ทำไม

รัตนินยา


     ผ่านพ้นมาเกือบสี่เดือนแล้วที่เราสองคนได้แยกทางกันไป ฉันรู้ดีว่าฉันคงทำความผิดไว้มากเธอจึงไม่ยอมแม้แต่จะรับสายโทรศัพท์ ถึงแม้จะรับคำพูดที่ตอบกลับมา ช่างห่างเหินเหลือเกิน
...สวัสดีครับ...ต้องการพูดกับใครครับ...
...เอ่อ ขอสายคุณเอกค่ะ..
...ครับ มีธุระอะไรกับผมครับ...
...เอ่อ สบายดีไหมคะ ฉัน...
...ถ้าไม่มีธุระอะไร แค่นี้นะครับ...
บทสนทนาถูกตัดลงอย่างฉับพลัน เขาคงเกลียดเรามากเลย ถึงได้เป็นแบบนี้ ทำไม ไม่คิดถึงกันอีกแล้วใช่ไหม ฉันพูดกับตัวเอง ทำไม...
แล้วจะมาเขียนต่อนะคะ				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน