รักครั้งแรกของผู้ชายคนหนึ่ง

มีน[า]

ปีใหม่ปีนี้หนาวกว่าหลายปีที่ผ่านมา สภาพอากาศเริ่มกลับเข้าสู่รูปแบบที่มันควรจะเป็น ลมหนาวเริ่มพัดเข้ามาหอบพาความหนาวเหน็บและแห้งแล้งเข้ามาด้วย หลายปีมาแล้วที่ช่วงเดือนมกราคม ไม่ได้หนาวเช่นปีนี้ บางปีฝนตกหนัก บางปีน้ำท่วม หากปีนี้มันกลับหนาว หนาวจนบาดใจ ความหนาวมักมาพร้อมกับความเงียบเหงา และอารมณ์ที่อ่อนไหว
	วศิน เหม่อมองไปสุดสายตาคิดอะไรไปเรื่อยๆ ทุกครั้งที่กลับมาเยี่ยมบ้านเขามักจะแวะมาที่นี่เสมอ นั่งคิดถึงคืนวันที่เคยมีความสุข วันคืนที่เคยเป็นเด็กที่ไม่ต้องคิดอะไรมาก มีเพียงเรียน กับเล่น สนุกสนานไปตามเรื่อง ไม่ต้องทุกข์ร้อนถึงวันข้างหน้า
	หลายครั้งที่หวนนึกถึงเรื่องราวเก่าๆ ภาพต่างๆผุดขึ้นในความทรงจำแจ่มจัด เหมือนเหตุการณ์เหล่านั้นเพิ่งผ่านไปเมื่อวานเท่านั้น
	6 ปีกว่าที่จากบ้านไปศึกษาต่อระดับมหาวิทยาลัย 4 ปีที่ตั้งใจศึกษาจนจบมาด้วยเกียรตินิยม กับอีก 2 ปีกว่าที่เข้าไปหางานทำที่กรุงเทพมหานคร เมืองหลวงของประเทศ ที่เต็มไปด้วยความเหลื่อมล้ำของชนชั้น ความแออัด สับสนวุ่นวาย หลายครั้งที่รู้สึกเบื่อหน่าย แต่หลายๆเหตุผลที่ยังต้องจำสู้ทนกับชีวิตที่แสนวุ่นวายนี้ต่อไป
	ชายหนุ่มเหม่อมองไปเรื่อยๆ ไม่มีจุดหมาย ไม่ได้สนใจต่อคนรอบข้าง ปล่อยให้ความคิดจมลงสู่ภวังค์แห่งอดีต ช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดกับเธอผู้หญิงที่เคยรักจนหมดหัวใจ ช่วงเวลาของความรักที่ยังตรึงตราแน่นอยู่ในความทรงจำ รักที่เขาเองเหยียบย่ำทำลายมันกับมือเมื่อ 4 ปีก่อน รักแรกของเขากับเธอ
.......
	เธอ เป็นคนน่ารัก สดใส อาจจะมีแง่งอนบ้างเล็กน้อย ตามนิสัยทั่วไปของเด็กสาว ที่อยากให้คนรัก ดูแล เอาอกเอาใจ
	เธอ ผู้เข้ามาเติมเต็มหัวใจที่ไร้รักของเขาให้เต็มเปี่ยมไปด้วยความสดใสชื่นบาน เต็มเปี่ยมไปด้วยความห่วงหา อาวรณ์ คิดถึง อยากพบอยากเจอทุกคืนวัน
	เธอ นักเรียนรุ่นน้องหนึ่งปี ผู้ทำให้เขายอมสละเวลาพักเที่ยง ไปนั่งคุยด้วยทุกวัน และเอาตัวเองไปอยู่ใกล้ๆ ทุกครั้งที่เวลาและโอกาสจะอำนวย 
	เธอ ผู้หญิงที่เป็นรักครั้งแรกของเขา ผู้ซึ่งถูกเขาทอดทิ้ง ทำลายหัวใจ ด้วยการบอกเลิก สั้นๆง่ายๆ อย่างหมดเยื่อใย ความรักที่ถูกเขาเหยียบย่ำทำลาย แต่สุดท้ายเขากลับมานั่งนึกถึงมัน นึกถึงคำมั่นสัญญาที่เคยพูด เคยบอกแก่กัน นึกถึงเหตุการณ์ต่างๆ ที่ผ่านมา มันช่างกระจ่างชัดในความทรงจำของเขาเหลือเกิน ดังจะย้ำเตือนให้เขารู้สึกผิดกับมัน ตอกย้ำ และหัวเราะเยาะเย้ยความงี่เง่าที่เขาก่อมันขึ้นมา นึกถึงตอนนี้เขากลับรู้สึกเจ็บปวดปลาบที่หัวใจ นึกอยากกลับไปแก้ไขอดีต ที่เคยผิดพลาด แต่ในเมื่อมันไม่สามารถทำได้ มันจึงเป็นเพียงความรู้สึกผิดที่เขาจะเก็บไว้ในใจไปอีกนาน
.......
