นาทีสุดท้าย

invisble

สองหนุ่มสาวเดินคลอเคลียกันไปรับประทานอาหารกลางวันด้วยกัน  ด้วยใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุข
เอ้ก   ผู้ช่วยผู้จัดการฝ่ายส่งออก  ของบริษัทแห่งหนึ่งแถวสาธร
อุ๋ย    พนักงานฝ่ายนำเข้า  ของบริษัทเดียวกัน
ทั้งคู่เริ่มสนิทสนมกันมาตั้งแต่หญิงสาวเข้ามาทำงานใหม่ๆ  เนื่องจากหญิงสาวเป็นคนร่าเริง  ยิ้มเก่ง  ประกอบด้วยรอยยิ้มที่แต่งแต้มไปด้วยลักยิ้มที่มุมปากทั้งสองข้าง  ใครเห็นต่างก็ชื่นชมในความร่าเริงของเธอ  
ชายหนุ่มรักหญิงสาวมาก  ทุ่มเททุกอย่างให้  ไม่เคยล่วงเกินแม้แต่การจับมือ  เขาก็ไม่เคยแม้แต่น้อย  เขาเป็นสุภาพบุรุษมาก   แต่หญิงสาวสิ  เหมือนกับว่าเธอไม่ค่อยรู้จักความรักสักเท่าไร  เธอยังคงมองเห็นชายหนุ่มเป็นเพียงเพื่อนชายคนหนึ่ง  ที่สนิทสนมกันมาก  เธอยังไม่พร้อมที่จะรักใคร
วันเวลาล่วงเลยไป   ชายหนุ่มต้องไปศึกษาต่อ ที่ประเทศอังกฤษ  เขาไม่อยากจากสาวผู้เป็นที่รักไปแต่เพื่ออนาคตที่เขาวาดฝันไว้ว่า  สักวันเขาจะมีบริษัทเป็นของตัวเอง  และมีครอบครัวที่อบอุ่น  โดยมีหญิงสาวเป็นแม่บ้านให้เขา
เขาจึงตัดสินใจไป  
ในวันที่ 31 ตุลาคม 2544  วันที่ชายหนุ่มต้องเดินทาง  เขามองหาสาวคนรักด้วยใจจดใจจ่อ
เสียงเพลงจากมือถือดังขึ้น
ฮัลโหล  อุ๋ยครับ  ตอนนี้อุ๋ยอยู่ไหน  ถามหญิงสาวด้วยเสียงกระตือรือร้น  แต่แฝงไปด้วยความนุ่มนวล
 ขอโทษนะเอ้ก  อุ๋ยคงไปส่งเอ้กไม่ได้  พอดีอุ๋ยติดธุระสำคัญ เอ้กคงไม่โกรธอุ๋ยนะคะ ฝืนพูดออกไป
 ไม่เป็นไรครับ  พูดไปด้วยความน้อยใจ แต่ก็ยังเสียงร่าเริง
เอ้กไม่อยู่  อุ๋ยต้องดูแลตัวเองด้วยนะครับ  อย่ากลับบ้านดึกมาก  ทำงานพอที่เราทำไหว
เอ้กเป็นห่วงนะครับ
จ้ะ  อุ๋ยจะดูแลตัวเองให้ดีนะคะ  ขอให้เอ้กเดินทางโดยสวัสดิภาพ อุ๋ยจะเป็นกำลังใจให้นะคะ
ขอบคุณครับ
เอ่อ.......อุ๋ยครับ........คือ.......เอ้กมีอะไรอยากจะบอก  พูดไปด้วยความประหม่า  เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาพร้อมที่จะบอกหญิงสาว
มีอะไรหรอจ๊ะ  พูดมาได้เลย
เอ้กรักอุ๋ยนะครับ  พูดไปแล้วก็รู้สึกโล่งอก
ทางด้านหญิงสาวนิ่งอึ้ง  นี่แหล่ะเป็นเหตุผลที่เธอไม่คิดจะไปส่งชายหนุ่ม  เพราะเธอรู้แล้วว่าเขาจะพูดอะไรกับเธอ
เพราะเธอยังไม่พร้อมเผชิญหน้ากับความรัก
อุ๋ยครับ  ได้ยินที่เอ้กพูดหรือเปล่าครับ   ชายหนุ่มเรียกสติหญิงสาวกลับคืน
เอ่อ...ได้ยินค่ะ 
เอ้กจ๊ะ พอดีอุ๋ยต้องไปทำธุระแล้วนะคะ โชคดีนะคะ  รีบพูดตัดบท
เดี๋ยวสิครับ   รอเอ้กนะครับคนดี แล้วเอ้กจะกลับมาฟังคำตอบนะครับ  
ค่ะ  ถ้ามันมีวันนั้น
......................................................................................................................................
