ทำไมต้อง---------จบแบบนี้ ตอน ๒

น้ำแข็งปล่าว

ทางด้านตัวของ น๊อต เองก็ยังคงสงสัยว่าคนคนนี้เป็นใครถึงรู้อะไรในตัวเค้าหลายๆอย่างเค้าเองก็พยายามถามวินเสมอว่าใครเป็นเจ้าของจดหมาย เค้าก็คอยมองหาคนที่แอบมองเค้าบ่อยแต่ด้วยที่ น๊อตป็นคนหน้าตาดีจึงมีคนชอบมองเค้าบ่อยๆเค้าเลยไม่แน่ใจว่าใคร
วินกูถามหน่อยใครว่ะที่เขียนให้กูเนี่ยน๊อตถามเพื่อน
มึงอยากรู้ก็ไปหาเองดิวินบอก
มึงบอกกูไม่ได้จริงๆเหรอน๊อตเซ้าซี้
ก็เจ้าตัวเค้ายังไม่พร้อมที่จะบอกกูว่าเดี๋ยวเค้าก้บอกมึงเองเหละคิดมากวินบอกน๊อต
น็อตก็เลยไม่ถามไรต่อเพราะรู้ถามไปก็ไม่ได้คำตอบแล้วเค้าก็รับจดหมายโดยไม่มีคำถามไรอีกเลยจนวินอดที่จะสงสัยไม่ได้
น๊อตไม่อยากรู้แล้วเหรอว่าใครวินถาม
อยาก แต่กูขี้เกียจถามมึงแล้วน๊อตตอบสั้นๆ
เออดีแล้ว เพราะกุก็ไม่รู้ว่าใครเค้าฝากมาอีกทีวินพูดแล้วเดินหายไป
พอพักกลางวันวินก็เลยมาหาจีจี้เพื่อคุยเรื่องนี้กับจีจี้
จีจี้ เจ้าของจดหมายเนี่ยไม่คิดจะบอกไอ้ น๊อตมันบ้างเหรอว่าเป็นใคร วินเอ่ยถาม
ก็ไม่รู้ซิ เค้าคงยังไม่พร้อมมั้งจีจี้ตอบ
บอกก็ดีนะน๊ดตมันอยากรู้วินบอก
อืมเดี๋ยวจะลองคุยกับเค้าดูนะ พี่วินจีจี้ตอบ
พอคุยกันเสร็จทั้งสองคนก็แยกย้ายกันไปเรียนตอนอยู่ในคาบเรียนจีจี้ก็คุยกับอ้อมเรื่องนี้ว่าอ้อมคิดว่าไง อ้อมจะทำไงต่อ
อ้อมแกไม่บอกพี่เค้าจริงๆเหรอจีจี้เริ่ม
โหแก ฉันไม่กล้าหรอกกลัวพี่เค้าไม่ชอบอ้อมบอก
ถ้าพี่เค้าไม่ชอบแกแล้วแกจะทำไงต่อขวัญถามขึ้นบ้าง
ก็ชอบพี่เค้าต่อไปเรื่อยๆนะเหละ ไม่ว่าคำตอบแบบไนความรู้สึกของฉันก็เหมือนเดิมอ้อมตอบเรียบๆ
งั้นก็บอกไปเลยซิ จะได้รู้คำตอบจีจี้บอก
วันกีฬาสี อีก 3 วันไงบอกเลยขวัญแนะนำ
อ้อมก็เลยตัดสินใจที่จะบอกกับพี่น๊อตว่าเป็นเค้าเองว่าเค้าเป็นคนที่ส่งจดหมายให้เองอ้อมเองก็เฝ้ารอวันกีฬาสีและก็มีเรื่องดีๆอีกอย่างคือกลุ่มอ้อมกับกลุ่มพี่น๊อตได้ทำหน้าที่เดียวกันคือ คอยบริการอยู่ที่ห้อพยาบาลใน วันแข่งขันวันแรกเพราะทั้งคู่ไม่ได้ลงแข่งกีฬาอะไรในวันแรกเลย
พี่น๊อตจีจี้เรียก
ว่าไงครับน๊อตหันมาถาม
พร้อมที่จะรู้ยังว่าใครส่งจดหมายให้ขวัญช่วยเสริม
อืมก็อยากรู้นานแล้วน๊อตตอบแล้วยิ้ม
หนู เองเหละอ้อมเอ่ยปากช้าๆแบบไม่มั่นใจ
เหรอจริงป่าว ไม่โม้นะน๊อตพูดกับอ้อมเป็นครั้งแรก
อืมอ้อมพยักหน้ารับช้าๆ
ขอบใจนะสำหรับกำลังใจน๊อตพูดช้าๆ
ค่ะไม่เป็นไรอ้อมตอบแล้วยิ้มด้วยความดีใจ
เพื่อนหนูชอบพี่นะ พี่ละว่าไงจีจี้ถาม
ชอบน๊อตตอบสั้นๆ
พออ้อมได้ยินคำตอบทำให้หัวใจดวงเล็กของอ้อมแอบผองโตขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก				
comments powered by Disqus
  • ขนมผิง

    2 กุมภาพันธ์ 2550 16:05 น. - comment id 94866

    รออ่านตอนต่อไปค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน