** ทัศยุราชันย์ ( ศึกนาครินทนาคร) **

แก้วประเสริฐ

                                   บทที่ ๑๒
                             ศึกนาครินทนาคร
       ภายในท้องพระโรงเมืองกาฬคีรี   
 ท้าวนิลกาฬกำลังออกว่าราชการอยู่และได้รับรายงานว่าท้าวเธอต่างเมือง
ต่าง ก็พาเสด็จมายังพระนครแล้ว  พระองค์จึงมีรับสั่งว่า
    “อัครเสนาบดีฝ่ายพลเรือน และท่านสะหัสขันธ์ 
ให้ร่วมกันต้อนรับแขกบ้านเมืองให้ไปพักยังที่ควรก่อน 
โดยแจ้งว่าวันมะรืนนี้เราจะขอร่วมปรึกษาข้อราชการด้วย”
      เหล่าเสนาอำมาตย์ที่ทรงรับสั่งก็ทูลสนองรับพระราชบัญชา
 พร้อมทั้งถวายบังคมลารีบออกจากท้องพระโรง  มุ่งตรงไปยังประตูเมือง  
เพื่อไปทำการต้อนรับท้าวต่างนครให้ทรงพักผ่อนและหาความเกษมสำราญต่อไป
        ครั้นได้เวลาที่นัดหมายจะทรงปรึกษาข้อราชการท้าวต่างเมืองแล้ว
 ท่านท้าวนิลกาฬก็เสด็จไปยังโรงพระพิธีที่ทำขึ้นเป็นพิเศษเพื่อใช้ในการนี้ 
ซึ่งจัดทำไว้อย่างวิจิตรงดงามพิสดารยิ่งนัก พร้อมทั้งสิ่งบันเทิงนับประการ
ภายในที่ใช้รับเสด็จเจ้าต่างนครนั้น จัดวางรูปแบบด้วยโต๊ะทำด้วยแก้ว
ทรงกลมยาวรีเตี้ยๆวางด้วยเก้าอี้แก้วหลากสีตามเจ้าเมืองแคว้นต่างๆ
ตลอดจนเมืองบริวารที่เข้าร่วมศึกครั้งนี้  ซึ่งได้แยกไว้อีกต่างหาก
ภายในนั่งเต็มไปด้วยท้าวต่างเมืองต่างๆ    เว้นแต่โต๊ะหินหลากสีสีทองแวววับ
มุมปลายสุดของหน้าโต๊ะนั้นยังว่างเปล่า  ใช้เป็นที่ประทับของนิลกาฬราชันย์
  โต๊ะเก้าอี้ทั้งหมดนี้จัดวางไว้ตรงเบื้องหน้าของประรำพิธีซึ่งมีท่านท้าวนิลกาฬ
ทรงเป็นประธานในการร่วมปรึกษากับเหล่านครต่างๆทั้งหลาย
 เพื่อประชุมปรึกษาข้อราชการศึกที่จะมีขึ้นอีกไม่กี่วันเพลาข้างหน้า
 ถัดมาเรียงรายด้วยเก้าอี้วางเรียงรายเป็นชั้นๆเพื่อให้เหล่าเสนาอำมาตย์
ทั้งฝ่ายทหารและพลเรือนเข้าร่วมรับฟังการศึกครั้งนี้ด้วย 
เพื่อรับฟังแก้ไขปัญหาปฏิบัติถึงความพร้อมเพรียงกันของเหล่าทหารพลเรือน
        โต๊ะเตี้ยที่เป็นรูปทรงกลมยาวรีนั้น เบื้องกลางจัดเรียงราย
ประกอบด้วยผลไม้นานาชนิดและน้ำจันทร์ในเหยือกแก้วทึบพร้อมเสร็จสรรพ
เรียงรายล้อมไปด้วยสาวสนมนางกำนัลที่จะคอยปรนนิบัติ
และถวายงานพัดโบกด้วยขนนกงามอร่ามตา  แต่งกายสีสันต์งดงามยิ่งนัก  
เบื้องด้านซ้ายมีเหล่ามโหรีที่จะช่วยบรรเลงทำความคึกครื้นแก่งานโดยเฉพาะ