	ลมหนาวยิ่งทวีความรุนแรงของมันขึ้น เมื่ออาทิตย์คล้อยต่ำลง ภาพเด็กนักเรียนเริ่มทยอยกันกลับบ้าน บ้างก็มีรถจักรยายยนต์ สำหรับคนที่บ้านอยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนนักก็ใช้วิธีเดินเอา แต่ส่วนใหญ่จะใช้บริการรถสองแถว หรือรถรับส่งประจำ รวมไปถึงรถประจำทาง มันดูไม่ต่างไปจากเมื่อตอนที่เขายังเรียนอยู่เท่าใดนัก เขาเหลือบมองนาฬิกา ยังอีกหลายชั่วโมงกว่าจะค่ำ
	ตอนเรียนหนังสือเขาเองเป็นคนหนึ่งที่ ใช้บริการรถรับส่งประจำ มันเป็นรถ 2 แถวที่ดัดแปลงมาเป็นรถรับส่งอีกทีหนึ่ง ด้วยเหตุผลที่มันสะดวกกว่าวิธีอื่นๆ เพราะรถจะมารับส่งให้ถึงหน้าบ้าน ความที่บ้านของเขาไม่ได้อยู่ติดถนนหลวงเรื่องจะขึ้นรถประจำทางเป็นเรื่องที่ไม่ต้องพูดถึง เพราะแค่เดินธรรมดาก็ใช้เวลากว่าครึ่งชั่วโมงเข้าไปแล้ว ครอบครัวของเขาในตอนนั้นไม่มี รถจักรยานยนต์ และไม่ได้มีฐานะดีอะไรนัก เขาจึงตั้งใจเรียนเพื่อที่จะยกระดับฐานะของตัวเองให้ดีกว่าที่เป็นอยู่ 
	เขารู้จักกับเธอครั้งแรก ตอนเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ตอนเทอม 2 เขาพัฒนาความสัมพันธ์จากรุ่นพี่รุ่นน้อง เป็นคนรักในเวลาไม่นานนัก และจริงจังกับรักครั้งนี้มาก มากพอที่จะวาดฝันถึงอนาคตไว้มากมาย และพร่ำบอกกับเธอเสมอ
	หลายคนเคยพูดกับเขาว่ารักครั้งแรกมันไม่ยั่งยืน หลายคนเคยเตือนและบอกว่าความรักในวัยนี้แปรเปลี่ยนง่าย ยิ่งเมื่อเขาไปเรียนต่อในระดับที่สูงขึ้น ยิ่งเมื่อห่างไกลกัน ไม่เขาหรือเธอก็จะเปลี่ยนไป เมื่อได้รู้จักผู้คนมากขึ้น เมื่อโลกของเรากว้างขึ้น ความคิดของคนเราก็จะเปลี่ยนแปลง
	เขารับฟังความคิดเห็นเหล่านั้น แต่แย้งในใจว่ามันจะไม่เกิดขึ้นกับเขาและเธอ รักของเขาและเธอจะไม่เปลี่ยนแปลง ไม่ว่าจะห่างกันเพียงใด ไม่ว่าเวลาจะนานเท่าใด เขาเฝ้าบอกเธอ และให้คำสัญญาต่างๆนานา เธอยิ้ม เธอบอกว่าจะรอวันนั้นที่เขาและเธอจะได้อยู่ด้วยกัน  
	หลังจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 เขาเลือกที่จะเรียนต่อในมหาวิทยาลัยเล็กๆแห่งหนึ่งในภาคใต้ จังหวัดที่ได้ชื่อว่าเป็นเมือง 2 ทะเล เขาเลือกมันด้วยเหตุผลหลักคือค่าเรียนถูกกว่าที่อื่นมาก ในขณะที่ด้านการเรียนการสอน และอุปกรณ์การเรียนการสอนไม่ได้ด้อยกว่าที่อื่นเลย อีกเหตุผลสำคัญคือ เขาคิดว่ามันสะดวกกว่าในการเดินทางกลับบ้าน เพื่อไปพบเธอ เธอผู้เป็นดวงใจของเขา นี่นับเป็นการตัดสินใจครั้งสำคัญครั้งหนึ่งในชีวิตของเขา เขารู้ว่าการตัดสินใจเลือกเรียนที่นี่นั้นไม่ผิดเลยในด้านการเรียนการสอนที่เปิดโอกาศให้เขาศึกษาหาความรู้ได้อย่างเต็มที่ แต่ด้านที่ว่ามันจะทำให้เขาได้กลับไปพบเธอง่ายๆนั้นมันผิดถนัด