อโหสิกรรม

หนี้บุญ

ชั่วชีวิตของคนๆ หนึ่ง จะมีบ้างไหมที่เราจะได้สิ่งที่เราปรารถนาบ้าง ฉันไม่กล้าคิดว่า จะขอมากขอเพียงแค่ได้บ้างเท่านั้นก็พอ ฉันอยากมีอะไรที่เป็นของฉันเอง ฉันอยากมีชีวิตที่เป็นของฉันเองจริงๆ จะทำอะไรก็ไม่ต้องคอยแคร์คนอื่นว่าจะรู้สึกอย่างไร กลัวคนอื่นผิดหวัง แต่ตัวเองผิดหวังไม่เป็นไร วันนี้ผิดหวังก็หวังพรุ่งนี้ พร่งนี้แล้วก็อีกพรุ่งนี้พรุ่งนี้ที่ไม่มีทางมาถึง 
     สำหรับฉันแล้วชีวิตมีทางให้เลือกไม่มาก พอเลือกผิดทางฉันก็ไม่ท้อที่จะรอทางแยกข้างหน้า แต่เดินนานเท่าไร ก็ไม่เคยพบเจอทางแยกอีกเลย ถ้าต้องเดินย้อนกลับคงต้องใช้เวลาเดินอีกนานเพราะฉันปล่อยระยะทางจนเดินลึกมาก
ถามว่าเคยเสียใจมั้ย ฉันเสียใจฉันเสียดายวันเวลา ที่ผ่านมา สิ่งเดียวที่พอจรรโลงใจให้ฉันได้บ้างก็คือ ลูก 
    ฉันเคยคิดแค้นแค้นมากสุดๆ แต่พอเห็นหน้าลูกฉันก็ยอมให้อภัย ตอนนี้ฉันปลงแล้ว ฉันคิดว่า ชาติก่อนฉันคงทำบาปหนักมาก ชาตินี้ฉันจึงต้องมารับกรรมอย่างทุกวันนี้ แต่ฉันไม่กลัว ฉันมีลูกอยู่เคียงข้างฉัน แม้จะเคยท้อแต่ไม่เคยถอย ชีวิตลูกผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่เคยคิดพึ่งใคร วันนี้ฉันพร้อมให้อโหสิกับทุกๆ คนที่ทำฉันเจ็บ ฉันให้อภัย จบกันแค่ชาตินี้อย่าจองเวรจองกรรมต่อกันเลย ฉันให้อโหสิกรรมแล้วทุกๆ อย่างสิ่งที่เคยพูดเคยอาฆาตขอถอนคำพูดให้หมด
เราจะไม่มีเวรกรรมต่อกัน ขอชดใช้กรรมให้หมดเพียงชาตินี้ ขอให้ชาติหน้าอย่าให้ต้องมาเจอะเจอกันอีกเลย 
          วันนี้ฉันสบายใจแล้ว ฉันทำใจได้ ฉันไม่แค้นใครอีกแล้ว ขอให้เป็นสุขเป็นสุขเถอะ อย่าเบียดเบียนซึ่งกันและกันเลย