ถัดจากโต๊ะที่ใช้ในการประชุมเป็นบริเวณกว้างพอสมควร  วงกว้างยาวรีรายล้อม
ด้วยโต๊ะเก้าอี้ของเหล่ามุขอำมาตย์ข้าราชบริพาร และขุนทหารต่างเมือง
ใช้สำหรับในการฟ้อนรำของเหล่านางรำทั้งหลาย  ในงานนี้โดยเฉพาะ
         โต๊ะถัดจากบริเวณนางรำนั้น กระจายไปเบื้องหน้าตามเก้าอี้ที่วางไว้
สำหรับเหล่าอำมาตย์ทั้งฝ่ายทหารและพลเรือนสำคัญๆ
 มีเครื่องอุปโภคบริโภควางไว้บนโต๊ะหน้าเก้าอี้เหล่านั้น ซึ่งนั่งเต็มไปด้วย
เหล่าขุนทหารทั้งฝ่ายพลเรือนเข้านั่งไว้ตามโต๊ะเก้าอี้ที่จัดไว้เต็มไปหมด 
ทุกๆคนต่างแสดงอาการดูเป็นน่าเกรงขามถ้วนทั่ว เพื่ออวดแขกบ้านแขกเมือง
         หลังจากนั้นองค์ท้าวเธอนิลกาฬก็เสด็จมาถึงทรงนั่งลงยังพระเก้าอี้แล้ว
ทรงตรัสทักทายเหล่านครต่างๆกันทั่วๆหน้า  พลางเชื้อเชิญให้ทรงเสวยน้ำจันทร์
ตลอดจนพระกระยาหารต่างๆ  ที่ถูกจัดเสริมโดยเหล่าสนมกำนัลใบหน้าที่
ยิ้มแย้มแจ่มใส  ด้วยท่วงท่าหยดย้อยตระการตาต่อเหล่าแขกเมืองทั้งหลาย
        พอองค์ท้าวเธอประธานในที่ประชุมเสด็จนั่งยังที่ประทับเรียบร้อยแล้ว
 เหล่า มโหรีก็เริ่มบรรเลงเพลง  นางสนมกำนัลก็ค่อยๆรินน้ำจันทร์ถวายแก่เจ้าต่างนคร 
ส่วนพวกถวายงานพัดที่ทำด้วยหางนกก็เริ่มพัดวีคลายความร้อนให้แก่เจ้าเหนือหัว
และถวายงานให้แก่เหล่ากษัตริย์ทั้งหลายด้วยใบหน้าอันยิ้มแย้มแจ่มใสไปทั่ว
        พวก นางรำก็ออกมาฟ้อนรำถวายแด่องค์เจ้าเหนือหัวและเจ้าต่างเมืองด้วย
อาภรณ์บางเบาด้วยเสื้อผ้านุ่งน้อยห่มน้อยพากันร่ายรำไปตามจังหวะเสียงดนตรี
ในลักษณะเสียงสูงๆต่ำๆ อ้อยอิ่งเร็วๆและช้าๆทอดสลับกันไปมา นางรำทั้งหลาย
ก็ต่างพากัน โยกย้ายส่ายสะโพก เย้ายั่วยวนในอาการต่างๆที่งดงามไปในอีกแบบหนึ่ง
จนเป็นที่ครึกครื้น ในท่วงท่าลีลาต่างๆสลับกันไปในดุจคล้ายผีเสื้อโบกบินไปมาให้
แก่ องค์ท่านท้าวนิลกาฬและจ้าวต่างเมืองทอดพระเนตร 
ทุกๆพระองค์ก็ ต่างพากันทรงพระสรวลเกษมสำราญ  
           บางพระองค์ก็จ้องทอดพระเนตรเหล่านางรำมิได้กระพริบ
 พลางกล่าวสนทนาวิจารณ์กันอย่างเพลิดเพลินพระราชหฤทัยยิ่งนัก
บ้างก็เที่ยวตรัสถามคนนี้คนนั้นถึงความสวยงามของหญิงนางรำเหล่านี้
บ้างก็ตรัสถามท่านท้าวเธอตลอดจนชมสรีระท่าทางของเหล่านางรำ
จนเป็นที่พระเกษมสำราญราชหฤทัยของท้าวเธอจนถึงกลับทรงพระสรวลสนั่นลั่น