เขารู้ความจริงข้อนี้เมื่อตัดสินใจไปหางานทำในกรุงเทพ เมื่อครั้งเรียนจบ และรู้ว่าแท้จริงแล้วการเดินทางจากกรุงเทพกับบ้านของเขาสะดวกกว่า และระยะทางใกล้กว่า อย่างไรก็ตามในช่วงเรียนปีแรกในมหาวิยาลัย เขาก็เดินทางกลับบ้านเสมอทุกครั้งที่มีโอกาส เพื่อกลับไปหาเธอ ทุกครั้งเขาจะหาของฝากไปให้เธอเสมอ เพื่อแสดงให้รู้ว่าเขาเองยังรักเธอไม่จาง แม้เธอจะบอกว่าแค่พบเขาเธอก็ดีใจมากแล้ว จดหมายหลายต่อหลายฉบับที่ส่งถึงกัน ในขณะที่เธอเองโทรศัพท์มาหาเขาบ้างบางครั้ง
	ความรักที่เคยมีให้กันยังไม่เปลี่ยนแปลง และเขาคิดว่ามันจะไม่มีทางเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานเท่าใดก็ตาม เขาเคยวาดฝันว่าหลังจากเธอเรียนจบมัธยมศึกษาแล้วเธอจะมาเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยเดียวกับเขา เขาและเธอจะช่วยกันเรียน หลังจากเรียนจบแล้วเขาจะขอเธอแต่งงาน อนาคตถูกวาดฝันไว้อย่างสวยงาม แต่ชีวิตคนเราจะมีใครบ้างที่สมหวังในทุกเรื่อง ได้อย่างย่อมต้องเสียอย่าง เวลาและระยะทางที่ห่างไกลเริ่มทำให้หัวใจเขาเปลี่ยนแปลงไปทีละน้อยอย่างไม่รู้ตัว
......
	เข้าสู่เทอม 2 ของการศึกษาในปีแรกในระดับมหาวิทยาลัย หัวใจเขาเริ่มหวั่นไหวเมื่อมีผู้หญิงหลายๆคนผ่านเข้ามาในสายตา ทุกอย่างเริ่มเป็นไปตามคำพูดที่หลายๆคนเคยพูดไว้ เวลาเปลี่ยนใจคนเสมอ ช่วงนี้การติดต่อระหว่างเขาถึงเธอเริ่มน้อยลง ในขณะที่เธอเองตั้งใจเรียนมากขึ้นเพื่อเตรียวตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัย เขาเองเริ่มให้ความสนใจกับผู้หญิงคนอื่น ความรักครั้งใหม่เริ่มก่อตัวขึ้น พร้อมกับความขัดแย้งในใจตัวเองเมื่อเขารู้ดีว่าเขาเองมีเธออยู่เต็มหัวใจ
	เขายังกลับไปหาเธอทุกครั้งที่มีโอกาส ทุกครั้งก็ชวนเธอให้มาเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยที่เขาเรียนอยู่ อนาคตที่ฝันไว้ยังคงเหมือนเดิม เขาพร้อมจะเลิกกับทุกคนทันทีหากเธอไปเรียนด้วยที่เดียวกับเขา ทุกคนที่คบด้วยเพียงเพื่อนคนพิเศษเท่านั้น เพื่อนที่มีความหมายกว่าเพื่อนธรรมดาทั่วไป ดังนั้นวันที่เธอมาเรียนด้วยกัน เขาก็พร้อมจะมีเพียงเธอเพียงคนเดียวดังที่เคยเป็น 
ทว่าความฝันนั้นไม่ได้เป็นจริงแม้แต่น้อย เธอไม่ได้ไปเรียนที่เดียวกับเขา ภาพอนาคตแสนสวยที่เคยวาดฝันเริ่มเลือนราง เมื่อเธอเลือกจะเรียนต่อที่กรุงเทพมหานคร เมืองฟ้าที่แสนวุ่นวาย เขารู้หลังจากการติดต่อที่ขาดหายไปหลายเดือน
	พี่คงไปหาบ่อยๆไม่ได้เพราะมันไกลกันมาก เขาเคยบอกเธอไปในจดหมายหลังจากได้รับจดหมายฉบับล่าสุดของเธอ เธอบอกว่าเธอเข้าใจ เธอเสียใจที่ไม่ได้ไปเรียนที่เดียวกัน เขาเองก็เสียใจไม่น้อยไปกว่ากัน และเริ่มผิดพลาดมากขึ้น เมื่อฝันที่วาดไว้ไม่เป็นไปดังที่ต้องการ เขาเริ่มจริงจังกับรักใหม่ที่เกิดขึ้นในขณะที่ความรักที่มีให้เธอเริ่มจางลง ตามเวลาและระยะทาง
