เจ็บเพราะใจไม่จำ 2

ปัน..ปัน

เมื่อการเดินทางของความรักมาถึงจุดสิ้นสุด ก็คงไม่มีประโยชน์อะไรที่จะฝืนคบกัน   ต่อไป "นา" หลบหน้าเพื่อนๆ หายไปในช่วงสุดสัปดาห์โดยไม่มีใครรู้ว่าเธอไปไหน  เธอไม่เคยไปไหนมาไหนคนเดียวแบบนี้ ทำให้เพื่อนๆ เป็นห่วงและรู้ว่าเธอต้องเสียใจ
และเจ็บปวดมากแค่ไหน แต่เมื่อวันแรกของการเรียนในสัปดาห์มาถึง เธอกลับมาเรียน   ตามปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอยังคงสนุกร่าเริงเหมือนคนเดิม "ปลาย" เดินเข้า  มายืนตรงหน้าหญิงสาวด้วยหน้าตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกผิด หลังจากรู้ความ
จริงของสาเหตุจากเพื่อนๆ เขาหยุดนิ่งมองหน้าเธอด้วยสายตาที่อ่อนโยน   "ขอโทษนะ เราไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้เลย" ประโยคสั้นๆ สำหรับอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นจากปากของ "ปลาย" หญิงสาวฟังและยิ้มให้เขาเหมือนทุกอย่างเป็นปกติ และเธอกล่าวเพียงถ้อยคำที่ดูเรียบง่ายธรรมดา "ช่างเถอะ ฉันไม่คิดอะไรมาก เราก็ยังเป็นเพื่อนกันนี่นา" และเธอยิ้มให้เขาก่อนเดินจากไป ฟังดูเหมือนประโยคนี้จะอธิบายทุกอย่างได้ดี แต่ใรจะรู้ว่าการเดินจากไปของหญิงสาวมันเต็มไปด้วยความทุกข์ทรมานที่ฝังอยู่เต็มหัวใจของเธอ เธอกลายเป็นที่เงียบไป ไม่เฮฮาเหมือนเคย จนเพื่อนๆ รู้ว่าเธอพยายามฝืนยิ้มเพื่อให้เพื่อนๆ สบายใจเท่านั้น แต่เวลาก็จะเป็นยาที่ดีที่สุดสำหรับการรักษาอาการแบบนี้  เธอใช้ชีวิตต่อไปโดยมีครอบครัว และเพื่อนๆ เป็นกำลังใจให้เหมือนแต่ก่อนที่ "ปลาย" จะเข้ามาในชีวิตของเธอ เวลาผ่านไป 2 ปีกว่า จนหญิงสาวสามารถกลับมาเป็นคนเดิม  Summer มาถึงทุกคนดีใจมาก ต่างนัดแนะกันไปเที่ยว
ตามประแส และนั่นเองคือจุดเริ่มของความสัมพันธ์ครั้งใหม่ของเธอ เธอไปเที่ยวทะเลกับเพื่อนๆ โดยมีเพื่อนของเพื่อนไปด้วยกันเป็นกลุ่มใหญ่ เมื่อถึงวันนัดพบ ว่าไงยัยนา  มาก่อนเพื่อนเลยนะ ไม่ค่อยเห่อเลย เสียงเพื่อนคนหนึ่งทักขึ้น หญิงสาวยิ้มก่อนตอบว่า
ก็ไม่รู้จะทำอะไรก็เลยออกจากบ้านมาก่อน ระหว่างที่พูดเธอก็เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งยืนมองหน้าเธออยู่ตลอดเวลา  เธอเงียบไปและหลบตาบุรุษคนนั้น  เสียงเพื่อนดังขึ้นอีกครั้ง อ๋อโทษทีลืมแนะนำ นานี่เพื่อนในคณะเรา ชื่อ "เอก"  ส่วนนี่นาเพื่อนในชมรมเรา
ยินดีที่ได้รู้จักครับ เสียงชายหนุ่มกล่าวและยิ้มให้ เธอยิ้มตอบและเดินไปนั่งรอเพื่อนๆ ที่รถ  เพื่อนสาวขอตัวไปโทรศัพท์ตามเพื่อนคนอื่นๆ "เอก" จึงได้โอกาสเดินไปที่รถ  ขอนั่งด้วยคนได้มั๊ยครับ  ได้สิตามสบายไม่ต้องเกรงใจหรอกเพื่อนกันทั้งนั้น ชายหนุ่ม
เริ่มชวนเธอคุย และดูเหมือนทั้งคู่จะเข้ากันได้ เมื่อเพื่อนๆ มาคบ คณะทัวร์จึงเริ่มออกเดินทางมุ่งหน้าสู่ทะเล เอกไม่ค่อยรู้จักใคร จึงเลือกนั่งข้างๆ นาและชวนคุยตลอดทาง  เมื่อไปถึงหญิงสาวไม่รอช้ารีบลงจากรถ และวิ่งลงทะเลก่อนใคร เธอนั่งเล่นอยู่ริมทะเล
ด้วยความสดชื่นเพียงลำพัง ไม่ลงไปเล่นน้ำกับเพื่อนๆ หรอครับ เสียงเอกดังขึ้น  นาหันไปมองก่อนตอบว่า นาว่ายน้ำไปเป็นหรอกค่ะ แต่ชอบทะเล  เอกไปเล่นกับเพื่อนๆ  เถอะ  ไม่หรอกขอนั่งคุยเป็นเพื่อนดีกว่า นั่งสิหญิงสาวเอ่ยชวน ดูว่าความสัมพันธ์ของ
ทั้งคู่จะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน  ความมืดเริ่มเคลื่อนตัวมาใกล้ ฝนตกกระหน่ำลงมาอย่างที่ไม่มีใครตั้งตัวทัน  เอกคว้าข้อมือของนาและพาวิ่งไปหาที่หลบฝน  มันเป็นเพลิงไม้เล็กๆ ห่างจากที่รถจอดพอสมควร  นายืนมองหน้าชายหนุ่มด้วยใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ เพราะเขายังไม่ปล่อยมือจากเธอ ชายหนุ่มหันมามองและรีบปล่อยมือเธอ ขอโทษทีนะ แค่กลัวนาเปียกฝน  ขอบคุณนะหญิงสาวกล่าว  และฝนก็หยุดดูเหมือนหญิงสาวจะเริ่มรู้สึกไม่สบายขึ้นมา เธอตัวร้อนและมีไข้ขึ้นมา ระหว่างที่เดินกลับไปที่รถเธอล้มลงและหมดสติไป เอกเข้าประคองและอุ้มเธอไปที่รถ  ....................