บทสดสอบ 4 สาวกความเดียวดาย

so and so

ฉันเหม่อลอย  ร่องลอยไปไกล ในดินแดนแห่งความฝัน
โดยรอบ ตัวฉันมีเพียงสายลม พัดวนไปวนมา    
ภาพเธอลอยเหนือจินตการ   
ร่างกายฉันดูอ่อนล้า  สะบักสะบอม  เต็มไปด้วยบาดแผล 
เสมือนเพิ่งกลับจากสมรภูมิ
มิหน่ำซ้ำ  ฉันยังถูกโซตรวง  ตราตรึงฉันไว้ในความทรงจำ
ฉัน เจ็บ  ปวด  ทรมาน  ฉันพยายามเรียกร้อง  และร้องเรียก
โปรดเถอะ ปลดปล่อยฉัน  อย่ากักขังฉันไว้  ในความทรงจำ
ปลดปล่อยฉันจากหวงพวัง  อย่ากักขังฉัน...................   
ปล่อยฉันที  ได้โปรด.........ฉันเจ็บ     ฉันเจ็บจริงๆ
    ** หยุดก่อน   ใจเย็นก่อน  อดทนก่อน  เรากำลังถูกเจ้าความเหงาเล่นงาน
        หยุดก่อน   ใจเย็นก่อน  อดทนก่อน  ฉันพร่ำบอกตัวเอง ภายใต้สภาพ 
        ร่างกายที่อิดโรยเต็มที
ความทรงจำนี้  ไม่ใช่หรือ มอบรอยยิ้มแก่ฉัน
เธอไม่ใช่หรือ   ที่เป็นดังฝัน  เธอไม่ใช่หรือที่เป็นดังพลัง
เธอไม่ใช่หรือ.........
          ช่วงเวลาแห่งรักอยู่แห่งใด
          กาลเวลานำพาไป
          ให้ รัก ฉัน คือ รักเธอ
          ให้เธอ คือ รัก ฉัน
          ให้เรา ได้พบเจอ
                          
                       ช่วงเวลาแห่งโมงยาม
                       ให้ฉันได้ถามใจเธอ
                       ให้เธอได้ถามใจตน
                       ฉันยอมจม  ในช่วงเวลาแห่งรักนิรันดร์
รอยยิ้ม ยังคงเกิดขึ้น ท่ามกลางคราบน้ำตา
            ถูกของเธอแล้ว     เจ้าความเหงาและความเดียวดาย
            ถามหาฉันแล้ว     ฉันได้พบได้เจอกับมันแล้ว
            ดูมันจะ ไม่เป็นมิตร กับฉันเสียเลย  
            แต่ฉันคงต้องจำทน   และปรับตัว 
            ให้เข้ากับพวกมันให้ได้  
** แต่ฉัน  คงไม่ปล่อยให้พวกมัน ลงมืออยู่ฝ่ายเดียวเป็นแน่   เพราะฉันก็เริ่มจะ ชิน กับความทรมานนี้เสียห้ามไม่ได้      เข้ามาเลย  ฉันพร้อมแล้ว..........