รางวัลของนักสู้

ป.ยุทธ

รางวัลของนักสู้
เขาก้าวขึ้นสู่สังเวียนอย่างประหม่า  มองไปมารอบๆ เห็นแต่ผู้คนห้อมล้อมส่งเสียงเกรียวกราว
ทั้งหมดห้ายก ไม่มีคะแนนต้องน็อกอย่างเดียวถึงจะชนะ กรรมการอธิบายกฎกติกาที่ตั้งขึ้นมาให้ทราบ
สิ้นเสียงระฆัง!  คู่ต่อสู้ปรี่เข้ามาหาเขาราวกับว่าโกรธแค้นกันมาเป็นสิบสิบปี  พร้อมกระหน่ำเท้าเตะเข้าใส่อย่างไม่ยั้ง   เขาใช่ว่าจะเป็นเป้านิ่งหลบหลีกและเตะสวนเป็นพัลวัน 
เขารู้ดีว่าคู่ต่อสู้อายุมากกว่า  และนั่นหมายถึงประสบการณ์ในการชกย่อมมีมากแน่นอน  กระดูกก็ต้องคนละเบอร์กับเขา  แต่เมื่อเจ้านายประกบคู่ให้แล้วเขาต้องสู้ -สู้เพื่อชัยชนะ และเพื่อเป็นของขวัญให้แก่เจ้านายผู้แสนดีของเขา
เขารู้ตัวดีว่าก้าวขึ้นสู่สังเวียนนักชกครั้งนี้เป็นครั้งแรกในชีวิต  แต่ไม่หรอก !...ไม่มีคำว่ากลัวในหัวใจแม้แต่น้อย  เขาอาจจะประหม่าก็ตามที   ใครๆ หรือก็ต้องมีครั้งแรกในชีวิตกันทั้งนั้นแหละ 
 
เขาแลกเพลงเตะกับคู่ต่อสู้สลับกันไปมา ไม่มีใครกลัวใคร ไม่มีใครอ่อนข้อ ต่างสู้กันอย่างสุดฤทธิ์  ถึงพริกถึงขิงเรียกเสียงเชียร์จากผู้ชมดังลั่นสนั่นโรง
เขายอมรับว่าถนัดเตะเสียมากกว่าจะใช้ส่วนอื่นเป็นอาวุธ  คู่ต่อสู้หรือก็คงจะเช่นกันเพราะเห็นมีแต่เตะโต้ตอบเพียงอย่างเดียว
ใบหน้าและลำตัวเขาเริ่มชาจากฤทธิ์เท้าฝ่ายตรงข้าม  เวลานี้ไม่มีอะไรจะน่ากลัวไปกว่านี้อีกแล้ว เขาเดินลุยเข้าใส่อย่างเมามัน โดยไม่สนใจว่าจะถูกเตะสวนมามากน้อยสักแค่ไหน? จุดมุ่งหมายคือน็อกเพียงอย่างเดียว  อย่างเดียวเท่านั้นจึงจะได้ชื่อว่าชัยชนะ
เอาเลยลูก   ลุยมันเข้าไป  นั่น  ต้องอย่างนั้นดีมาก  ทุกครั้งที่เขาเตะถีบคู่ต่อสู้มักจะได้ยินเสียงเจ้านายร้องเชียร์และปรบมืออย่างสะใจ
เลือดเริ่มซึมตามใบหน้า   ส่วนคู่ต่อสู้ก็ไม่ต่างกันสักเท่าไหร่  
ต่างฝ่ายต่างอ้าปากเพื่อช่วยระบายลมหายใจจากความเหนื่อยล้าที่ก่อตัวเข้ามาเยี่ยมเยือน
เขาต้องอาศัยความหนุ่ม ความสดกว่าเข้าแลก !
