** ทัศยุราชันย์(เฉลิมฉลองนครนาครินทนาคร) **

แก้วประเสริฐ

                                                      บทที่  ๒๙
                                        เฉลิมฉลองนครนาครินทนาคร
    “พี่ให้สัจจะวาจาสัญญาจ๊ะน้องทั้งสอง  พี่จะมิทำให้เป็นที่ระคายเคือง
แก่น้องหญิงทั้งสองของพี่เป็นอันขาด”  องค์ท่านท้าวทรงพระดำรัสทันที
     “หากได้รับสัจจะวาจาเช่นนี้ กระหม่อมก็พร้อมจะสละราชสมบัติเมือง
รัตนานคร จะมอบหมายให้องค์เธอพระปิตุลาทิพยะราชของเสด็จพ่อทศราช
ขึ้นปกครองนครรัตนาต่อไป  เพียงแต่ต้องกลับไปยังเมืองรัตนาก่อนเพื่อ
จัดการสะสางแต่งตั้งองค์พระปิตุลาเสียก่อน แล้วถึงจะกลับมา เพค่ะ”
องค์หญิงมณีกานต์ทรงตรัสกับพระราชสวามี” องค์หญิงทรงตรัสตอบ
      “หากเมื่อเฉลิมฉลองนครนาครินทนาครเสร็จสิ้นลง พี่กับน้องหญิง
ดาริกาก็จะร่วมไปในงานที่เมืองรัตนาด้วยนะ”  พระองค์ทรงกล่าวยิ้มแย้ม
ด้วยความดีพระทัย
       “อีกประการหนึ่งเพค่ะ  เหล่าทหารหญิงชายที่หม่อมฉันนำมานี้ก็ทูลขอ
ไว้ในกรณีพิเศษ เพียงขึ้นตรงกับหม่อมฉันแล้วก็มีเพียงเสด็จพี่ เจ้าพี่หญิง
และน้องปทุมวดีเท่านั้นที่สามารถบังคับบัญชาใช้สอยได้เท่านั้นนะ เพค่ะ”
พระองค์หญิงมณีกานต์ทรงตรัสต่อ
       “ได้ซิน้องหญิงพี่อนุญาตน้องทุกๆอย่าง”  องค์ท่านท้าวเธอทรงดำรัส
        “หม่อมฉันอยากได้ภูเขาด้านทางทิศตะวันออกของเมืองให้เป็นที่พำนัก
ของเหล่าทหารหญิงชายส่วนใหญ่พักอยู่ ด้วยเป็นทำเลเหมาะยิ่งนักสามารถ
ใช้เป็นที่ประกอบอาชีพได้อย่างดีในการเลี้ยงตัวเองและเหล่าทัพจะได้มิต้อง
เป็นที่เดือดร้อนพระราชหฤทัยและเหล่าประชาราษฎร์ของพระองค์ต่อไป
ส่วนทหารหญิงกระหม่อมก็จะคัดไว้เพียงเล็กน้อยเพื่ออยู่รับใช้หม่อมฉัน
และพระองค์ตลอดจนเจ้าพี่หญิงดาริกาเท่านั้น  ห้ามทหารของพระองค์เข้าไป
สร้างความเดือดร้อนแก่เหล่าทหารของหม่อมฉันด้วยนะ เพค่ะ”
องค์หญิงมณีกานต์ทรงย้ำขึ้นเพื่อเหล่าทหารของพระองค์ เพราะทรงคิดแล้วว่า
หากต่อไปในกาลข้างหน้าจะมีปัญหาเกิดขึ้นได้
        “ได้ซิน้องหญิงแล้วพี่จะทำหนังสือยืนยันตลอดจนสัญลักษณ์ไว้
มอบให้น้องหญิงเพื่อป้องกันทหารที่ขาดความรับผิดชอบ
อาจจะมีเกิดขึ้นได้ในภายหน้าได้” 
 องค์ทัศยุราชันย์เทรงย้ำและเน้นไว้ให้เป็นพิเศษ
        “หากเป็นเช่นนั้นกระหม่อมก็รู้สึกซาบซึ้งในน้ำพระหฤทัย
ของพระองค์ยิ่งนัก จะขอเฝ้าปรนนิบัติรับใช้พระองค์จวบจนชีวิตจะหาไม่ เพค่ะ”
