ผ่านพ้นมาเกือบสี่เดือนแล้วที่เราสองคนได้แยกทางกันไป ฉันรู้ดีว่าฉันคงทำความผิดไว้มากเธอจึงไม่ยอมแม้แต่จะรับสายโทรศัพท์ ถึงแม้จะรับคำพูดที่ตอบกลับมา ช่างห่างเหินเหลือเกิน ...สวัสดีครับ...ต้องการพูดกับใครครับ... ...เอ่อ ขอสายคุณเอกค่ะ.. ...ครับ มีธุระอะไรกับผมครับ... ...เอ่อ สบายดีไหมคะ ฉัน... ...ถ้าไม่มีธุระอะไร แค่นี้นะครับ... บทสนทนาถูกตัดลงอย่างฉับพลัน เขาคงเกลียดเรามากเลย ถึงได้เป็นแบบนี้ ทำไม ไม่คิดถึงกันอีกแล้วใช่ไหม ฉันพูดกับตัวเอง ทำไม... แล้วจะมาเขียนต่อนะคะ