~*>..In My Dream...มิติllห่งรัก... ตอนที่ 2*~>

ปีกนางฟ้าสีขาว

ณ อีกดินแดนที่เต็มไปด้วยแสงสว่างใต้ท้องฟ้าคราม...
.ณ ทุ่งดอกไม้สีขาวที่ทอดยาวสุดตา...
.ชายหนุ่มทอดกายเหม่อมองแผ่นนภาอย่างเบื่อหน่าย.
ภาพที่เค้าได้พบท้องฟ้าครามที่พลันเปิดเป็นทางก่อนจะทอแสงประกายเจิดจ้า
...หลังสิ้นแสงทั้งสองก็เห็นร่างแบบบางที่กำลังร่วงหล่นจากท้องฟ้า.
...ราวนกที่ปีกหัก....
เค้ารีบร่ายเวทย์สร้างลมรองรับร่างนั้น...ก่อนที่จะตกถึงพื้น.....
"เจ้าเป็นใครกันนะ....เมื่อไหร่เจ้าจะตื่นมาตอบคำถามข้าได้...."
เค้าลูบผมยาวสีดำสนิทอย่างแผ่วเบาก่อนจะกระซิบเอ่ยถาม..
....ไม่รู้ทำไมข้าถึงรู้สึกห่วงใยเธอนัก...ทั้ง ๆ ที่มิเคยรู้จัก.
...แต่ความรู้สึกที่ลึกซึ้ง....ละมุนกรุ่นในหัวใจ.
..อ่อนหวานแผ่วเบาดุจราวผีเสื้อกระพือปีก..
.เพียงแค่ได้พบเธอ....เพียงแค่ได้เห็นเธอ...
.แต่ดั่งราวเค้ารู้จักคุ้นเคยมาเนิ่นนาน....
"อือ...."
เอลรีน่าขยับตัว....ก่อนจะลืมตากระพริบถี่ ๆ ....ด้วยความมึนงง....
. 'เธออยู่ที่ไหน' คำถามที่ดังก้องในหัวใจ...เมื่อพบว่าตนอยู่ในที่ไม่คุ้นเคย..
..แสงสว่างเจิดจ้าจากดวงอาทิตย์ที่มิเคยได้พานพบและสัมผัส..
.เธอรู้สึกถึงรอยสัมผัสอันแผ่วเบาเมื่อหันไปมองก็พบ
 กับร่างสูงที่จับจ้องมาด้วยความยินดี.
...เธอสะบัดให้หลุดพ้นจากมือนั้นก่อนจะตบหน้าเค้าฉาดใหญ่..
..ตะโกนก้องด้วยความหวาดกลัว
"เจ้าเป็นใคร....อย่ามาแตะต้องตัวข้านะ.....ออกไป....ออกไปให้พ้น......"
เค้าทำหน้างุนงง...กับถ้อยคำที่เธอตรงหน้าเอื้อนเอ่ยออกมา..
..ภาษาที่เค้าไม่รู้จัก....แต่สัมผัสจากมือเธอน่ะ...เค้าเจ็บแน่นอน..
..เธอคงหวาดกลัว....เค้าจึงถอยออกมาพร้อมกับพยายามจะสื่อภาษาโต้ตอบให้เธอสบายใจว่าไม่ต้องกลัว....
"เจ้าพูดอะไรของเจ้าน่ะ.....ข้าไม่เข้าใจ....โลกแห่งแสงข้าไม่ต้องการแล้ว.
...ข้าจะกลับปราสาทข้า....ข้าจะไป...."
เอลรีน่าพูดขึ้น...เธอพยายามจะกางปีกเพื่อโผผินสู่ท้องฟ้า.
...แต่กลับพบว่าตัวเองไม่มีปีกอีกแล้ว..
..ปีกสีขาวละมุนที่บ่งบอกถึงสายเลือดแห่งเทพสูงศักดิ์ของเธอได้ถูกเอลฟารีน
...กระชากจนขาดไป....เธอพยายามจะก้าวขาลุกออกจากเตียง
.....แต่เมื่อสองเท้าเธอสัมผัสพื้น.....เธอก็พลันทรุดลงอย่างไร้เรี่ยวแรง.
...ถ้อยคำที่ไม่สามารถสื่อภาษา....ปีกขาวที่ไม่สามารถบินได้....
สองเท้าที่มิอาจก้าวเดิน.
..เธอซึ่งไม่ต่างจากนกปีกหัก....เธอไม่ได้เป็นนางฟ้าอีกแล้ว.
..เป็นเพียงนกที่ถูกเด็ดปีกก่อนจะถูกปล่อยให้ร่วงหล่นจากฟ้า.
...เธอหวังสักวันจะได้กลับไปอีกครั้ง...
.ปราสาทหลังงาม ณ แดนรัตติกาล...
.เอลรีน่ารู้สึกเสียใจในโชคชะตา...หยาดน้ำตาใส ๆ ค่อย ๆ พรั่งพรูจากดวงเนตรคู่งาม..
..รอฟเฝ้ามองเธออย่างเงียบ ๆ .....ก่อนจะก้าวเข้าไปหา..
..รวบสองมือของเอลรีน่ามากอดกุมไว้....ก่อนจะเอ่ยถ้อยคำราวกับสัญญา....
"ไม่ต้องกลัวนะ....ข้าจะดูแลเจ้าเอง...."
โปรดติดตามชมตอนต่อไป เร็วๆๆนี้