         “พี่เองก็จะเป็นพยานและรับรองไว้ให้แก่น้องหญิงของพี่ไว้ด้วยนะ
หากวันใดที่เสด็จพี่ผิดคำสัญญาเมื่อใด เราทั้งสามก็จะลงมือทำโทษ
เสด็จพี่ทันที ดีไหมล่ะน้องรัก”
องค์หญิงดาริกาหันมาตรัสขึ้นบ้าง
      “แล้วจะทำโทษเสด็จพี่ฉันท์ใดล่ะ”  องค์หญิงปทุมวดีหันมาตรัสขึ้นบ้าง
      “มาๆใกล้เข้ามาแล้วพี่จะบอกให้อย่าให้เสด็จพี่ได้ยินนะ”  องค์หญิง
ดาริกาตรัสเรียกเจ้าหญิงมณีกานและเจ้าหญิงปทุมวดีให้ใกล้เข้ามา แต่
เจ้าหญิงเฌอมาลย์ก็ทรงอยากรู้เหมือนกันจึงเข้าร่วมฟังด้วย
         ครั้นเจ้าหญิงดาริกากระซิบบอกโทษของท่านท้าวทัศยุราชันย์ให้แก่
ทั้งสามพระองค์ทราบ  เสียงหัวร่อต่อกระซิกเย้าหยอกเสียงดังก็เกิดขึ้นทันที
สร้างความมึนงงสงสัยให้แก่ท้าวเธอยิ่งนัก ถึงกับต้องทรงเอ่ยตรัสถามขึ้นว่า
       “อะไรหรือโทษพี่ร้ายแรงถึงเพียงนี้เชียวหรือ ขอทราบหน่อยได้ไหม
ล่ะน้องหญิง”
       “มิได้หรอกเพค่ะ ถ้าหากเสด็จพี่จะรู้ก็ลองทำผิดดูซิเพค่ะ”  องค์หญิง
ดาริกาทรงตรัสเอ่ยขึ้น
       ทำให้บรรดาเจ้าหญิงต่างก็ทรงพระสรวลลั่นกว่าเดิมเสียอีก พลางทอด
พระเนตรมองพระพักตร์องค์ทัศยุราชันย์ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ทุกๆพระองค์
     หลังจากที่ทรงเย้าหยอกกันจนเพลิดเพลินจนผ่านการเสวย
พระกระยาหารล่วงไปแล้ว    องค์หญิงเฌอมาลย์ก็ทูลลากลับไป
ยังกองทัพพระองค์ทันที พบองค์ชายสิงหะฤทธาเฝ้าคอยอยู่และไต่ถามว่า
ทำไมถึงกลับล่าช้ายิ่งนัก  พระองค์หญิงเฌอมาลย์ก็ทรงเล่าเหตุการณ์ต่างๆ
ให้องค์ชายสิงหะฤทธาทรงทราบ  องค์ชายก็ทรงพระสรวลดังลั่นด้วยความ
พอพระราชหฤทัยยิ่งนัก พร้อมทั้งรำลึกถึงกาลในภายหน้า   หากแม้นว่า
พระองค์ผิดบ้างเห็นทีจะต้องระมัดระวังให้เป็นพิเศษ จากนั้นทั้งสอง
พระองค์ก็ทรงหยอกล้อเกี้ยวพาราสีกันและกันจนควรแก่เวลาองค์ชายจึง
ลากลับไป
            เมื่อกาลเวลาเฉลิมฉลองความมีสันติสุขเมืองนาครินทนาครเกิดขึ้น
ภายในพระราชวังและภายในกำแพงเมืองก็จัดงานเฉลิมฉลองกันอย่าง
มโหฬารเอิกเกริกไปทั่วทุกมุมเมือง อาณาประชาราษฎร์ต่างยิ้มแย้มแจ่มใส
เข้าร่วมฉลองกันทุกๆครัวเรือนต่างออกมาร่วมงานสิ้นทุกๆคน พบปะสนทนา
ชมมหรสพที่ทางการจัดไว้ให้ทุกๆมุมเมือง นับเป็นงานที่ยิ่งใหญ่มโหฬารยิ่ง
          ภายในท้องพระโรงและพระตำหนักทุกๆตำหนักก็ถูกประดับประดา
ด้วยโคมไฟแสงสีอันตระการตา ส่องแสงแพรวแวววาวไปทั่ว บรรดาทหาร
ชายหญิงที่เข้าเวรยามก็ได้รับอนุเคราะห์เป็นพิเศษต่างเย้าแหย่หยอกล้อกันได้
