ลมหนาว...กับ...ภาพเธอ
ผู้หญิงสีรุ้ง
ลมหนาวมาอีกแล้ว ทำไมฉันจึงรู้สึกว่า ความทรงจำเกี่ยวกับเธอเป็นเหมือนลมหนาวนะ
ลมหนาว กับ ความคิดถึง ถึงเธอ ผ่านมาเป็นครั้งที่สองแล้ว
แต่กลับไม่ปวด หนาว ภายในเหมือนหนาวครั้งแรก.....
อากาศ แห้งเย็น ทำให้ฉันตัวสั่นหลังจากชำระร่างกายตอนค่ำ
ทั้งผ้าขนหนูห่มตัว และผ้าโพกผม....ฉันยืนที่ระเบียง ยิ้มต้อนรับลมต้นหนาวที่เดินทางมา
ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ยังไงฉันก็ต้องหนาว ลองทักทายกันฉันท์มิตรสักหน่อยจะเป็นไร.
แต่ก็นะ...ฉันยืนอยู่ได้ไม่นานพอที่จะรู้จักกันดี ก็ต้องยอมถอนตัวจากระเบียน หลบมุมมาซุกตัวใต้ผ้าห่มเอาอุ่นเสียแล้ว
พอเริ่มตั้งท่าจะนอนอย่างจริงจัง ก็รู้สึกได้นิดๆว่า ไข้หวัดต้องมาเยือนแน่ๆ ในวันพรุ่งนี้ แต่ฉันเริ่มต้นการนอนแล้ว และจริงจังด้วย ดังนั้น อย่าคิดว่าจะลุกไปค้นยามากินซะให้ยาก จะนอนมันทั้งอย่างงี้แหละ พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน
อ่อ...เธอเองก็อย่าลืม ทักทายลมหนาวที่ผ่านมานั่นด้วยนะ เพราะเจ้านั่นแหละ เธอจึงมายืนยิ้มแป้นในสมองของฉันอย่างชัดเจนอย่างนี้..