"The letter 1"

ภุมพตีย์

"ผู้เป็นชีวิตของฉัน..
             ในขณะที่เธอกำลังไกลจากฉัน
บทเพลงแห่งวันคงกำลังเริ่มขึ้น...
ในคืนแห่งจันทร์
             "ผิงดาว"   จักส่งมอบกำลังใจ...ให้ไปกับเธอ..
             "สายน้ำ"   จักส่งมอบความอบอุ่น...ฝากไปกับเธอ..
"ผู้เป็นชีวิตของฉัน....
             วันและวันในความเข้าใจของฉัน
             คือวันที่เป็นไปในธรรมชาติ
แม้จันทร์ในบางคืนก็อ่อนแสงเหลือเกิน
แต่จันทร์ในบางคืนกลับส่องประกายเจิดจ้า..อบอุ่น..งดงาม..
             บนความเปลี่ยนแปลงของวันและวัน   สิ่งที่ฉันรับรู้   คือ..
             ยังคงมีจันทร์อยู่กับฉันตลอดไป..
แม้ในคืนที่มืดหมด...
ฉันก็ยังรู้สึกถึงความงามแห่งจันทร์เสมอ..
             บนความเปลี่ยนแปลงของวันและวัน    คนก็เหมือนกับจันทร์
             มีการเวียนว่ายในห้วงแห่งธรรมชาติ.
             อ่อนแรง..เจิดจ้า...มืดมิด..
             รับความงดงามในความรู้สึกไว้...
"ผู้เป็นชีวิตของฉัน....
             หวังที่จะให้กับคนรอบข้าง
             คือสิ่งที่เธอมีอยู่เต็มหัวใจ...ฉันรับรู้
     รักที่จะมอบความอบอุ่นให้กับคนรอบข้าง
     คือสิ่งที่เธอมีอยู่เต็มหัวใจ...ฉันรับรู้
             เข้าใจในความรู้สึกของคนรอบข้าง
             คือสิ่งที่เธอมีอยู่เต็มหัวใจ...ฉันรับรู้
     ศรัทธาในความเป็นเธอ
     คือสิ่งที่ฉันมีอยู่เต็มหัวใจ...ฉันรับรู้
"ผู้เป็นชีวิตของฉัน....
             สิ่งที่ฉันฝากให้กับเธอคือ.. "ความเข้มแข็ง"...
             ในวันที่เธอเข้มแข็ง..
      คนรอบข้างจักปลอดภัยเพราะความห่วงใยจากเธอ..
      ส่งมอบความหวัง...ความรัก...ความเข้าใจ...ให้กับเขาคนรอบข้าง..
                                          ฝากเธอไว้ที่นั่น...ในวันที่จันทร์งาม..
                                          ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่มี..คุ้มครองเธอและคุณย่าของเธอ..
ดูแลท่านด้วยนะ..แล้ววันหนึ่งฉันจะไปกราบท่าน..
                                                                           รักษาตัวเองด้วยนะ...
                                                                                                   ภุมพตีย์...