ทุกๆคนใบหน้าแย้มยิ้มผ่องใส  ภายในท้องพระโรงถูกจัดขึ้นใช้เป็นงานต้อนรับ
แขกเมืองที่จะเสด็จมาร่วมเฉลิมฉลอง  ก็ถูกจัดวางไว้ตามลำดับเรียงรายไปด้วย
โต๊ะที่ประดับไว้อย่างสวยงามตระการพร้อมผลไม้นานาๆชนิดวางแบ่งเป็นโต๊ะๆ
ตามลำดับ   
           ครั้นได้เวลาองค์ท้าวเธอทัศยุราชันย์ก็ทรงเสด็จนำพระอัครมเหสีซ้ายขวา
และพระอัครชายาที่ทรงฉลองพระองค์งดงามดุจประหนึ่งเทพธิดาเสด็จมาจาก
สรวงสวรรค์ก็มิปานกระหนาบข้างตามหลังเสด็จบนพระลาดพระบาทเข้าสู่ที่
พระราชอาสน์พระทับพร้อมด้วยพระมหาราชครูที่ถือของใส่พานตามมาเบื้อง
หลังห่างๆติดตามด้วยเหล่านางสนมกำนัลในทั้งหลายเรียงแถวตามเสด็จ
         เมื่อทรงเข้าประทับยังพระราชอาสน์เรียบร้อยแล้วก็ทรงหันพระพักตร์
ไปยังแขกเมืองทั้งหลาย ที่นั่งอยู่ตามโต๊ะเก้าอี้ที่ฝ่ายพระราชวังจัดไว้นั้นซึ่งนั่ง
เต็มอยู่ทุกพระเก้าอี้  องค์ท่านท้าวทัศยุราชันย์ก็ทรงลุกขึ้นจากที่ประทับก้าว
พระบาทเสด็จเข้าไปหาองค์ท้าวเธอสิงหะราช  องค์ท้าวเธอวิหะคะยุราช
องค์ท้าวเธอนาคุระนาคราช องค์ท้าวเธอวานิระหะ และองค์ท้าวเธอพิษยะราช
กระทำพระบังคมกราบถวายลงบนพระชานุทุกๆพระองค์ พร้อมทั้งองค์หญิง
ทั้งสามก็ย่อพระชานุถวายพระพร  ทำให้องค์ท้าวเธอผู้ยิ่งใหญ่ถึงกลับทรงหลั่ง
น้ำพระเนตรนองพระพักตร์ไปตามๆกันมิคาดคิดว่าองค์ทัศยุราชันย์มหาราชนั้น
จะทรงเคารพและให้พระเกียรติอันยิ่งใหญ่แก่พระองค์เกินกว่าที่จะคาดคิดได้
ถึงกลับทรงเขย่าพระหัตถ์ด้วยความปลาบปลื้มยินดียิ่ง
        ครั้นแล้วองค์ทัศยุราชันย์ก็ทรงจูงพระหัตถ์กษัตริย์ทั้งหลายให้ไปประทับยัง
ที่พระราชอาสน์เคียงคู่กับพระองค์ทันที  ตลอดจนเข้ามาจูงเหล่าพระยุพราชให้มา
ร่วมประทับร่วมด้วยเคียงคู่ตามลำดับด้วยกัน มิได้แบ่งชั้นวรรณะเปรียบประดุจดั่ง
ญาติในครอบครัวเดียวกันฉะนี้ สร้างความประทับใจแก่ผู้มาเยือนยิ่งนักสุดจะหาที่
เปรียบมิได้  แล้วพระองค์ทั้งหลายก็ทรงพระวิสาสะไต่ถามความทุกข์สุขซึ่งกัน
และกันดุจเป็นครอบครัวเดียวกัน บางครั้งก็ทรงพระสรวลดังสนั่นไปทั่ว
     เมื่อเวลาผ่านไปพอสมควรหลังพระกระยาหารเสร็จสิ้นลง  เหล่ากษัตริย์ทั้งหลาย
ก็ยังมิยอมเลิกราโดยง่ายยิ่งเพิ่มความฉันท์ไมตรีแนบแน่นกว่าเดิม  องค์ท่านท้าว
ทัศยุราชันย์ทรงตรัสว่า
        “ข้าพเจ้าขอถวายพระพรแด่ทุกๆพระองค์ซึ่งมีน้ำพระทัยไมตรีได้รับพระกรุณา
จากทุกๆพระองค์ที่ทรงพระเมตตาอุปการะเกื้อหนุนในการครั้งนี้  จนนาครินทนาคร