	มีคนมาจีบหนูด้วย ตลกมากเลย หนูบอกว่ามีแฟนแล้วแต่เขาก็ยังตื้ออยู่ได้ เธอเคยโทรศัพท์บอกเขา เกี่ยวกับผู้ชายที่มาจีบเธอ และบอกเขาว่าเธอไม่เคยสนใจ เธอยังมีแต่เขาคนเดียวในหัวใจ เขาเงียบเขารู้ว่าเธอยังไม่เปลี่ยนแปลง ในขณะที่เขาเองเริ่มเปลี่ยนไป เขาละอายเกินกว่าจะพูดอะไรออกไป
	ความขัดแย้งรุนแรงเกิดมากขึ้นเมื่อความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนใหม่เริ่มเกินเลยกว่าคนรักธรรมดา ความสัมพันธ์ที่เกินเลยขอบเขต ที่ยากจะหักห้ามใจ ความรู้สึกรัญจวนใจที่ไม่เคยได้รับมาก่อนชักนำเขาเตลิดไปไกลเกินกว่าจะเรียกกลับ เขาตัดสินใจที่จะเลือกระหว่างรักแรกที่แสนหวาน กับ รักใหม่ที่เร่าร้อน และเขาก็เลือก เลือกที่จะทำลายรักแรกที่แสนหวานนั้น
	เราเลิกกันเถอะ คำพูดง่ายๆ ที่แสนจะโหดร้ายกับผู้ที่ได้ฟังมัน เขาตัดสินใจบอกเธอในวันหนึ่งที่เธอโทรศัพท์มาหาเขา อีกฝ่ายเงียบงันไป เหมือนไม่เข้าใจ เหมือนไม่เชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขารู้เธอคงเสียใจมาก แต่เขาไม่อยากหลอกเธออีกต่อไป ในขณะที่เขาเองไม่กล้าพอจะเอ่ยเล่าความจริงทั้งหมด ถึงความเห็นแก่ตัวของเขา
	เราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม เธอถามมาเสียงเครือ
ขอให้เราเป็นพี่ชายน้องสาวที่ดีต่อกันดีกว่า เขาตอบไป เธอเงียบ
	แล้วทุกอย่างที่ผ่านมา เธอทวงสัญญา เขาเงียบด้วยไม่สามารถจะพูดอะไรได้อีก
	ที่ผ่านมาพี่เคยรักหนูบ้างมั้ย เธอถามเสียงสะอื้น เขายังคงเงียบรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไป เขาทำลายทุกสิ่งจนพินาศในช่วงเวลาเพียงไม่กี่นาที ความฝัน และทุกสิ่งที่เคยสร้างมันมา เนินนาน ก็พังทลายลงในพริบตา ได้แต่บอกตัวเองว่าสักวันเธอคงลืมเขาได้ อย่างน้อยเธอยังมีเพื่อนรัก ที่จะคอยปลอบใจกันได้
	โทรศัพท์อีกฝ่ายถูกตัดสายไปแล้ว เขาวางโทรศัพท์ลงช้าๆ ไม่รู้ว่าที่ทำแบบนี้มันเป็นการตัดสินใจที่ถูกหรือผิด และมันคือการตัดสินใจอีกครั้งที่สำคัญในชีวิตของเขา เขาเองพร้อมรับผลการตัดสินใจครั้งนี้ ไม่ว่าจะผิดหรือถูก ไม่ว่าผลของมันจะเป็นอย่างไรก็ตาม
	อย่าเสียใจกับผลของสิ่งที่เราตัดสินใจทำลงไปแล้ว เพื่อนคนหนึ่งเคยบอกกับเขาไว้เช่นนี้
	ต้น บอกเลิกกับเขาแล้วหรือ เสียงทักขึ้น เสียงของผู้หญิงที่เป็นรักใหม่ของเขา 
	ผมบอกไปแล้ว เขาตอบ 
	ต้นไม่น่าทำอย่างนี้ มันเร็วไป เธอต่อว่าเขา
	ผมไม่อยากหลอกเขา ผมมีฟ้าอยู่แล้ว เขาบอกเธอ ในขณะที่อีกฝ่ายไม่ได้พูดอะไรอีก เขาเองก็ไม่ได้พูดอะไรอีกเช่นกัน เขาเหนื่อยเกินกว่าจะพูดอะไรออกไป
.......