 บ้างก็ตรัสทรงไต่ถามความทุกข์สุขซึ่งกันและกัน รวมทั้งความเข้มแข็งทางด้านทหาร
ด้วยอย่างสำราญพระหฤทัย  ตลอดจนอวดกันไปมาถึงอำนาจของพระองค์นั้นๆ
      ครั้นท้าวเธอนิลการหันมาตรัสถามเจ้าเมืองต่างๆ   ถึงความพร้อมเพรียง
  ต่างๆบ้างก็แสดงอำนาจโอ้อวดความเจริญรุ่งเรืองความเข็มแข็งทางทหารของตน
รายงานถวายแด่ท่านท้าวนิลกาฬ  จนทำให้ท้าวนิลกาฬเกิดความฮึกเหิม
ทรงพระสุระเสียงสนั่นลั่นเป็นยิ่งนัก  ในความสามารถของเหล่าทหารทั้งหลาย
     แล้วก็ทรงตรัสเรียกเหล่านางฟ้อนรำที่เสร็จงานถวายรำให้เข้ามานั่งปรนนิบัติ
รับใช้เคียงคู่กับเหล่ากษัตริย์ทุกๆพระองค์    ซึ่งก็มีกษัตริย์บางองค์ก็ทรงสำแดง
อาการหยาบช้าลามกกับเหล่านางรำ แต่ท่านท้าวนิลกาฬก็มิทรงตรัสประการใด 
กลับทรงพระสรวลสนั่นยิ่งๆขึ้น ส่วนพระองค์ก็ทรงหยอกล้อกับนางสนมคนโปรด
มิได้ทรงวางพระองค์แต่ประการใด สร้างความกระหยิ่มยิ้มย่องแก่กษัตริย์บางพระองค์  
      จนทรงหันมาตรัสต่อเหล่ากษัตริย์เหล่านั้น หากมีความต้องการหญิงคนใด
ภายในพระนครนี้ ก็จะทรงถวายให้ปรนนิบัติรับใช้ก่อนที่จะไปทำศึกครั้งนี้
        ท้าวเธอบางพระองค์ครั้นได้รับคำตรัสจากท้าวเธอก็ทรงสำแดงอาการหนักยิ่งขึ้น
จะมีก็เพียงยกเว้นท่านท้าวเธอสิงหะราชและองค์พระยุพราชโกเมศกุมาร
แห่งทันทะกะนครเท่านั้น    ที่ยังทรงพระอาการปกติมิได้แสดงสิ่งผิดปกติหรือแสดง
พระอาการนอกลู่นอกทางแต่ประการใด เพียงคอยรับแก้วที่ใส่น้ำจันทร์
ที่นางรำนำมาถวายและหยอกล้อเล่นเป็นบางครั้งบางคราวเป็นพิธี  สองพระองค์ 
หาได้สนใจใยดีกับหญิงนางรำที่หุ้มห่อด้วยเสื้อผ้าบางเบาแทบจะเปลือยเปล่าเหล่านั้น 
เพื่อมิให้เป็นที่สงสัยต่อองค์ท่านท้าวนิลกาฬและสหายต่างเมืองที่มักมีอาการสงสัย
มักจะชำเลืองมองถึงอาการของท่านท้าวสิงหะราชและยุพราชแห่งทันทะกะนคร
        ส่วนเจ้าเมืองบริวารของนครกาฬคีรีที่จะร่วมศึกนี้ก็แสดงอาการหนักหนาสาหัส
มากกว่าเจ้าเมืองนครใดๆทั้งสิ้น  แต่ก็ได้รับพึงพอพระราชหฤทัยแก่จอมอสูร 
จนบางครั้งก็ทรงเหลือบแลดูบ้างถึงอาการสำแดงต่อนางรำในพระองค์ที่ถูกเล้าโลมจน
ร่างกายเกือบอยู่ในสภาพที่เปล่าเปลือย  และความกักขฬะมึนเมาของเหล่าเมืองต่างๆ
       ตลอดจนชำเลืองท่านท้าวสิงหะราชกับยุพราชแห่งทันทะกะนคร ที่ทรงนิ่งเงียบสงบ
 แต่พระองค์ก็มิทรงตรัสแต่ประการใด  ยังทรงหันไปหยอกล้อต่อนางสนมคนโปรด
