คนที่หายไปจากตา...แต่ไม่เคยหายไปจากใจ

พระจันทร์ร้องไห้

ทุกครั้งที่ได้ฟังเพลงนี้  นายก็จะกลับมาในความทรงจำเราเสมอ  ทำให้เรารู้ว่านายไม่ได้ไปไหน  นายยังอยู่ในใจเราเสมอ  4 ปี แล้วที่นายจากเราไปอย่างไม่มีวันหวนกลับมา  นายจากไปทั้งๆที่ยังรักเรา  นายจากไปทั้งๆที่ยังไม่รู้เลยว่าเราก็เริ่มที่จะรักนาย...  ทำไมนะ  นายไม่ทิ้งเราไปมีคนอื่น  เราว่ายังจะดีซะกว่า  เพราะอย่างน้อยมันก็ทำให้เรารู้ว่า  นายยังอยู่ให้เราเห็น  ถึงแม้ว่ามันจะเจ็บที่นายมีคนอื่น  แต่มันคงใช้เวลาในการลืมง่ายกว่านี้  ทำไมนะ  เวลาที่มีความสุขมันถึงสั้นขนาดนี้  พอไม่มีนาย  ชีวิตบางส่วนที่เคยเต็มมันก็ขาดหายไป  ตอนเช้าใครจะบอกให้เราตั้งใจเรียน  ตอนเย็นใครจะถามเราว่ากินข้าวหรือยัง  ตอนเราหัวเราะใครจะหัวเราะไปพร้อมกับเรา  ตอนเราร้องไห้ใครจะเป็นคนปลอบแล้วก็บ่นว่าเราไม่เหมาะกับน้ำตา  เราเหมาะกับเสียงหัวเราะและรอยยิ้ม  ก่อนนอนใครจะบอกให้เราฝันดี  ทำไมวันนั้นนายต้องออกไปเที่ยวกับเพื่อนนาย  ทำไมคนใจร้ายคนนั้นต้องยิงนายซ้ำทั้งๆที่มันก็ยิงนายที่ขาแล้ว  ทำไมไม่ปล่อยนายไป  ทำไมต้องให้นายตาย  และก่อนหน้านั้นทำไมนายต้องบอกแม่นายว่า  เราเป็นผู้หญิงคนแรกและคนสุดท้ายที่นายจะรัก  ในเมื่อนายเคยบอกเราว่านายเป็นห่วงเรา  แล้วทำไมนายไม่ดูแลเรา  นายสัญญาว่าจะอยู่ข้างเรา  นายขี้โกง  นายหลอกเรา  นายจะรู้ไหมว่า 4 ปีมานี้เราทรมานแค่ไหน  นายรู้ไหมว่าเราไม่กล้าที่จะรักใคร  เรารู้ว่านายต้องเสียใจแน่ๆถ้าเราเป็นอย่างนี้ (ที่เรารู้ก็เพราะเพื่อนนายนั่นแหละที่บอก)  แต่นายจะให้เราทำยังไงล่ะก็เรากลัวนี่นา  เราขอโทษนะที่เป็นอย่างนี้  พอไม่มีนายเราก็ยังยิ้มได้ไม่เหมือนเดิม  แต่วันนี้เราก็เข้มแข็งขึ้นแล้วนะ  เราไม่ร้องไห้แล้วนะเวลาที่คิดถึงนาย  แล้วสักวันเราจะยืนได้อย่างเต็มที่ให้นายดู  นายอย่าลืมมองลงมาดูเราบ้างนะ  เพราะเราก็จะแหงนมองดูนายบนฟ้าเหมือนกัน  มีอีกเรื่องหนึ่งที่เราจะขอโทษนาย  คือว่า...ในวันนี้เราไม่ได้รักนายแล้ว...แต่นายยังเป็นคนสำคัญของเราเสมอ  ไม่ว่าจะนานแค่ไหนที่นายหายไปจากตาของเรา  แต่ขอให้รู้ไว้ว่านายไม่เคยหายไปจากใจเราเลยสักครั้ง...