บางครั้งทั้งคู่สลับจากการแลกเตะผละออกมาจดจ้องกลางเวทีสักครู่เพื่อพักเหนื่อยไปในตัว ก่อนเข้าโรมรันกันอีกครั้งจนหมดยก 
เจ้านายคงรักเขามากจึงเป็นพี่เลี้ยงเสียเอง  
ช่วงพักยกจึงให้น้ำเขาอย่างเอาอกเอาใจ ทะนุถนอม ผ้าชุบน้ำเย็นๆ เช็ดตามใบหน้า และตามตัวจนสดชื่น   ความเหนื่อยหายไปเหมือนปลิดทิ้ง
ดีมากลูก  ต้องให้มันได้อย่างนี้สิ  ยกนี้เอาอีก  อย่าลืมนะว่าครั้งนี้พ่อทุ่มสุดตัว
////////////////////////////////////
ตั้งแต่เกิดมาเขาอาศัยอยู่กับเจ้านายมาตลอด   ไม่เคยเห็นหน้าพ่อหน้าแม่เสียด้วยซ้ำ   และเขาก็ไม่สนใจที่จะสืบหา  มีแต่ความมุ่งมั่นเพื่อที่จะตอบแทนบุญคุณเจ้านายเพียงอย่างเดียว 
ในชีวิตเห็นมีแต่เจ้านายเท่านั้นที่เลี้ยงดูดังเช่นพ่อบังเกิดเกล้า  มีข้าวปลาอาหารให้กินอย่างเต็มอิ่ม มีบ้านให้อยู่อาศัยอย่างอบอุ่นสุขสบาย 
ทุกๆ เช้าเย็นเจ้านายจะพาฝึกมวย  เขายอมรับว่าสนุกไปกับการกีฬาประเภทนี้มาก  จึงตั้งใจฝึกซ้อมอย่างจริงจัง และทุ่มเทอย่างเต็มที่
 วันๆ ไม่มีอะไรมาก  ภารกิจของเขามีแต่กินกับซ้อมมวย
 จนย่างเข้าสู่วัยหนุ่ม     เขายอมรับว่าร่างกายของเขาแข็งแกร่งดังขุนเขา  มีเพื่อนๆ มาร่วมฝึกซ้อมมวยด้วยกันมากมาย  บางครั้งเจ้านายเอาเพื่อนเป็นคู่ล่อเป้า  บางทีฝึกซ้อมด้วยการประลองฝีมือการชกกับเพื่อนๆ  เขามักจะซ้อมอย่างเอาจริงเอาจัง  มีหลายครั้งทีเดียวที่ทำให้เพื่อนได้รับบาดเจ็บ  และทุกๆ ครั้งเขาจะเป็นฝ่ายชนะอยู่เสมอ  จนเป็นที่พึงพอใจของเจ้านาย
อย่างนี้สิมิเสียแรงที่เลี้ยงดูมา  อาทิตย์นี้เป็นคิวเอ็งแน่
  
จวบจนเวลาขึ้นสังเวียนมาถึง เขามั่นใจในตัวเองเต็มเปี่ยม
เอาดีๆ นะลูก  พ่อเดิมพันไปหลายหมื่นอย่าแพ้เชียวนา ไม่ต้องไปกลัวว่ามันจะเก่งกาจมาจากไหน?  ทำให้ได้ตามที่ซ้อมไว้นะลูกนะ  พ่อจะให้กำลังใจ ถ้าชนะมาจะให้รางวัลอย่างงามทีเดียว เจ้านายบอกเขาขณะรอกรรมการเวทีเตรียมความพร้อม
///////////////////////////////
ยกที่สองเริ่มขึ้น  