และเหล่านางรำทั้งหลายเพิ่มมากยิ่งขึ้น  จนชุลมุนวุ่นวายไปทั่วท้องพระโรงพิธี
          ครั้นได้เวลาเห็นสมควรแล้ว  ท่านท้าวนิลกาฬก็ทรงตรัสไล่ให้พวกนางรำ
และสนมที่คอยปรนนิบัติออกไปเสีย  ตลอดจนเหล่ามุขเสนาอำมาตย์ฝ่ายพลเรือน
ให้กลับไป คงเหลือไว้แต่ขุนทหารบางนายเท่านั้น และได้เชื้อเชิญเหล่ากษัตริย์
ให้ดำเนินไปยังด้านชั้นในอีก  เพื่อที่พระองค์จะทรงปรึกษาข้อราชการเกี่ยวกับ
ศึกสงครามในครั้งนี้      ภายในชั้นในที่ใช้เป็นที่ปรึกษาข้อราชการ 
 ถูกประดับประดาด้วยโต๊ะเก้าอีกนั่งสำหรับใช้ปรึกษากัน  ตลอดจนแบบผังเมือง
ของนาครินทนาครรวมถึงสิ่งก่อสร้างภายในเมืองถูกจำลองรูปแบบต่างๆไว้ด้วย
      เมื่อเหล่ากษัตริย์ทรงนั่งบนพระเก้าอีกเรียบร้อยแล้ว   ก็ทรงชี้แนะไปยังรูปแบบ
จำลอง ถึงกำแพงธรรมชาติ ประตูเมือง เพื่อจะให้นครต่างๆเข้าบุกทำลายตลอดจน
แนวทางป้องกันของเมืองนาครินทนาคร ไว้พอสังเขป  พร้อมวางกำลังทัพของแต่
ละเมืองให้เจ้าบุกรุก จุดอ่อนแข็งของเมือง วันเวลาดังกล่าวไว้ด้วย 
ก็ทรงถามไถ่ถึงกำลังพลของแต่ละนคร  จะพร้อมเพรียงประการใดหรือไม่
ซึ่งต่างก็ถวายรายงานให้ทราบทั้งสิ้น ถึงความพร้อมเพรียงเพื่อศึกครั้งนี้
 เมื่อทรงได้รับฟังแล้ว   ก็ทรงเอ่ยปากแจ้งต่อนครทั้งหลายว่า
       “ อันเมืองนาครินทนาครนี้ รายล้อมไปด้วยกำแพงแก้วเวทย์มนต์
ตลอดจนถึงกำแพงธรรมชาติที่มิพิษสงนานานัปการ ที่ได้รับพระประทานจาก
เทพแห่งสรวงสวรรค์ เพื่อปกปักรักษานครแห่งนี้ไว้  ฉะนั้นจึงอุดมไปด้วยพิษ
นานาประการ  ที่อาจจะเกิดขึ้นจากธรรมชาติเหล่านี้ได้
จึงเป็นที่ยากยิ่งนักที่จะเข้าไปได้ง่ายนักภายในประกอบด้วยแก้วมุกอันศักดิ์สิทธิ์
และฤทธาของมหาศาสตราอาวุธทั้ง ๕ ประการที่แผ่ครอบปกคลุมพระนครไว้
 ยากยิ่งจะสามารถที่เข้าไปในทางเหาะเหิรเดินอากาศและใต้พื้นดินเว้นไว้แต่ 
เสียจากทางบนพื้นดินเท่านั้นและภูเขากำแพงแก้วก็จะปิดสนิทเสมอมา 
 จะเปิดเข้าออกได้ต้องเป็นคนในนครนี้เท่านั้น  เพราะอำนาจสิ่งศักดิ์สิทธิ์รักษา
ตลอดจนผู้ที่ได้รับผลแห่ง ฤทธาของผลไม้วิเศษและน้ำอมฤตอุทก ที่ทุกๆคน
ดื่มกิน อำนาจของสิ่งดังกล่าวจึงทำให้สามารถผ่านเข้าออกไปมาได้” อีกประการหนึ่ง
ท่านท้าวเธอทรงหยุด และตรัสต่อว่า
         “ยกเว้นอำนาจที่ปกปักรักษาคุ้มครองนครนี้จะผ่อนคลายลงไป
