ฉันไม่ใช่นักเขียนยอดเยี่ยม.. ฉันไม่ใช่นักปรัชญา ฉันยังไม่ใช่คนพิเศษ แต่ฉันเป็นนักเขียน..ที่เขียนทุกงานด้วยความรู้สึก หวังว่าใครที่แวะมา...จะใช้ความรู้สึกอ่าน...งานของฉันด้วย ^__^ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - เคยบ้างหรือเปล่า?? ที่ในบางครั้ง... หัวใจของเราก็เหงาแบบไม่มีสาเหตุ เหมือนกับว่า อยู่ๆมันก็อยากจะหยุดเต้นไปซะดื้อๆ อยู่ๆมันก็อยากร้องไห้.. .. ร้องอยู่ข้างใน. . .. หลายคน... ยิ้ม... ..ทั้งที่ข้างในไม่ได้ยิ้มไปพร้อมๆกับใบหน้าด้วยซ้ำ และหลายครั้ง.. การเสแสร้งก็เป็นสิ่งที่เราหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพื่อให้โลกน่าอยู่.. .. เราจำเป็นต้องเสแสร้งในหลายๆโอกาส พร้อมๆกับทำร้ายหัวใจตัวเองไปด้วย.. .. . เพื่อนของฉัน.. ..ยังคงเป็นตัวตลก.. ที่ดูสนุกสนานที่สุด... แต่ฉันก็เพิ่งรู้.. ว่าใต้หน้ากากของตัวตลก ก็เปื้อนน้ำตามากมาย.. อย่างที่หลายๆคนคาดไม่ถึง .. ..ตัวตลก.. .. ก็ต้องเสแสร้งเหมือนกัน และในตอนนั้นที่ท้อที่สุดของชีวิต ความคิดที่โง่ที่สุดก็แวบเข้ามาหลายๆครั้ง .. . แต่พอได้รู้ว่า ตัวตลก.. ก็มีเวลาที่เหงาเหมือนกัน ฉันรู้แล้วว่า... ใครๆ ก็มีความทุกข์ทั้งนั้น มันอยู่ที่ว่า.. ..จะมองมุมไหน รับมือกับความเหงานั้นยังไง.. ก็ในเมื่อ.. ..อย่างน้อย... ไม่ใช่แค่เรา...ที่เหงา... ไม่ใช่แค่เราที่ทรมานกับการเสแสร้ง... ไม่ใช่แค่เราที่ทุกข์.. - - - หลายๆอย่าง.. ตาก็ไม่สามารถรับรู้ได้..- - - เหมือนตัวตลก เพื่อนของฉัน ที่..ถ้ามองด้วยตาเพียงอย่างเดียว ก็จะไม่มีทางรู้เลยว่า.. .. มีเวลา.. .. ..ที่ตัวตลกเศร้าเป็นเหมือนกัน ^___________________________^ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + ท้อเมื่อไหร่.. ..เปิดบทความบ้าๆ ของคนบ้าๆอ่านได้นะคะ หวังว่าวันพรุ่งนี้ของคุณและฉัน จะเสแสร้งได้น้อยลง.. .. เพราะได้ยิ้ม.. ... จากความรู้สึกมากกว่าเดิม.. .. - - - The End - - -
2 มกราคม 2550 11:47 น. - comment id 92114
..
2 มกราคม 2550 16:43 น. - comment id 94544
3 มกราคม 2550 04:57 น. - comment id 94546
เหอๆ ๆ พู่กันก็คิดถึงนัสเด้อ แค่เงียบหายไปสักพัก เหนื่อยนักจะมาหนุนตักเวปกลอน 55
3 มกราคม 2550 08:38 น. - comment id 94547
มาทักทายวันทำงานวันแรกจ้า....ผ่านมา เพื่อพ้นไป ชอบคำนี้จัง สัจธรรมของชึวิต
5 มกราคม 2550 19:19 น. - comment id 94579
โว้วๆ เขียนได้ดีมากเรยนะยัยนัสสสสส อ่านแร้วแอบซึ้ง มิสแอ่นแคร์ยูฟอเอฟเวอร์ หุหุ จุบๆ
13 มกราคม 2550 07:10 น. - comment id 94676
ถึงบางครั้งตัวตลกจะเหงา จะร้องไห้ ภายใต้หน้ากากของรอยยิ้ม แต่ตัวตลกก็เพียงกระทำหน้าที่เพื่อเพื่อนที่มีทุกข์ให้ได้ยิ้มมาจากใจ เพียงได้เห็นเพื่อนอมยิ้ม เพื่อนหัวเราะ เพื่อนมีความสุข แค่นั้น...ก็น่าจะทำให้คราบน้ำตาแห่งความเหงาของตัวตลกจางหายไปก็ได้