เขากระโดดใส่คู่ต่อสู้อย่างคึกคะนอง  แต่ก็ต้องถูกเตะสวนออกมาจนเซถลา  เสียงเฮจากกองเชียร์ฝ่ายตรงกันข้ามดังกึกก้อง
 เขาเดือดดาลมากยิ่งขึ้นเมื่อคู่ต่อสู้หลบหลีกหลอกให้เตะอากาศเล่นๆ  แม้ว่าชั้นเชิงจะเหนือกว่าเขาก็ตามเถอะ  เขาคิดอย่างหมั่นไส้จึงเดินเข้าลุยแบบถวายชีวิต   พลางเตะเข้าใส่อย่างไม่ยั้ง  เจ้านายได้ใจส่งเสียงเชียร์และปรบมือตลอดเวลา
เดินเข้าไป   เดินเข้าไปนั่นอย่างนั้น สะใจพ่อจริงๆ
	เขาคาดคะเนว่ามีกำลังมากพอตลอดยก  จึงเดินหน้าเข้าเตะอย่างไม่กลัวเกรง แม้ว่าคู่ต่อสู้จะหลบหลีกด้วยชั้นเชิงที่มีประสบการณ์  แต่สีหน้าดูหวาดหวั่นไม่น้อย 
	เอาเลย   น็อกมันเลย 
	ปลายยกคู่ต่อสู้เริ่มอ่อนแรงจึงเข้าประกบวงใน  เอาคอพาดบ่ากันละกัน  จนอะไรกันไม่ได้ จึงรอจังหวะผละถอยออกมาเพื่อเตะคู่ต่อสู้   แต่พอถอยออกมาทีไรก็ต้องถูกเตะก่อนทุกทีไป  เพลงเตะเขาเริ่มช้าลง..ช้าลง  จนหมดยก
เลือดซึมเต็มใบหน้าเขามากยิ่งขึ้น  แต่มีความรู้สึกชามากเสียกว่าความเจ็บปวด เจ้านายเอาผ้าชุบน้ำยาอะไรบางอย่างในถ้วยซับเลือดจนรู้สึกแสบ แต่ผ่อนคลายเจ็บปวดได้มาก  จากนั้นก็กดไว้แน่นเพื่อห้ามเลือด
เอาอีกหมื่นเป็นไงเพื่อน  ใครคนหนึ่งพูดกับเจ้านาย
ได้เลย  เจ้านายจับมือกับชายคนนั้น
ยกที่ผ่านมาเขายอมรับว่าโกรธแค้นคู่ต่อสู้มากที่เตะหน้าเขาจนแตกเลือดซิบ  ยกนี้ต้องเอาคืนให้ได้
ยกที่สามเริ่มขึ้น
เขาปรี่เข้าใส่พร้อมประเคนแข้งไปหลายครั้ง  ได้ผลบ้างไม่ได้บ้าง  นึกในใจว่าฝีมือของเขาจะต้องไม่เป็นรองคู่ต่อสู้อีกต่อไป  เขาต้องทำให้ได้เหมือนที่เคยซ้อมกับเพื่อนๆ
จังหวะที่เขาเตะเข้าใส่อย่างเมามันนั้น  คู่ต่อสู้เตะสวนมาอย่างแรงโดยที่ไม่ทันระวังตัว...เขารู้สึกชาวูบที่ใบหน้าและดวงตา  ความเจ็บปวดแล่นเข้ามาอย่างรุนแรง  คล้ายกับว่าเท้าของคู่ต่อสู้มีสิ่งแหลมคมมาทิ่มแทงที่ดวงตา  เขาเพียงว่าเวลานี้เลือดอาบเต็มใบหน้า 
 ไม่นานนัก...ดวงตาข้างนั้นของเขาก็มืดมิด  โอ!!...ตาของเขาบอดเสียแล้วหรือนี่? 