	อากาศยิ่งหนาวเย็นขึ้นเรื่อยๆ ดวงอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า แสงอาทิตย์ยามเย็นแผดแสงแดงจ้าในฟากฟ้าด้านทิศตะวันตก ความมืดเริ่มคลืบคลานเข้ามา คงได้เวลากลับบ้านเสียที วศิน ทอดถอนหายใจ จากวันนั้นที่เขาบอกเลิกกับเธอ จนวันนี้ เขายังไม่เคยลืมเธอเลย ทั้งที่คิดว่าสักวันคงจะลืมเธอได้ แต่ยิ่งนานวันเขายิ่งรู้สึกคิดถึงเธอมากยิ่งขึ้น แต่ก็ไม่มีหน้าพอจะไปพบเธอ ในเมื่อเขาเองเป็นฝ่ายทำลายมันลงกับมือ เขาจะมีหน้าไปพบเธออีกได้อย่างไร มีเพียงเขาท่านั้นที่รู้ว่าในใจลึกๆ ยังห่วงหาอาวรณ์เธอมากเพียงใด มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่าเหตุผลลึกๆที่เลือกไปทำงานที่กรุงเทพ เมื่อเรียนจบแล้วนอกจากหางานง่ายแล้ว จริงๆคืออะไร มีแต่เขาเท่านั้นที่รู้ว่าเขาเจ็บปวดเสียใจเพียงไร เพียงแต่ก็ไม่เคยพูดออกมาให้ใครได้ยิน
	หลายปีที่ไม่เคยได้ข่าวของเธอเลย ยิ่งทำให้ความคิดถึงทวีคูณมากขึ้น ทุกครั้งที่กลับบ้าน เขายังคาดหวังว่าจะได้พบเธอบ้างแม้เพียงได้เห็นหน้าก็ยังดี แต่ไม่เคยเลยซักครั้งที่เขาจะพบเธอ ไม่เคยเลยซักครั้งที่ข่าวคราวเกี่ยวกับเธอจะแว่วเข้ามาให้ได้ยิน ดังว่าฟ้าจะแกล้งยิ้มเยอะหยันเขา
	เธอคงมีคนรักใหม่ที่ดีพร้อมกับเธอแล้ว และคงลืมเรื่องราวความรักที่เกิดขึ้นกับเขาไปแล้ว สำหรับเขา เมื่อเรียนจบก็เลิกกับ รุ่งฟ้า คนที่เป็นรักใหม่นั้น แล้วต่างคนต่างไปตามทางและฝันของตนไม่มีอะไรติดค้างให้อาลัยอาวรณ์ รักที่เร่าร้อน กลับจบลงอย่างรวดเร็ว แต่ รักแรกที่หวานซึ้งกลับตรึงตราอยู่ในใจเขาไม่อาจลืมเลือน แต่จะทำอย่างไรได้เมื่อทุกอย่างเขาเองที่เป็นคนทำลายมัน เขาเองที่ทอดทิ้งฝันนั้นจากมา และก็ไม่รู้ว่าหากพบเธออีกครั้งจะทำอย่างไร จะพูดอะไร คงได้แต่เก็บเธอไว้ในใจตลอดไป บางทีเรื่องนี้คนที่ทุกข์ใจที่สุดคงเป็นเขาเอง
	ชายหนุ่ม ถอนหายใจอีกครั้งก่อนจะเดินไปที่รถและขับมันกลับบ้าน 
	ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปนานแล้ว ความมืดปกคลุมไปทั่วบริเวณ อากาศยิ่งหนาวเย็นมากขึ้น หนาวยิ่งกว่าหลายปีที่ผ่านมา ลมหนาวมักพัดพาความเงียบเหงา และอารมณ์ที่อ่อนไหวของผู้คนมาด้วยเสมอ ...