ได้รับความร่มเย็นเป็นสุขอีกครั้งหนึ่ง    เพื่อเป็นสินน้ำใจเล็กๆน้อยๆจากข้าพเจ้า
ข้าพเจ้าพึงจะน้อมมอบให้แก่ทุกๆพระองค์เป็นที่ระลึกว่ากาลครั้งหนึ่งไมตรีนี้
จะยั่งยืนไว้จากห้วงดวงใจของข้าพเจ้ายิ่งนัก   ขอพระองค์ทุกๆพระองค์ได้โปรด
เอ็นดูแก่ข้าพเจ้าด้วยเปรียบประดุจลูกหลานของท่านนี้ด้วยเถิดพระพุทธเจ้าข้า”
     แล้วองค์ท่านท้าวทัศยุราชันย์ก็ได้น้อมพระวรกายอัญชูลีถวายบังคมเหล่า
กษัตริย์ทั้งปวงด้วยพระวรกายอ่อนน้อมยิ่ง   แล้วทรงตรัสให้ท่านมหาราชครู
เข้ามาแล้วทรงตรัสแจ้งแก่เหล่ากษัตริย์ทั้งปวงว่า
        “ข้าพเจ้าขอน้อมกราบเรียนทูลพระองค์ว่า  นี่คือท่านมหาราชครูแห่งนครนี้
ซึ่งข้าพเจ้ายกย่องเปรียบประดุจพระชนกนาถของข้าพเจ้ามิปาน”  แล้วพระองค์
ทรงหยิบของในพานทองคำที่พ่อปู่มหาราชครูถือไว้ออกมามอบให้แก่เหล่า
กษัตริย์ทุกๆพระองค์  แล้วทรงตรัสขึ้นว่า
       “อันน้ำใจของข้าพเจ้าและท่านพ่อปู่ผู้ทรงเป็นพระชนกนาถของข้าพเจ้า
ขอแสดงน้ำใจเพียงน้อยนิดนี้ไว้  นั่นคือ แก้วน้อยที่บรรจุน้ำอำมฤตศักดิ์สิทธิ์
และผลไม้วิเศษซึ่งภายในบรรจุด้วยพลังธาตุทั้งสี่ไว้ เพื่อมอบให้เป็นที่รำลึก
จากนครนาครินทนาครไว้ด้วยความเคารพยิ่ง”
         เมื่อองค์ทัศยุราชันย์ทรงตรัสเสร็จสิ้น ภายในท้องพระโรงก็เงียบกริบ เหล่า
กษัตริย์ทั้งหลายเบิกพระเนตรค้างจ้องมองดูแก้วน้อยที่บรรจุน้ำอำมฤตศักดิ์สิทธิ์
ภายในส่องแสงประกายแวววาวดุจดั่งปรอทเป็นประกายสีสวยสดต่างๆกัน
สะท้อนออกมาพ้นแก้วน้อยขวดนั้น   ฉับพลันทุกๆพระองค์ทรงทรุดพระวรกาย
ลงกับพระเก้าอี้โดยพร้อมเพรียงกันกำขวดแก้วน้อยมือไม้สั่นระริกไปหมด
แม้แต่เหล่าพระยุพราชทั้งหลายก็แตกตื่นตะลึงพึงเพริดไปตามๆกันมิคาดคิด
เลยว่าพระราชบิดาจะได้น้ำอำมฤตที่ศักดิ์สิทธิ์มาโดยมิคาดฉะนี้
        แล้วองค์ทัศยุราชันย์ก็ทรงตรัสเรียกพระยุพราช นิละกาสูรย์และพระยุพราช
อหิงสากุมารเข้ามา พระองค์ทรงหยิบขวดแก้วน้ำอำมฤตพร้อมผลไม้วิเศษมอบ
ส่งให้แก่พระยุพราชทั้งสองทรงพระดำรัสว่า
           “เราขอมอบทั้งสองสิ่งนี้ไว้แก่ท่านทั้งสองด้วย   เป็นเพราะเจตนารมณ์ของ
พระราชบิดาของท่านยุพราชที่มีความต้องการยิ่งนักแต่หากทว่าทรงกระทำ
ในสิ่งผิดพลาดขัดกับเจตนารมณ์ของพระผู้เป็นเจ้า  การครั้งนี้เราได้ไปกราบทูล
แด่จอมเทพแห่งสรวงสวรรค์แล้วถึงเหตุการณ์นี้ทั้งหมด พระองค์ทรงพระกรุณา
				

ภาพบนแสดงถึงการเฉลิมฉลองพระนคร ภาพล่างเป็นภาพเจ้าหญิงทั้งสามพระองค์
ทรงสรงน้ำขอรับท่าน...แก้วประเสริฐ.