นิยายอ่านจบแล้วช่วยกันตั้งชื่อด้วยนะคะ ตอนที่ 4

ศรรกรา

ในระหว่างการเดินซื้อของเด็กสาวพยายามไม่ให้คนทั้งคู่เดินเคียงกัน  เธอจะเดินแทรกระหว่างชายหนุ่มกับหญิงสาวโดยทำทีไม่รู้ไม่ชี้  พี่ฝุ่นจ้า ...ไปเลือกหนังสือเป็นเพื่อนไผ่หน่อยสิจ๊ะ...เออ...พี่ข้าวไม่ต้องเข้าไปก็ได้นะไผ่เลือกหนังสือนาน  หนูกลัวพี่เบื่อ  เด็กสาวกล่าวโดยไม่ให้โอกาสให้หญิงสาวได้พูดอะไร  ก่อนที่จะฉุดแขนชายหนุ่มเข้าไปในร้านขายหนังสือ  เด็กสาวแกล้งเลือกหาหนังสือนู้นหนังสือนี้นานจนกระทั่งชายหนุ่มต้องพูดขึ้น  ไผ่..อยากได้หนังสืออะไรบอกพี่เถอะ เดี๋ยวพี่หาให้   คือเราอยู่ในนี้นานแล้วนะ  พี่เกรงใจข้าว  ป่านนี้คงอยากจะกลับบ้านแล้วล่ะ  เด็กสาวเห็นว่านานพอสมควรแล้วจึงไปที่เคาน์เตอร์เพื่อจ่ายค่าหนังสือ  และก็เดินออกไป  เด็กสาวสะใจที่เห็นหญิงสาวยืนกระสับกระส่าย  และบีบนวดขาตัวเองด้วยความปวดเมื่อย  ที่จอดรถก็ไกลจากร้านขายหนังสือมากโข  ของที่หญิงสาวซื้อมาก็มากทั้งที่ชายหนุ่มช่วยถือให้ก็ยังพะรุงพะรังพอดู  เด็กสาวไม่ได้ช่วยถือของโดยอ้างว่าตนเองก็ถือหนังสือที่เพิ่งซื้อมาเหมือนกัน  ทั้งที่ความจริงก็สามารถช่วยถือให้ได้แต่เด็กสาวก็เพียงต้องการแกล้งหญิงสาวเท่านั้น  กว่าจะขึ้นรถได้ก็ทำเอาทั้งสามคนเหนื่อยพอดู แต่เด็กสาวก็สะใจมาก
	ไต้ฝุ่นสังเกตว่ากอไผ่มีพฤติกรรมที่แปลกไปหลังจากที่ปานชนกมาขออาศัยอยู่กับเขา  เด็กสาวขลุกอยู่กับเขาทั้งวันต่างจากเมื่อก่อน  บางทีเด็กสาวก็เอาสำรับอาหารของตนมากินร่วมด้วยกับเขา  ชายหนุ่มสังเกตว่ากอไผ่จะไม่ค่อยชอบปานชนกเท่าที่ควรเพราะเธอมักจะพูดขัดคอหญิงสาวอยู่เสมอ  พี่ข้าว  พี่มาอยู่ที่นี่ตั้งนานที่บ้านพี่ไม่ห่วงพี่บ้างเหรอคะ  ไม่หรอกจ๊ะ  พี่บอกทางบ้านไว้แล้วว่าพี่จะอยู่ที่นี่สักพักนะ   แต่พี่เป็นผู้หญิงมันจะดีเหรอที่อยู่กับ...  เด็กสาวหันไปมองที่ชายหนุ่ม  ทางบ้านพี่ไม่รู้หรอก  แต่พี่กับพี่ฝุ่นไม่มีอะไรหรอกรับรองได้  หญิงสาวพูดแก้ต่างให้ตัวเองเสร็จ  เออ..พี่ฝุ่นวันนี้เรามาทำอะไรกินที่บ้านพี่ดีกว่า  เดี๋ยวไผ่จะไปบอกแม่ว่าไม่ต้องทำอะไร  เดี๋ยวไผ่จะลงมือเป็นแม่ครัวเองวันนี้  เด็กสาวอาสา   ก็ดี..