ในวันแห่งทิวาราตรีของรัตติกาลเพ็ญศิวะราตรีเท่านั้น   ซึ่งกาลนี้จะเป็นที่เฉลิมฉลอง
ของเทพยาดาต่อพระจอมเทพแห่งเขาไกรลาส ฤทธาของมหาศาสตราอาวุธ เทพที่รักษา
ศาสตราอาวุธก็จะกลับไปยังเขาไกรลาสด้วย   ประตูเมืองก็จะคลายอำนาจลง ซึ่งทางเรา
ก็มีวิธีการที่จะเปิดประตูได้”  ท่านท้าวนิลกาฬทรงดำรัส
       “แล้วจะมิมีทางอื่นใดหรือที่นอกจากเพ็ญศิวะราตรีที่จะเข้าไปในนครนี้ได้”
ท่านท้าวแห่งนครปักษินกล่าวสงสัย
       “มีนะมีหรอกท่านวิหะคะราช ”  จอมอสูรกล่าว
       “นอกจากน้ำอมฤตที่เก็บซ่อนไว้ที่ทรงขมวดบนพระเกศาของท่านท้าวผกาพรหมนี้
นำมาใช้เปิดประตูกำแพงแก้วนี้เท่านั้น นอกนั้นยังมิเห็นมีสิ่งอื่นใดท่าน ”
        “แต่ทว่ายากนักที่จะได้ของสิ่งนี้ มิฉะนั้นเราก็ต้องไปทำศึกกับท่านท้าวนี้
ซึ่งยากกว่าจะทำศึกกับนาครินทนาครเสียอีก”  ท้าวนิลกาฬทรงตรัสรำพึง
         “หรือท่านทั้งหลายจะมีความคิดเห็นประการใดกว่านี้หรือไม่”
ทรงหันมาตรัสถามกลับเหล่าเจ้านครทั้งหลาย
         “หากว่าเราจะนำแว่นแก้วขององค์จอมมหาเทพแห่งเขาไกรลาสซึ่งเรา
ได้รับตกทอดมาจากบรรพบุรุษของเราใช้ในการนี้ เราคิดว่าไม่น่ามีปัญหาหรอก”
   ท่านท้าวสุพพัตสุระแห่งอหิงสากะนครกล่าวขึ้น
         “อาจจะเป็นไปได้ในประการนี้ เพียงแต่เรารู้มาเท่านี้ อนึ่งอาจจะเป็นได้
ด้วยเป็นอาวุธวิเศษที่ได้รับพระราชทานมาเหมือนกันซึ่งอาจจะมีข้อแก้ไข
แตกต่างเข้าบรรเทาชะลอได้เป็นแน่”  ท่านท้าวจอมอสูรตรัสขึ้น
   “นั่นซิหากวันเวลายังมิถึงเราไปถึงนครนาครินทนาครก่อน น่าจะลองทำดู”
ท่านท้าวปักษินนครกล่าวเสริมขึ้น
      “ท่านท้าวกล่าวก็ถูกต้องแต่หากว่าการครั้งนี้ผิดพลาดไปจะเสียหายกว่านี้อีก
สู่มิคอยวันศิวะราตรี ซึ่งจะมีมาในไม่ช้านี้ มิดีกว่าหรือท่านท้าววิหะคะราช”
ท่านท้าวเธอนิลกาฬ ทรงปรารมภ์
         “แล้วทางท่านสิงหะราชกับทางเมืองทันทะกะเล่ามีความคิดเห็นประการใด”
ท้าวเธอหันมากล่าว
          “ทางเราคิดว่าน่าจะรอกำหนดกาลเพ็ญศิวะราตรีนี้ เพราะหากเราได้เข้าตีนคร
มาดแม้นมิเป็นดังที่คาดคิดไว้ก็จะเสียการทั้งปวง มิใช่ไม่เชื่อในฤทธาของท่านท้าว
สุพพัตสุระก็หาไม่  ขอพระองค์ทรงไตร่ตรองดูเถิด”  ท้าวสิงหะราชกล่าว
           “กระหม่อมก็เห็นด้วยตามท่านปิตุลาสิงหะราชตรัส พระเจ้าค่ะ” องค์ยุพราช