ตลอดเวลา 1 ปี ที่ชายหนุ่มเรียนอยู่ที่ประเทศอังกฤษ  เขาจะโทรหาหญิงสาวทุกวัน  วันละ 10 นาที  เขาทำอย่างนี้อย่างสม่ำเสมอ  หญิงสาวเริ่มซึมซับความรักมากขึ้นทุกวัน  จนวันที่เธอพร้อมจะบอกรักชายหนุ่ม  แต่วันนั้นเขากลับไม่โทรหาเธอ  เธอรอโทรศัพท์ทั้งวันจนผ่านไป 4  วัน วันที่ 4 เวลาประมาณ  4  ทุ่ม  เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น  เธอดูเบอร์แล้วดีใจจนบอกไม่ถูก รีบรับทันที
ฮัลโหล  เอ้ก  หายไปไหนมา  ทำไมไม่โทรมาตั้งหลายวัน เธอยิงคำถามไปถี่ยิบ แต่เสียงปลายสายที่ตอบกลับมากลับไม่ใช่เสียงชายคนรัก
ลูกอุ๋ยจ๊ะ  แม่พูดนะ ...........ตอนนี้ลูกเอ้ก........ฮื่อๆๆๆๆๆๆๆๆ  พูดไปร้องไห้ไป  หญิงสาวเริ่มใจคอไม่ดี
มีอะไรหรอคะคุณแม่
ลูกเอ้กขับรถชนกับรถแท๊กซี่  ใต้อุโมงค์  ตอนนี้ไม่รู้สึกตัวเป็นเจ้าชายนิทราอยู่  หมอบอกว่ายังไงก็คงไม่รอด
น้ำเสียงช่างหดหู่เหลือเกิน  หญิงสาวน้ำตานองสองแก้ม  ขาไม่มีเรี่ยวแรง  พูดอะไรแทบไม่ออก  เธอพยายามควบคุมสติแล้วพูดกับแม่ของคนรักว่า
แม่ค่ะ  อุ๋ยขอคุยกับเอ้กนะคะ  ถึงแม้เขาจะไม่รู้สึกตัวแต่อุ๋ยขอนะคะ  พูดด้วยเสียงอ้อนวอน
ได้จ้ะ
ฮัลโหล  เอ้กจ๊ะ  อุ๋ยมีอะไรอยากจะบอกเอ้ก  มันเป็นความรู้สึกที่อุ๋ยพร้อมจะบอกเอ้กมาตั้งแต่ 4 วันที่ผ่านมาแล้ว  แต่เอ้กไม่ยอมโทรมาหาอุ๋ยเลย  แต่อุ๋ยก็ไม่เคยโกรธเอ้กนะ .........เอ้กจ๊ะ  ฟังดีๆนะคะ  อุ๋ยรักเอ้กนะ .........อุ๋ยจะรอเอ้กนะ .........เอ้กต้องหาย........เอ้กต้องกลับมาหาอุ๋ย.......ได้ยินไหม........ฮื่อๆๆๆๆๆๆๆๆ
น้ำตาจากร่างที่ไร้สติไหลออกมาไม่ขาดสาย  เอ้ก......ชายคนรักเขาคงรับรู้คำที่แฟนสาวบอกมาแล้ว  เขารอคอยคำนี้จากเธอมาแสนนาน  ในที่สุดเขาก็ได้ยิน
ตืดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เอ้ก!!!!!!!  เสียงแม่ของชายคนรักกรีดร้องดังมาก  
อย่าทิ้งแม่ไป  ฮื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เอ้กจ๊ะ.......ไม่ว่าจะยังไง  เอ้กก็คือผู้ชายคนแรกที่อุ๋ยบอกรัก  และเอ้กจะอยู่ในความทรงจำของอุ๋ยตลอดไป  สัญญา  หญิงสาวรำพึงกับตัวเองเบาๆ