*The Promise* รักเดียวของหัวใจและรักตลอดไปฉันสัญญา (ตอนที่3)

สุมิตา

เช้าวันเสาร์ 9.00 น.
                                                                                บ้านตาล&สายน้ำ
อรุณสวัสดิ์ค่ะ...คุณตาล ฝันดีมั้ยคะ 
เสียงหวานๆดังออกมาจากมุมหนึ่งของห้องนั่งเล่น ในขณะที่ตาลกำลังง่วนอยู่กับการชงกาแฟ 
เอายิ้มน้อยเมื่อได้ยินเสียงนั้น ขนาดเสียงยังน่ารักเลย สงสัยตัวจริงสวยชัวร์ เขาคิดในใจ 
คุณกำลังชมฉันหรือคะ ปากหวานจังนะคะ น้ำขัดขึ้น 
คุณรู้ได้ไง??? รู้ได้ไงวะอุตส่าห์คิดในใจแล้วเชียว เฮ้อแย่จัง 
สายน้ำหัวเราะเบาๆเมื่อเห็นสีหน้า งงสุดขีด ของเขาแล้วเธอก็พูดต่อ 
ฉันไม่ใช่คนนี่คะ....คุณนี่ตลกจัง 
เอาเข้าไป หัวเราะผมเข้าไป ผมอายเหมือนกันนะ 
เขาแอบค้อนให้กับคำพูดของหญิงสาวนิดหนึ่งก่อนจะยิ้มออกมา 
 
หลังจากทานอาหารเช้าที่ดูไม่อิ่มเอาซะเลยเสร็จ ตาลก็ส่งเสียงเรียกน้ำให้มาคุยกับเขา 
(อย่างจริงจัง) ตามที่เขาคิดไว้เมื่อคืนเสียที อย่างน้อยเขาก็จะได้รู้ว่าระหว่าง เขา และ เธอ จะต้องทำอย่างไรต่อไป 
 
 
น้ำครับ รบกวนคุณมาคุยกับผมสักนิดได้ไหมครับ 
ได้สิคะ ว่ามาเลยคะ ฉันก็นั่งตรงหน้าคุณนี่ล่ะคะ บรรยากาศระหว่างเขาและเธอครั้งนี้ดูจริงจังกว่าทุกครั้งที่เคยคุยกัน แล้วตาลก็เป็นผู้เริ่มต้นบทสนทนา 
ผมอยากจะขอน้ำบางอย่าง ได้มั้ย น้ำทำได้แน่ผมเชื่ออย่างนั้น 
ค่ะ อะไร? 
ข้อแรก.....อย่าอ่านใจผมนะครับ ได้มั้ย!! เขาขอร้องเธอเรียกว่าวิงวอนเลยก็คงไม่ผิด เพราะจากสีหน้าของเขามันบ่งบอกอย่างนั้น 
ได้สิคะ......ฉันก็ไม่อยากจะอ่านใจใครนักหรอก โดยเฉพาะกับตาล เธอหน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อพาดพิงถึงเขา หากแต่เขาไม่เห็น และไม่แน่ว่าจะมีโอกาสเห็นหรือไม่ 
ข้อสอง.....ผมอยากรู้เรื่องของคุณมากกว่านี้ เพื่อหาทางช่วยคุณไง โอเคนะครับ 
อันนี้ไม่มีปัญหาค่ะ....คือเรื่องมันมีอยู่ว่า..... 
ก่อนที่เธอจะเริ่มเล่าเรื่องของเธอเขาก็แทรกขึ้นมาก่อน (อีกแล้ว) 
 
 
 
ยังไม่ต้องใจร้อนครับ....วันนี้เราไปเที่ยวกัน ไปนะ เขาเอ่ยชวนและเดินไปคว้ากุญแจรถ 
ไปไหนคะ.....คุณเนี่ยนะจะพาฉันไป 
ไปบริษัทผมครับ วันนี้ผมต้องเคลียร์งาน แต่อยากให้คุณออกไปดูข้างนอกบ้าง ไปนะครับ ผมสัญญาว่าจะไม่มีใครมาทำร้ายคุณได้.....แน่นอน  ตาลกล่าวด้วยเสียงหนักแน่นราวกับมาภายใจเขามั่นใจว่าสามารถทำเช่นนั้นได้จริงๆ 
 