แต่...ไม่หรอก!  ไม่สามารถหยุดยั้งการเดินหน้าของเขาได้  มันยังไกลหัวใจนักสำหรับยอดนักสู้หัวใจเหล็กอย่างเขา  ตาอีกข้างยังมองเห็นนี่! เขาคิด
เขากลัวแต่ว่าจะมีการยุติการชกแล้วถูกจับแพ้ต่างหากล่ะ  แต่...ทุกอย่างยังดำเนินไปตามปรกติ
บ่อยครั้งที่เขาเตะใส่ฝ่ายตรงข้าม  แต่มันช่างไร้เป้าหมายเสียส่วนมาก เขามองคู่ต่อสู้ด้วยดวงตาที่เหลือเพียงข้างจึงเห็นไม่ถนัดนัก   คู่ต่อสู้รู้จุดอ่อน  เดินเวียนไปทางด้านดวงตาที่มองไม่เห็น  เขาหมุนตามไปอย่างไม่ลดละและพร้อมสู้ทุกขณะ
ขณะหมุนตาม  และแล้ว จังหวะนั้น!!...    เขาโดนเตะที่ก้านคออย่างจัง  จนเซถลาล้ม  พอได้สติเขารีบลุกขึ้น  แต่สติมึนงง จึงเดินเป๋ไม่อยู่ในอาการที่จะต่อสู้   เสี้ยววินาทีนั้นเอง!... เขาโดนเตะซ้ำอีกครั้งบัดนี้เห็นมีแต่เพียงดาวกระจายรอบข้าง
พอรู้ตัว  โอ้!!...เราแพ้เสียแล้วหรือนี่  โธ่!...เจ้านาย  เขาคิดอย่างปวดร้าว
จากนั้น  เขาไม่ได้ยินเจ้านายพูดอะไรกับเขาอีกเลย   แสดงว่าเจ้านายโกรธเขามาก   
 พอกลับถึงบ้านแล้วเจ้านายให้ชายคนนั้นพาเขาเข้าไปในห้อง   เขาคิดว่าคงเป็นหมอที่จะมารักษาเป็นแน่
สักครู่...ชายคนนั้นจับเขาให้นอนลง 
แต่แล้ว!!...สิ่งที่ไม่คาดฝันก็บังเกิด   
เขาถูกจับให้แหงนหน้าขึ้นอย่างแรงจนเจ็บ  และแล้ว...  คุณพระช่วย!!!...เขายิ่งรู้สึกเจ็บปวดที่ลำคอเป็นทวีคูณ   ความรู้สึกคล้ายกับว่าถูกของมีคมบาดลึกลงไป  
ชะใช่!..ใช่แน่แล้วมันคือของมีคมแน่ๆ  มันอะไรกันนี่?  แล้วเจ้านายไปไหนเสียล่ะ?ถึงยอมให้เขาถูกกระทำเช่นนี้
หรือว่าเจ้านายสั่งให้ฆ่าเขา?...ฆ่าจากผลพวงแห่งความพ่ายแพ้  หึ...เจ้านายใจร้าย เขาคิดพลางขบกรามแน่นอย่างเจ็บปวด
เลือดของเขาพุ่งกระฉูด  เขาพยายามดิ้นสะบัดไปมา  แต่ถูกชายคนนั้นจับตัวไว้แน่น  
การกีฬามีแพ้มีชนะ  แต่นี่ถึงขั้นฆ่าแกงกันเชียวหรือ?  ช่างโหดร้ายสิ้นดี  
หากรู้ตัวมาก่อนเขาจะต้องอ้อนวอนขอชีวิต เพื่อจะได้ขึ้นสังเวียนแก้มืออีกครั้ง
แต่นี่!..โอ..มันหมดโอกาสเสียแล้ว  ลมหายใจเฮือกสุดท้ายก่อนสติจะดับวูบ  เขาได้ยินเสียงเจ้านายพูดอย่างอารมณ์เสีย
ไก่ชนอย่างเอ็ง  แพ้มาก็ต้องถูกเชือดแกล้มเหล้าตามระเบียบล่ะวะ     แม่ง..ล่อข้าหมดไปซะหลายหมื่น 
@@@@@@@@@@@@@@