ความเครียด จงหมดไป

zilver

คงจะมีบางครั้ง บางเวลา บางความรู้สึก ..ที่คนเรารู้สึกเหงา อ้างว้าง ท้อแท้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน เรื่องความรัก เรื่องวุ่นวายที่ผันผ่านเข้ามาในชีวิต ทำให้ฮอร์โมนในร่างกายสูบฉีดอย่างรุนแรงทำให้สมดุลของร่างกาย เปลี่ยนแปลงไปหรือผิดแปลกไปจากเดิม
          คงมีหลายคน ที่เฝ้าบอกกับตังวเอง ว่าอย่าท้อแท้ อย่าสิ้นหวัง ถึงแม้ว่าในคำพูดเหล่านั้น จะเป็นเพียงถ้อยคำที่ออกมาจากปากเพื่อทำให้ใจสบายขึ้น แต่ว่าในความเป็นจริงแล้ว มันกลับเป็นคำพูดที่ช่วยเราได้น้อยมาก เราเพียงแต่ปลอบใจตัวเองเพื่อช่วยแก้ปัญหาให้ผ่านพ้นไปวันๆ ก็แค่นั้นเอง 
มันไม่แปลกเลยที่คนเราจะทำใจให้ยอมรับกับปัญหา เพราะคนเราไม่ใช่เครื่องจักร ไม่ใช่หุนยนต์ ที่ใครจะบังคับให้ทำอะไรก็ได้ คนเรามีสิ่งหนึ่งที่เรียกว่าหัวใจ ถึงแม้ว่าบางคนอาจจะมีหลายห้องแต่มันก็เป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้เรามีชีวิตอยู่บนโลกนี้ได้ คนเรามีสิ่งบอบบางที่เรียกว่าความรู้สึกที่จะคอยแยกว่า วันไหนจะดีใจ เสียใจ จะเป็นอย่างไร
          คงไม่มีใครที่จะปฏิเสธได้ว่า ไม่เคยมีความรู้สึกเหล่านั้น เพราะนั่นเป็นธรรมดา ของสิ่งมีชีวิตที่เรียกติดปากกันว่า มนุษย์ เมื่อมีความรู้สึกที่ทำให้ไม่สบายใจ เราจึงต้องหาทางที่จะปลดปล่อย แต่ว่าทุกคนก็มีทางเลือกที่แตกต่างกันออกไปบ้างก็ไปเที่ยวกลางคืน ไปหาความสุขจากสถานบันเทิงต่างๆ ถึงแม้ว่าจะเป็นความสุขจอมปลอมแต่ว่ามันก็ช่วยให้คนลืมความทุกข์ได้
บางคนก็หันหน้าเข้าหาวัดเพื่อกล่อมเกลาจิตใจ ทำใจให้สงบเพื่อที่จะลืมความวุ่นวายที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
                 แต่สำหรับตัวฉัน วิธีการทำให้ร่างกาย พ้นทุกข์ก็คือการได้มานั่งเขียนบทกลอน เรื่องสั้น เพราะว่ามันเป็นการปลดปล่อยอารมณืเข้าสู่จินตนาการ ที่ส่วนใหญ่ในวัยของคนทำงานจะไม่ค่อยได้รู้จักกับคำนี้เท่าไหร่ เพราะจินตนาการจะโลดแล่นในวัยเด็ก ถึงแม้ว่าจะมีใครที่ว่าเรา เพ้อฝัน ไม่อยู่กับความเป็นจริง
แต่ถ้าเพ้อฝันแล้วมีความสุขมันก็คุ้มไม่ใช่หรือ
                 ฉันจึงเลือกที่จะเป็นอย่างนี้ แล้วคุณล่ะ เลือกที่จะเป็นแบบไหน