เพราะครัวที่นี่ไม่ได้ทำอาหารมานานแล้ว  เดี๋ยวเราไปจ่ายตลาดกัน  ข้าวไปด้วยเปล่า  ชายหนุ่มชวน คงไม่ต้องหรอกพี่ข้าว  ตลาดไม่มีอะไรน่าไป  และเราต้องเลือกซื้อของนาน  ไผ่กลัวพี่ข้าวเมื่อยเมื่อคราวนั้นอีก  และอีกอย่างเราก็คงไม่ได้ซื้ออะไรเยอะด้วย  ไผ่ไปกับพี่ฝุ่นสองคนก็คงพอ  พี่ข้าวก็อยู่เฝ้าบ้านละกัน  เด็กสาวชิงกล่าวสรุปเหมือนเช่นเคย  ทำให้หญิงสาวจำต้องอยู่บ้านเพียงลำพัง  กว่าทั้งคู่จะกลับมาถึงก็นานหลายชั่วโมงทีเดียว  ทั้งสามลงมือเข้าครัวโดยมีกอไผ่เป็นแม่ครัวตามที่อาสาไว้  พี่ข้าวลองชิมแกงจืดหน่อยสิค่ะว่ายังขาดอะไร  ว่าแล้วเธอก็ตักแกงจืดยื่นให้หญิงสาว  ในขณะนั้นเองเด็กสาวก็แสร้งทำแกงจืดหกลวกใส่มือหญิงสาว  โอ้ย!  หญิงสาวร้องพร้อมกับสบัดมือด้วยความเจ็บปวด  อุ้ย! ไผ่ขอโทษเด็กสาวทำหน้าสลด  แต่แอบซ่อนรอยยิ้มที่สะใจและชายหนุ่มก็ชำเลืองเห็นรอยยิ้มนั้นด้วย  ทำให้ชายหนุ่มเกิดความไม่พอใจเด็กสาวอย่างมากจนทนไม่ไหว  นี่ไผ่..พี่รู้นะว่าเราแกล้ง  ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย  คะ...คือว่า  เด็กสาวพยายามพูดแก้ต่างให้ตนเอง  พี่รู้นะ  ว่าเราไม่ชอบพี่ข้าวเค้า  แต่เราก็ไม่ควรจะทำอะไรรุนแรงแบบนี้  เขาต่อว่า  พร้อมกับฉวยแขนหญิงสาวไปทำแผล  เด็กสาวได้แต่น้ำตาคลอ  ฝุ่น...ข้าวว่าฝุ่นว่าน้องเค้าแรงเกินไปหรือเปล่า  น้องเค้าอาจไม่ได้ตั้งใจ  มันคงเป็นอุบัติเหตุ  หญิงสาวไม่สบายใจ  หลังจากที่ชายหนุ่มทำแผลให้หล่อนเรียบร้อยแล้ว  ผมก็ขอโทษยัยไผ่ด้วย  เค้ายังเด็ก  เราไปทำอาหารกันต่อเถอะ  ป่านนี้น้องไผ่คงจะรอเราอยู่   หญิงสาวชวน  แต่เมื่อเข้าไปไหนครัวก็ไม่เจอเด็กสาวซะแล้ว  บนโต๊ะอาหารมีกับข้าวที่ทำเสร็จตั้งวางอยู่บนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว
	สวัสดีค่ะพี่ฝุ่น....ไปรษณีย์แผ่นนี้ก็คงจะเป็นแผ่นสุดท้ายแล้วที่กันย์จะเขียน  เพราะกันย์คงไม่มีเวลาเขียนถึงพี่เหมือนแต่ก่อน  เพราะระยะนี้กันย์ต้องเรียนหนักขึ้น  และกันย์ก็คิดว่าพี่ก็เข้มแข็งขึ้นกว่าแต่ก่อน  คงไม่ต้องให้น้องคนนี้เขียนให้กำลังใจแล้วมั้ง  ถึงแม้ไปรษณีย์แผ่นนี้จะเป็นแผ่นสุดท้ายที่กันย์ได้เขียนถึงพี่  แต่กันย์ก็ยังรักและเป็นห่วงพี่เหมือนเดิม  และยังให้กำลังใจพี่อยู่เสมอ  ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เขียนถึงพี่ก็ตาม  และหวังว่าพี่ชายก็คงไม่ลืมน้องสาวคนนี้นะคะ  กันย์ก็ไม่รู้จะเขียนอะไรอีก  เพราะระยะสองปีที่กันย์เขียนไปรษณีย์มันก็คงเพียงพอที่จะบอกอะไรได้หลายอย่าง  กันย์ขอขอบคุณที่พี่อ่านไปรษณีย์ของกันย์มาโดยตลอด  ขอขอบคุณมาก ๆ นะคะ
								รักและเป็นห่วงพี่ฝุ่นเสมอ
 								                กันย์