โกเมศกุมารแห่งนครทันทะกะกล่าวเสริมขึ้น
         กษัตริย์ทุกๆพระนครต่างก็ร่วมปรึกษาหารือกันและกัน เพราะทุกๆพระองค์
ต่างก็ทราบถึงฤทธาที่ใช้ในการปกปักรักษานครนาครินทนาครโดยถ้วนหน้า
เพราะนอกจากได้รับพรจากจอมมหาเทพแห่งขุนเขาไกรลาสแล้วยังได้รับพระพร
จากมหาเทพต่างๆเกี่ยวกับเรื่องนี้ตกทอดกันมาเรื่อยๆ จึงมิกล้าที่จะแสดงอำนาจตน
หรือของวิเศษตนเข้าเปิดทางสู่นครแห่งนี้ได้  อีกทั้งยังมีทหารแห่งสรวงสวรรค์
ทั้งหลายที่คอยเฝ้ารายงานเหตุการณ์เสนอต่อจอมเทพทั้งหลายอีกด้วย
หากเป็นวันที่กล่าวมานี้ ทหารเหล่านี้ก็จะได้รับพระราชอนุญาตให้เข้าร่วม
ฉลองในวันศิวะราตรีนี้ด้วย   เมื่อต่างพากันคิดได้เช่นนี้ จึงพากันกราบทูลว่า
           “หากมีสิ่งยุ่งยากอันมิอาจคาดคำนวณได้  เห็นทีจะต้องคอยวันเพ็ญศิวะราตรีนี้”
“พระเจ้าค่ะ”   เหล่านครทั้งหลายกล่าว
            “นั่นซิ..เราก็คิดเหมือนกับท่านทั้งหลายอยู่    เพียงแต่ความสำเร็จนี้
ยากยิ่งนักคิดว่าท่านทั้งหลายคงจะมีวิธีอื่นที่ดีกว่านี้ได้ จะได้ลดปัญหาทางด้านนี้ไป”
   ท่านท้าวเธอนิลกาฬกล่าวขึ้น  
 แล้วพระองค์ก็ทรงชี้พระหัตถ์นำเหล่าเจ้านครทั้งหลายให้มองมายังแบบแปลน
ที่ใช้จำลองเมืองของนคร นาครินทนาคร  แล้วทรงทรงปรารมภ์ขึ้นว่า
          “คืนฉลองวันเพ็ญศิวะราตรีมาถึง ซึ่งมีกำหนดภายใน ๗ ราตรีนี้เท่านั้น
ถึงจะเป็นโอกาสของพวกเราที่จะเข้ายึดเมืองได้ตามภูมิประเทศต่างๆ 
 ฉะนั้นควรที่จะจัดแบ่งกำลังตามลักษณะภูมิประเทศมอบหมายกำลังพลออกเป็น
4 ทัพใหญ่ของแต่ละเมืองรับผิดชอบกันไป  เพราะปราสาทราชวังของนาครินทนาคร
ที่แบ่งออกเป็นทางเข้า ๔ ประตูของเมืองดังนี้
            ทิศเหนือ  เป็นหน้าที่ของท่านท้าว แห่งปักษินนคร
             ทิศใต้      เป็นหน้าที่ขององค์ยุพราชแห่งทันทะกะนคร
             ทิศตะวันออก เป็นหน้าที่ของท่านท้าวแห่งสิงหะนคร
       ส่วนทิศตะวันตก เป็นหน้าที่ของท่านท้าวแห่งอหิงสากะนคร
ทางด้านเจ้าเมืองต่างๆเข้าเสริมทัพทางนครทั้ง ๔ นี้   ส่วนทางเรา
จะเป็นทัพหลวงสนับสนุนไปยังทัพของทั้ง ๔ ในยามเข้าตีเมืองทั้งสี่ด้าน
     โดยจัดกำลังคอยช่วยเหลือสมทบร่วมกันกับท่านทั้งหลายในครั้งนี้
ท่านจะเห็นเป็นประการใดหรือไม่”
  พระองค์ทรงตรัสถามไปยังเหล่าผู้ครองนครทั้งหลาย
           เจ้านครทั้งหลายครั้นเห็นต้องคล้องจองกันว่าเหมาะสมแล้วทุกประการ
