รักนิรันดร์

ต้นไม้ของอ่วง

......คืนวันอันว่างเปล่าผ่านเข้ามาและก็ผ่านพ้นไป วันแล้ววันเล่า ชีวิตของข่าวฟ่างเด็กสาวจากบ้านนอกก็ยังไม่มีอะไรที่แตกต่างจากคืนวันเก่าก่อน ชีวิตเด็กบ้านนอกที่ต้องทำงานกลางทุ่งนา เห็นพ่อแม่พี่น้องทำงานหนักมาตลอด ชีวิตแบบนี้จึงห่างไกลจากความศิวิไลซ์ในเมืองใหญ่ ข้าวฟ่างเป็นลูกชาวนาที่ไม่ต่างจากลูกชาวนาคนอื่นๆที่ต้องทำงานหนัก และอยู่ในกรอบคำสั่งที่พ่อและแม่ได้สั่งสอนไว้..
.......คืนวันผ่านพ้น มาถึง ณ วันนี้...ข้าวฟ่างอยู่ห่างไกลจากความกันดาร ไม่มีบ้านนาป่าทุ่งให้เห็น หากแต่ในใจยังไม่เคยลืมภาพเก่าๆในวันก่อนๆได้เลย..หากนับย้อนถอยหลังไปทีละปี ปีที่ผ่านมาข้าวฟ่างยังจำภาพของตัวเองได้ถนัดชัดแจ้ง ...หญิงสาวร่างโปร่งบางกับมือที่ถือไม้เรียว พร่ำสอนลูกศิษย์อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ภาพแห่งความทรงจำเหล่านี้ทำให้ข้าวฟ่างยิ้มและคิดถึงใครบางคนที่ทำให้ชีวิตของข้าวฟ่างถูกเติมเต็มมากยิ่งขึ้น ณ ที่แห่งนี้นี่เอง ที่ที่ให้ข้าวฟ่างได้เป็นครู ได้มีลูกศิษย์ลูกหามากมาย และที่แห่งนี้ก็ทำให้ข้าวฟ่างได้พบกับความรู้สึกที่เรียกว่า "รัก"...
               (วันนี้เท่านี้ก่อนนะครับ แล้วว่างๆจะมาอัพเดทให้จนจบเลยครับ)