จากแสงตะเกียงสู่แสงแห่งดวงดาว

pigstation

ศัลยแพทย์หญิงแสงสุรีย์  สุวรรณรัศมียิ้มไปสู่ฟ้าสูง
ตรงที่ดาวดวงหนึ่งกระพริบแสงสวยทักทาย
	แม้เธอจะอยู่ถึงเมืองปารีส แต่ความคิดถึงยังข้ามฟ้า
มายังเมืองไทยด้วยสายใยแห่งความรักและผูกพัน
	ภาพในใจเธอผุดพรายขึ้นมา...ระยิบระยับในคืนหนึ่ง
ของคนไกลบ้าน
	ค่ำคืนหนึ่งแสนยาวไกลในความทรงจำ เป็นคืนหนึ่ง
ที่ไกลจากแสงไฟฟ้าสัญลักษณ์ของความเจริญ
	ร่างของหญิงผู้หนึ่งกำลังมุ่งหน้าผ่านกลางไร่ข้าวโพด
	ทางสายลูกรังขนาดพอสวนกันได้อย่างเบียดชิดทอดยาว
ไปสู่ปลายทางโดยมีความขรุขระและฝุ่นฟุ้งเป็นเครื่องหมาย
	การบรรเทาทุกข์คือหน้าที่ของเธอผู้นี้ 
	นางสาวไขแสง  สุวรรณรัศมีคือชื่อของเธอ
	แต่ละครั้งที่ถูกตามตัวจากน้ำเสียงทุกข์ร้อนของชาวบ้านที่	
เจ็บไข้คือการเสียสละเวลาส่วนตัวออกสู่การรับใช้ชุมชน
	แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งในคืนเดือนดับ
	หลังจากลมหนาวกรูเกรียวพัดยอดไม้ไหวเอน
		น้ำค้างแห่งคืนหนาวก็หว่านตัวทั่วท้องทุ่ง
	ริมทางลูกรังสายนั้น รถเครื่องคู่ชีพของเธอเอนล้มลง
	ซบข้างไร่อ้อย
		...............
		เวลาผันผ่าน 9 เดือนอาจแค่พอข้ามปี แต่ถ้อยคำและ	สายตาของคนนอกถึงท้องใหญ่โตของพยาบาลโสดที่พลาดท่าให้
	ทรชนในคืนเปลี่ยว
		ทั้งที่การทุ่มเทของเธอกับกลายเป็นการถูกทอดทิ้งจาก
	สาธารณชนบางส่วน
		แต่ด้วยความอดทน อดกลั้น เธออุ้มท้องในหน้าที่ของ
	ความเป็นแม่ และทำหน้าที่ดูแลรักษาพยาบาลชาวบ้านของความ	เป็นหมอบ้านนอก ต่อไป เธอเพียรสร้างทำจนผ่านพ้น
		จากแสงตะเกียงวิบวอมริมไร่ปลายนา จากเด็กหญิงของ	ท้องทุ่งเติบโตมาด้วยอานิสงค์ของผู้หญิงแกร่งแห่งสถานีอนามัย
	ไกลโพ้นชานเมือง
		จากถ้อยคำทั้งหลาย ทั้งกำลังใจและซ้ำเติม
		จนมาถึงวันแห่งรางวัลชีวิตศัลยแพทย์หญิงแสงสุรีย์  สุวรรณ	รัศมีมอบให้นางไขแสง  สุวรรณรัศมีผู้เป็นมารดาที่แท้ผู้เดียว
		เช่นการให้แสงจากตะเกียงส่องถึงแสงแห่งดวงดาวและ	ส่องสว่างสู่ความรักที่แท้จริง
		แล้วเมืองไทยก็ได้คนดีคืนกลับมาพัฒนาประเทศในฐานะ
	อาจารย์หมอแสงสุรีย์คณะแพทย์ศาสตร์แห่งหนึ่งเพื่อจุดประกายแสง
	ให้สังคมไทยสว่างไสวสืบต่อไปขึ้นมาอีกแรงหนึ่ง.