ หรือการกระทำที่มันพิเศษมากไปกว่านี้ 
จนเราเรียนจบ . . . 
พอเริ่มทำงาน . . . สังคมก็เริ่มเปลี่ยน 
เวลาและความวุ่นวายในหน้าที่การงานทำให้ความกระตือรือล้นที่จะเจอกันน้อยลง 
ความถี่ในการโทรหากันห่างขึ้นเรื่อยๆ 
จนแทบจำไม่ได้ ว่าครั้งสุดท้ายที่เราเจอกัน กินข้าวกัน ดูหนังด้วยกัน และโทรศัพท์คุยกันคือเมื่อไหร่ 
ผมไม่คิดถึงเธอหรือเปล่า . . . ก้ไม่เชิง เพียงแต่มันมีเรื่องอื่นให้คิดมากกว่า 
จนเหมือนหลงๆลืมๆเธอไป. . . 
เรามาเจอกันอีกทีตอนงานแต่งงานเพื่อนคนที่แนะนำให้เรารู้จักกัน หลังจากเรียนจบหลายปี 
เรายังคุยกันเหมือนเดิม แต่เหมือนระยะห่างมากขึ้น 
เราไม่ถามกันว่าแต่ละคนหายไปไหนมา 
ถามแต่ว่ากำลังทำงานอะไรอยู่ เป็นไงบ้าง 
แล้วเราก็ห่างหายกันไปอีกครั้ง . . . 
แล้ววันนึง . . . เธอก็โทรมาหาผม 
บอกว่ากำลังจะแต่งงาน กับชาวต่างชาติ ที่ทำงานที่เดียวกันกับเธอ 
ผมบอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง 
เราห่างกันจนผมไม่ควรจะหวงเธอแล้ว . . . 
แต่ผมก็รู้สึกใจหาย 
มันรู้สึกแปลกๆ เหงาๆ หัวใจหวิวๆ ยังไงไม่รู้ 
ผมไปงานแต่งงานของเธอ . . . 
บอกตรงๆ ว่าตอนอยู่ในงาน 
ผมนึกในใจว่าทำไมผู้ชายที่ยืนข้างเธอไม่ใช่ผม 
แต่วันนั้นผมก็ได้แสดงความยินดีกับเธอไปอย่างเต็มใจ 
. . . . . 
เมื่อคืน 
เธอโทรมาหาผม . . . 
เราคุยกันมากขึ้นกว่าตอนที่ห่างหาย 
ที่จริงผมเริ่มทำใจได้บ้างแล้วล่ะ 
ก็เลยแกล้งบอกเธอไปว่า . . .เนี่ย พอบีแต่งงานไป โอเลยไม่รู้จะแต่งกับใคร 
เธอหัวเราะ ถามว่า นี่โออยากแต่งงานกับบีด้วยเหรอ นึกว่าไม่อยาก 
ผมก็ อ้าว ทำไมล่ะ โอดูไม่ชอบบีเหรอ 
เธอนิ่งไปแป๊บนึง แล้วก็ถามแบบเสียงซีเรียสว่า ถามจริงเถอะ บีอยากรู้มานานแล้ว ว่าที่ผ่านมาโอคิดยังไงกับบี 
ผมถามย้อนกลับว่าที่เราไปกินข้าว ดูหนัง กันเนี่ย มันไม่ได้หมายความว่าชอบเหรอ ไม่เคยทำแบบนี้กับใครเลยนะ 
จากนั้นผมถึงได้รู้ว่า เธอรู้สึกไม่เข้าใจว่าผมคิดไงมาตลอด เพราะเราไปไหนมาไหนด้วยกันทุกวัน คุยกันทุกวัน แต่ผมไม่เคยมีอะไรหวานๆ ไม่เคยแสดงความห่วงใยเป็นพิเศษ ไม่เคยบอกว่าชอบเธอ 
ไม่รู้ว่าเราเป็นแฟน . . . หรือเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก 
ซึ่งสิ่งที่เธออยากรู้มาตลอดคือผมชอบเธอระดับไหน แค่คนควงเล่น หรือมากกว่านั้น 
(ผมดูเหมือนคนคบผู้หญิงไว้ควงเล่นขนาดนั้นเลยเหรอ . . .) 
เพราะเป็นผู้หญิง . . . ทำให้เธอไม่เคยกล้าถาม 
แต่วันนี้ถามฐานะ "เพื่อนเก่า" 
ตอนนั้นผมเองก็ไม่ได้พูด เพราะพูดไม่เป็น แล้วก็ไม่นึกว่าผู้หญิงจะต้องการการแสดงออกที่ชัดเจนมากกว่านี้ 
ยิ่งพอเรียนจบ ผมเหมือนหายไปเลย . . . ไม่ค่อยได้ติดต่อกัน 
ผมรู้สึกเหมือนกับว่า หัวข้อการคุยหลังจากนั้น คือเราต่างเสียดายที่เราไม่เปิดเผยความรู้สึกให้อีกฝ่ายมากกว่านี้ในตอนนั้น ถึงเราจะคุยกันเหมือนเป็นเรื่องน่าขำ . . . 
หลังจากวางสาย 
ผมรู้สึกเหงาๆ หวิวๆ ยิ่งกว่าตอนที่รู้ว่าเธอจะแต่งงาน 
มันเหมือนอะไรบางอย่างที่เราควรจะรักษาไว้ แต่กลับรักษาไม่ได้ 
แล้วตอนนี้มันก็สายเกินไปที่จะเรียกกลับมา 
ก็หวังว่าความเหงาแบบนี้มันคงจะผ่านไป . . . 				
comments powered by Disqus
  • สิ่งที่ขาดหาย

    5 กุมภาพันธ์ 2550 12:53 น. - comment id 94883

    บางสิ่งที่คุ้นเคยอยู่ทุกวัน...เราอาจไม่รู้สึกพิเศษ
    แต่เมื่อสิ่งนั้นจากเราไป..เรารู้สึกขาดหาย
    การแสดงความรู้สึกที่ชัดเจน...จะดีกว่าการทำให้คิดเอง
    เพราะการคิดเอง...มันอาจไม่ตรงกับที่เราคิด
  • กรรศฑ์ญา

    6 กุมภาพันธ์ 2550 16:39 น. - comment id 94898

    บางครั้งความรักก็ต้องการการบอกกล่าว มิใช่แค่คิดอยู่ในใจเพียงคนเดียว37.gif26.gif27.gif
  • มู๋กี๊ฟ

    7 กุมภาพันธ์ 2550 22:53 น. - comment id 94911

    น่าเสียดายนะคะ รู้สึกยังไงกับใครรีบบอกเถอะค่ะก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายไป

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน