"ตำข้าวสารกรอกหม้อ" ตอนที่ 2 (จบ).

น้ำผึ้งเดือนห้า

ฉันเดินไปหยิบถุงปุ๋ยจากแม่มา แล้วก็เดินไปเก็บลูกข้าว โอ้โฮ ข้าวเยอะจัง จะเก็บหมดรึเปล่าเนี่ย ใกล้จะมืดแล้วด้วย ฉันคิดในใจ เพราะตอนที่เดินออกมาจากบ้านก็เกือบห้าโมงเย็นแล้ว 
  ฉันกับแม่รีบเก็บลูกข้าวกันไปได้สักพักใหญ่แม่ก็บอกให้พอ เพราะเริ่มมืดแล้ว แม่บอกว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้แม่จะมาเก็บอีกและจะเอาไฟฉายมาด้วยจะได้อยู่มืดอีกหน่อยได้ แล้วฉันก็เอาข้าวมารวมใส่ถุงปุ๋ยเดียวกันกับแม่ ได้ประมาณสองถุงปุ๋ย เพราะแม่มาเก็บตั้งแต่เช้า หลังจากนั้นแม่ก็มัดแล้วก็ให้ฉันยกถุงปุ๋ยข้าวใส่บ่าให้แม่ทั้งสองถุงปุ๋ย แล้วให้ฉันถือปิ่นโตที่แม่ใส่ข้าวมากินและเคียวเกี่ยวข้าว แล้วเราก็เดินกลับบ้านกัน ตลอดทางฉันเป็นคนเดินนำหน้าแม่ และเอาไม้ตีทางข้างหน้าอย่างที่ยายบอก ฉันก็ไม่รู้หรอกว่ามีงูหรือเปล่า แต่ฉันว่าก็เพลินดีเหมือนกัน
   กลับมาถึงบ้านแล้ว แม่ก็เอาข้าวเก็บไว้ไต้ถุน แม่บอกว่า พรุ่งนี้แม่จะตากข้าวไว้ตอนเช้าและแม่ก็จะไปเก็บลูกข้าวอีก เพราะยังเหลืออีกเยอะ พอตอนบ่ายแม่จะกลับมาตำข้าวที่ตาก เอาไว้ให้ฉันหุงตอนเย็นแล้วจะกลับไปเก็บลูกข้าวอีก พรุ่งนี้เย็นกลับมาทำอะไรเสร็จแล้วก็รีบไปหาแม่นะ ไปช่วยกันเก็บอีก เดี๋ยวคนอื่นรู้ว่ามีเยอะเขาจะมาเก็บด้วย เราก็อดนะลูก แม่บอกฉัน 
ฉันได้ยินแม่บอกก็คิดในใจ ดีนะที่มีลูกข้าวให้เก็บอีก ไม่อย่างนั้น แม่ต้องบากหน้าไปขอยืมข้าวจากร้านค้ามาอีกแน่ เพราะครั้งที่แล้ว ยังไม่มีเงินไปใช้เขาเลย งานรับจ้างก็ไม่มี สงสารแม่จังเลย อย่างนี้เองมั๊งที่เขาบอกว่า ลูกมากจะยากนาน สงสัยว่าจะจริงแฮะ"
   กว่าจะอาบน้ำกินข้าวเสร็จก็เกือบสามทุ่มแล้วก็ต้องทำการบ้านต่ออีก เมื่อไรนะ บ้านเราจะมีไฟฟ้าใช้กับเขาบ้าง จุดตะเกียงทำการบ้านทีไร ไฟใหม้ผมทุกทีเลย แต่เอ...พรุ่งนี้ไม่ไปโรงเรียนดีกว่า เดี๋ยวฝากการบ้านให้เพื่อนไปส่งและลาอาจารย์ให้ก็พอ ไปช่วยแม่เก็บลูกข้าวอีกดีกว่า จะได้มีข้าวไว้กินเยอะๆหน่อย...