ตาลเดินนำยังที่จอดรถและขับรถออกไปจากที่พัก ใครๆที่ผ่านไปผ่านมาคงคิดว่าเขามาเพียงคนเดียว หากมีแต่เขาเท่านั้นที่รับรู้ว่าเขาพาใครคนหนึ่งมาด้วย วันนี้สายน้ำมีโอกาสได้ออกมาโลกภายนอกหลังจากต้องอยู่แต่ภายในห้องพักมานาน วันนี้เธอเลือกสวมชุดวันพีชสีชมพูอ่อน 
(น่าจะเรียกว่าเสกเอามากกว่า) ทั้งที่ใครต่อใครจะไม่เห็นเธอแต่เธออยากแต่งตัวให้สวยที่สุดเมื่อมากับตาล ทั้งที่เขาก็ไม่สามารถมองเห็นเธอได้เลยว่าเธอสวยแค่ไหน มีแต่เธอฝ่ายเดียวเท่านั้นที่เห็นเขา เห็นการกระทำ และชีวิตประจำวันของเขาแทบจะ 24 ชั่วโมง น้ำรู้สึกสุขใจอย่างบอกไม่ถูกที่เธอเหมือนได้มีชีวิตอีกครั้งถึงแม้ว่าจะไม่ 100% อย่างน้อยชายที่อยู่กับเธอตอนนี้ก็ไม่เคยทำให้เธอรู้สึกว่าเธอเป็นเพียง วิญญาณ ที่ไม่มีที่จะไป 
 
ข้างนอกสวยจังเลย..ที่ได้มาเห็นอีก เธอมองไปรอบๆวิวทิวทัศน์ของกรุงเทพที่เธอคุ้นเคยแต่ยามนี้เธอรู้สึก รักมันมากกว่าเมื่อก่อนราวกับว่ามันมีค่ามากมาย 
ผมดีใจที่น้ำชอบ....ผมก็ไม่ได้อยู่เมืองไทยเสียนานจนลืมหมดแล้วล่ะ 
บริษัทคุณอยู่ที่ไหน....... เธอถามเมื่อเห็นเส้นทางมันมุ่งหน้าออกนอกเมืองไปทุกที 
สีสม....ทำไมหรอ เขาทำหน้าเหมือนมีเครื่องหมาย ? อยู่บนหน้าสักสิบอัน 
ก็นี่มันจะถึงบางนาแล้วนะ สีสมอะไรของคุณคนละทิศเลย 
หญิงสาวหัวเราะ ในขณะที่ตาลหน้าถอดสี ทำให้หญิงสาวเงียบลงทันทีแล้วหันไปพูดกับเขา 
เอ่อฉันไม่ได้ว่าคุณนะ คุณไปเมืองนอกมาก็แบบนี้ล่ะ อย่าคิดมากสิคะ เธอปลอบใจเขา 
เดี๋ยวฉันบอกทางเองค่ะ ฉันก็ทำงานแถวสีสมมาก่อน น้ำสำทับต่อ 
ผมทำหน้าแตกต่อหน้าคุณอีกแล้ว แย่จัง 
ไม่เป็นไรค่ะ คิดมากทำไมคะ เรื่องแค่นี้เอง  เธอเอื้อมมือไปแตะที่มือเขาเบาๆ 
คุณจับมือผมได้ ผมรู้สึกได้ 
ตาลรู้สึกถึงสัมผัสอันอบอุ่นบนมือของเขา ต้องเป็นเธอแน่ๆเขามั่นใจ 
คุณทราบ....ฉันไม่เคยสัมผัสใครได้เลย นับตั้งแต่ฉันเป็นแบบนี้ 
เธอแสดงความดีใจอย่างชัดเจน และกล่าวด้วยน้ำตาคลอเบ้า 
ผมเคยอ่านหนังสือเจอนะ...เขาว่ากันว่า เราจะสัมผัสความรู้ของวิญญาณได้ ต่อเมื่อคนและวิญญาณนั้นมีพลังจิตที่อยู่ในระดับเดียวกัน เราคงเป็นเนื้อคู่กันมั้งครับ 
คุณนี่เริ่มเจ้าชู้นะ กับวิญญาณอย่างฉันก็ไม่เว้นเลยนะ เธอส่ายหน้าน้อยๆ 
ล้อเล่น ผมว่าสักวันผมต้องได้เห็นน้ำแน่ ตาลพูดอย่างมั่นใจ 
ค่ะ น้ำก็หวังว่าเป็นอย่างนั้นนะ เธอก็ยิ้มให้เขาเหมือนอย่างเคย 
 
