เวลาผ่านเลยไป...แต่ละวัน..แต่ละวัน แล้วฉันก้อพบว่า เมื่อฉันลืมตาขึ้นมา วันนี้...ฉันยังมีชีวิตอยู่... ชีวิตของฉันที่มีแต่ร่างกาย..แต่ไร้วิญญาณ...ชีวิตที่อยู่ไปวันวัน ไม่มีจุดหมาย..ไม่มีแม้แต่คำว่าพรุ่งนี้... เพียงแต่...แค่ตื่นมา..รู้ว่ายังคงมีลมหายใจ ก็ไม่รู้ว่า..จะมีลมหายใจอยู่ได้สัก..กี่วัน บางคนเคยบอกว่า...ชีวิตนี้สั้นนัก...ไม่เท่าไหร่ก้อตายจากกันแล้ว แต่ฉันว่ามันนาน...เพราะความรู้สึกของฉัน ณ ตอนนี้...ฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่ ในโลกนี้อีกเลย....ไม่อยากอยู่จริงๆ ให้ฉันตายไปตอนนี้เลยก็ได้ เพราะฉัน...ไม่มีใคร..ที่ต้องห่วง..และไม่มีใคร..ที่มาเป็นห่วงฉัน ไม่มีใคร..ที่รัก..และเข้าใจความรู้สึกของฉัน ตอนนี้..เหมือนโลกทั้งโลกมีฉันเพียงคนเดียว..มันช่างโหดร้ายกับฉันจริงๆ ไม่มีใครที่จะเป็นเพื่อนคอยปลอบโยน..ให้กำลังใจยามฉันล้า..ฉันอ่อนแอ มีแค่น้ำตา...ที่เป็นเพื่อนกับฉันทั้งยามหลับและยามตื่น ตอนนี้..ได้แค่หวังว่า...พรุ่งนี้...เมื่อฉันตื่นขึ้นมา..จะยังคงมีลมหายใจ..อีกไหม..เท่านั้นเอง ได้แต่ยินยอมรับความเจ็บปวด และฉันจะอดทนแม้แทบขาดใจ ไม่อาจจะวิ่งหนีความจริงที่มันโหดร้าย จะพร้อมจะยอมเข้าใจความเปลี่ยนแปลง จะอยู่เพื่อเรียนรู้ความเจ็บปวด จะฝืนเดินต่อไปแต่ไร้เรี่ยวแรง และคงมีที่สักวันหนึ่ง.... ฉันจะเข้มแข็ง ถึงแม้ไม่รู้ต้องนาน...ซักเท่าไร 7 พ.ย. 49
7 พฤศจิกายน 2549 20:43 น. - comment id 93439
ไม่มียาอะไรจะดีเท่าเวลา เวลาที่ใช้รักษาความบอบช้ำ ไม่หายหรอก เพราะมันติดที่ความรู้สึก ทุกๆลมหายใจเวลาทำคงให้ชาชินมั้ง นึกแล้วก้ออยากสมน้ำหน้าตัวเอง เพราะ เขาเลวเกินกว่าจะนึกถึงให้ใจแปดเปื้อน......... ไม่มีใครให้กำลัง ใจเราได้นอกจากจะทำใจได้เอง...
8 พฤศจิกายน 2549 12:25 น. - comment id 93453
ทุกคนต้องมีปัญหากันทั้งนั้น ทุกอย่างต้องมีทางแก้ไข อย่าท้อนะ ทุกคนเกิดมาไม่ใช่ว่าจะดีหรือเลวก็เกิดมีเป็นคนแล้ว สู้ๆๆๆ
8 พฤศจิกายน 2549 14:26 น. - comment id 93460
เราอ่อนแอเกินไปที่จะใช้ชีวิตอยู่บนโลกที่โหดร้ายใบนี้ เราจากไปดีกว่า อยู่แบบนี้ทรมานจริงๆ ไม่อยากอยู่กับน้ำตา ต้องร้องไห้ทุกวันทุกคืน...มีใครเป็นเหมือนฉันบ้างไหม ฉันอยากฆ่าตัวตาย
8 พฤศจิกายน 2549 14:49 น. - comment id 93464
จะฆ่าตัวตายเมื่อไหร่.....นัดยายแม่มดด้วยนะคะ...ไม่ได้เป็นเพื่อนตอนเป็น เป็นตอนตายก้อยังดี รักมายมากเพราะหัวใจมีเป็นกอง.......