จึงพากันกล่าวขึ้นว่า
        “หากเป็นพระประสงค์เช่นนั้นก็ไม่ขัดข้อง  พระเจ้าค่ะ”
        “ครั้งนี้เราต้องอาศัยความช่วยเหลือจากท่านเพื่อผลประโยชน์ร่วมกัน
เมื่อเสร็จการประชุมแล้วก็เชิญเสด็จกลับนครได้และให้เก็บเป็นความลับด้วยกัน
 หากวันเพ็ญศิวะราตรีที่จะมีขึ้นในเร็วๆวันนี้   ทางเราก็จะแจ้งไปยังนครของท่าน
เพื่อจัดการนำทัพต่อไป  โดยวันเวลาดังกล่าวให้ท่านรวบรวมทัพเข้าปฏิบัติได้เลย
หากแม้นผู้ใดต้องการจะเข้าร่วมกับทัพเราก็ไม่เป็นปัญหาประการใด  
เมื่อไปถึงยังเมืองนครนาครินทนาครแล้วเราก็จะจัดกำลังเข้าร่วมประสานกับ
ท่านทั้งหลายและปรึกษากันอีกครั้งทางด้านศึกครั้งนี้  ตอนนี้ขอเชิญท่านเสด็จ
เดินทางกลับนคร หากมาดแม้นผู้ใดประสงค์จะมิเสด็จกลับและพักผ่อนต่อ
ยังนครของเรา เราก็ยินดีต้อนรับเสมอๆ”  ท่านท้าวนิลกาฬตรัส แล้วหันไป
สั่งยังข้าราชบริพารของพระองค์เกี่ยวกับเรื่องนี้โดยเฉพาะด้วย
     เมื่อเป็นเช่นนี้ทางเหล่าเจ้านครต่างๆก็ทูลลากลับจะมีบ้างที่เข้าพักผ่อน
อยู่ต่อไม่กี่เพียงนครเท่านั้น
        ส่วนทางด้านท้าวเธอสิงหะราชกับพระยุพราชโกเมศกุมาร ก็เสด็จ
เดินทางกลับไปยังนครสิงหะนคร  พระยุพราชก็เข้าพักผ่อนภายในนคร
   ทรงร่วมปรึกษาหารือเกี่ยวแก่การศึกทั้งนี้ เมื่อได้รับการหว่านล้อมจาก
พระยุพราชโกเมศกุมารซึ่งจะมาเป็นพระชามาดาในพระองค์ ก็ให้ทรง
แปรปรวนเปลี่ยนอุปนิสัยมาทางว่าที่พระชามาดาไป  ด้วยพระองค์ทรงรักใน
พระราชธิดาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว หากจะละเว้นแต่พระองค์เป็นผู้มีสัจจะ
นักแน่นยิ่งนัก  การครั้งนี้จะร่วมศึกโดยมิยินยอมพร้อมใจเหมือนครั้งแรก
    เมื่อกาลเป็นดังนี้ต้องตามความพระประสงค์ของพระชนกนาถ 
พระยุพราชโกเมศกุมารก็ทูลลา เพื่อเสด็จขอเข้าพบพระราชธิดาในพระองค์
เพื่อหาทางพบเจ้าหญิงอรุณรัศมี เพิ่มสัมพันธ์ไมตรีตามประสาหนุ่มสาว
ซึ่งท่านท้าวเธอก็ทรงผ่อนปรนเพราะทราบความนัยจากท่านท้าวแห่ง
ทันทะกะนครแล้ว  ที่ทรงเกริ่นไว้ ถึงการจะสู่ขอเจ้าหญิงอรุณรัศมีไว้
 ซึ่งท้าวเธอกับพระมเหสีก็ทรงเห็นพร้องต้องกันทุกประการเมื่อการศึกเสร็จสิ้นลง
				

ภาพประกอบทั้งหมดนี้เป็นของ เจ้าหญิงเฌอมาลย์ ขอรับท่านที่รัก

                                  ***  แก้วประเสริฐ. ***