สุดที่รักเธอโทรมาช่วยรับหน่อย อย่าปล่อยให้คอยน้ำตาคลอด้วยใจท้อ สุดที่รักเธอโทรมาตั้งใจจะมาง้อ อย่าปล่อยให้ท้อให้เรานานอย่างนี้เลย ผิดไปแล้ว 
 
เสียงโทรศัพท์น่ารักๆดังขึ้น ทำเอา น้ำ อึ้ง ทึ่ง งง ไม่น่าเชื่อว่าตาลผู้ชายมาดแมนตรงหน้าเธอ 
จะใช้เสียงรอสายได้หวานแหว คิกขุ อาโนเนะซะจนทำเอาอดยิ้มไม่ได้ 
 
....แปลกจังผู้ชายคนนี้ดูแมนซะขนาดนั้น ใช้ของน่ารักๆแบบนี้ด้วยหรอเนี่ย ไม่น่าเชื่อ แต่ก็ต้องเชื่อล่ะ แต่ก็น่ารักดีแฮะ ชักจะชอบแล้วสิเรา....... หญิงสาวแอบคิด 
 
ว่าไงนัท....หายไปนานเลยนะ ตาลเอ่ยทันทีที่กดรับสาย 
ก็งานยุ่งๆว่ะ แล้วแกล่ะทำอะไรอยู่ ปลายสายถามกลับบ้าง 
กำลังจะไปที่บริษัทอ่ะ ไปเคลียร์อะไรหน่อย 
อืม งั้นเดี๋ยวรอฉันด้วยนะ จะเอาโปรเจคงานไปให้ดู 
ได้งั้นฉันจะรอนะ ประมาณสักบ่ายสองแล้วกัน โอเค บาย แล้วเขาก็กดวางวายไป 
 
นัทมันโทรมาน่ะครับ มันว่าจะเข้ามาหาที่บริษัท ตาลหันไปบอกเพื่อนร่วมทาง 
ค่ะ ฉันจะไม่รบกวนเวลาคุณคุยเรื่องงานหรอกค่ะ วางใจได้ 
ถึงรบกวนก็ยินดีครับ ผมว่าจะบอกเรื่องน้ำกับมันด้วย ดีมั้ย เขาขอความเห็น 
จะดีหรือคะ เพื่อนคุณจะเชื่อเราหรอ เธอกังวลว่าจะทำให้เขาต้องลำบากเพราะเรื่องของเธออีก 
ไม่รู้สิ ดูสถานการณ์ก่อนแล้วกัน แต่คำว่า เรา ฟังดูดีเนอะ เขาล้อ 
พอพูดจบก็โดนหญิงสาวตีไปที่แขนทีหนึ่ง ทำเอาเขาเงียบไปเลย หญิงสาวจึงรีบถามว่า 
เจ็บมากมั้ยคะ น้ำไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษเธอพูดเสียงอ่อย ทำเอาตาลกั้นหัวเราะไม่อยู่ 
ฮ่าๆๆ ผมล้อเล่น อยากเห็นหน้าคุณตอนนี้จังเลย 
ข่างแกล้งจังคะ จำไว้เลย เธอค้อนใส่เขา 
..แกล้งกันดีนักนะตาล อย่าให้ถึงทีน้ำบ้างละกัน จะแกล้งให้หนักเลยคอยดู............
.............................................
ถึงผู้อ่านที่รัก
ขอบคุณที่แวะมาคะ ซาบซึ้งใจมากค่ะ
รบกวนทุกท่านคอมเม้นด้วยนะคะ
จะเป็นกำลังใจให้ สุมิตา มีแรง ฮึดที่จะเขียนๆ เขี่ยๆ เรื่องนี้ขึ้นมาเลยค่ะ
รักคนอ่านค่ะ
สุมิตา