ใครๆ ก็เคยมีครั้งแรก สำหรับฉันกับใครคนนั้น เรามีครั้งแรกร่วมกันที่แสนเจ็บปวด และทุกครั้งที่หวนรำลึกถึง ไม่ได้เป็นความทรงจำที่ดีแม้สักนิด หากน่าแปลก หลังจากผ่านช่วงระยะเวลาอันยาวนาน ทำไม...ไม่เคยลืม เมื่อวานฉันได้รับจดหมายฉบับหนึ่ง เขียนด้วยลายมือเหมือนเพิ่งหัดเขียนภาษาไทย จ่าหน้าซองโย้เย้ ลำบากลำบน ระบุชื่อผู้รับคือฉัน รู้สึกทั้งทึ่ง ทั้งสงสัย ฉันไม่ได้รับจดหมายจากใครมานานนับ 10 ปี น่าจะตั้งแต่ใครๆ เขาหันมาใช้โทรศัพท์คุยกันมากขึ้น นานขึ้นนั่นแหละ แต่จดหมายฉบับนี้เพียงฉบับเดียว กลับสร้างแรงบันดาลใจยิ่งใหญ่ให้ และนำมาสู่การเขียน นิทานข้างห้อง...นอน เรื่องนี้ เสื้อผ้าสองสามชุดกับสัมภาระจุกจิกน้อยชิ้นถูกยัดลงในกระเป๋าเป้ใบย่อม ไม่ได้ใช้บริการมันมานานหลายเดือนแล้ว ถ้านับจากการไปตะลอน ๆ บ้า ๆ บอ ๆ เมื่อตอนเกิดอุบัติเหตุใจครั้งล่าสุด วันนี้ไม่ได้อกหักรักคุด แต่ต้องไปให้ได้ ฉันตั้งใจจะขับรถไปเรื่อย ๆ ไม่รีบร้อน จุดหมายปลายทางข้างหน้า คือ ข้อความบนกระดาษมอมแมมแผ่นนั้น ฉันรู้ว่ามีสิ่งใดรออยู่ที่นั่น และมันมีค่ามากมายแค่ไหนตราบเท่าที่เรายังมีลมหายใจอยู่ ก่อนได้รับจดหมายฉบับนี้ไม่นาน ฉันคิดว่าเรื่องของเราคงสิ้นสุดลงแล้ว มันเป็นความยินดีปนคราบน้ำตา ฉันร้องไห้แล้วก็หัวเราะ หัวเราะแล้วก็ร้องไห้ ใครที่เคยเกลียดใครมากๆ คงจะรู้ซึ้งและเข้าใจดี ว่ามันช่างเต็มไปด้วยความสะใจมากมายขนาดไหน แต่เราคงลืมไปอย่างหนึ่ง ถ้าเราไม่คิดจะแคร์ใครคนนั้น มันจะเป็นจะตายอย่างไร ก็คงไม่สนใจเลย หากทำไม ฉันกลับไม่เป็นอันทำอะไร เอาแต่นอนคลุ้มคลั่ง หัวเราะ ร้องไห้ ร้องไห้ หัวเราะ อยู่นานนับเดือน กระดาษแผ่นนั้นถูกวางไว้ข้างกาย เหลือบมองทีไรก็อดอมยิ้มไม่ได้ทุกที ใครคนหนึ่งที่ไม่เคยใยดีอะไรกับเรา ไม่เคยเห็นค่า เห็นความหมายในตัวตนของเรา หรือบางคราอาจมองเห็นเราเป็นเหมือนกิ้งก่าตัวหนึ่ง ไม่เคยดูดีในสายตาหรอก นอกจากตัวน่าเกลียดที่คอยเฝ้ามองยังกะจะจับผิด ทั้งที่แท้จริง ฉันมองด้วยสายตาห่วงใยมากกว่า ไม่เข้าใจว่าไปตีความแบบนั้นได้อย่างไร พอทุกครั้งที่ความทุกข์ถามหา ฉันจะกลายเป็นถังขยะเบอร์ 1 ให้เสมอ ดูเอาเถอะ มันเปลี่ยนจากกิ้งก่าได้แทบจะทันที หากแต่ในยามสุข จำได้ว่าไม่เคยเห็นหัวเลยสักครั้งเดียว ฉันเพิ่งเข้าใจบางสิ่งที่ใครคนนั้นไม่เคยอธิบายด้วยคำพูด แต่พยายามทำให้เห็นมาตลอดทั้งชีวิตโดยไร้ค่า เพราะฉันเองก็ตีความตก ๆ หล่น ๆ เหมือนกัน หากยามนี้ ฉันรู้แล้วว่าเหนือกว่าสิ่งอื่นใด นั่นคือสิ่งที่เรียกว่า ความไว้เนื้อเชื่อใจ เหนือกว่าความรัก คือ ความเข้าใจในรัก และเหนือกว่าคำว่าเพื่อน คือ เพื่อนแท้ ฉันได้รู้ซึ้งถึงความหมายของคำเหล่านี้ไม่ใช่ในวันที่เธอจากไป หากรู้มานานแล้ว ทว่าหัวใจมืดบอดนั้นเล่า ที่ยุแยงให้ตะแบงเชื่อไปอีกทาง กระดาษเพียงแผ่นเดียวกับประโยคสั้น ๆ บอกเล่าสิ่งที่ใครคนนั้นทำมาทั้งชีวิต มันเปิดตา เปิดใจ ให้ฉันรับรู้และย้อนหาอดีตที่ไม่เคยลับเลือนไปจาก...หัวใจ
ชมพูภูคา J. 24 ม.ค. 2550 22:20 น. - ID 7716 
1631
0
0
25 มกราคม 2550 09:05 น. - comment id 94793
บางเวลานอนร้องไห้ คิดถึงแต่คำพูดที่เขาคอยว่าให้ จนลืมนึกถึงเขาที่เคยว่าเขาบ้าง อิอิ สุดท้ายก็ยังรักเขาอยู่ดี รักครั้งแรกครั้งเดียว
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