เออ..

ธรรมาภิวัฏ

เฮ้ย.. กินเหล้า
โอเช
หลังจบการหารือเรื่องการเรื่องงาน  ดูเหมือนคงไม่มีอะไรดีไปกว่านั่งจิบเบียร์เย็นๆ กับแกล้มอร่อยๆ
สองเรา เราสองคน สองเกลอ ภาระกิจพิเศษ นั่งดื่ม นั่งบ่นบ้าๆ บอๆ
..
หลังลงรถเมลล์ เรา เดินวกๆ วนๆ เอาเป็นว่า วนไปวนมา แถวๆ ธรรมศาสตร์ท่าพระจันทร์ จนตกลงปลงใจ เลือกร้านริมบาทวิถี ได้ที่นั่งซักที ดีกว่าเดินไปเรื่อยๆ
..เบียร์รินๆ ฟองล้นๆ แล้วก็ไม่พ้นลาบต้มส้มตำ จะว่ายังไง หรือคนจน ผู้ไม่มีอันจะกิน ไม่มีสิทธิ์เลือกให้เกินว่ากำลังทรัพย์ในกระเป๋า ถึงจะว่าโลกมีเสรี คนนั้นเกิดมา แลพึงได้พึงมีอย่างถึงพร้อมเท่าเทียม แต่กรอบกั้นในโลกผู้ทุนนิยาม กระซิบบอกว่าท่านอย่าล้ำเส้น หากทุนน้อยหอยน้อย ให้ท่านคอยไปก่อน ร้านเราหรูๆ รับแต่ฝรั่งมังฆ้อง กระเป๋าหนักศักดิ์หนา ขี้ข้า.. คร้านจะเหยียบร้านให้เลอะ ไม่คุ้มค่าพนักงานถูพื้น
เฮ้ย.. มึงนั่งตรงนี้แหละ เฮียๆ.. ลาบปลาดุก กับ แหนมคลุก.. อ้อ.. เบียร์คชสาร แบบฟองน้อยๆ ขวดนึง บัดเดี๋ยวนั้น อย่าชักช้า หน้าจะมืด เพราะขาดแอลกอร์ฮอล์ ละลายในเส้นเลือดมานานแล้ว
นั่งจิบขวดแล้วขวดเล่า ผู้คนเดินไปมาขวักไขว่ สารพัด ขาวดำ ฝรั่ง ไทย.. ก็ย่านนี้คนต่างชาติชุม ถึงจะห้ามจับกลุ่มเกินห้า เพราะเดี๋ยวจะไปขัดขวางงานวันเด็กดูรถถังหลงฤดู ฝรั่งเขาว่าซึมๆ ไม่ค่อยอยากเดินเท่าไร แต่.. มันก็ยังเยอะอยู่ดีนั่นแหละ หลายผู้แวะเวียน ทั้งผู้ปกติ เร่งรีบหาร้าน หาของกิน ผู้จรเพื่อจะไปแจวก็เยอะ.. แลผู้ทำมาหาเงิน
เอ๊ะ.. แล้วนั่น ผู้ไม่ปกติ เขาคือใคร ใครคือผู้ไม่ได้ถูกรับเชิญ เผอิญอยากจะรับแต่เงิน ก็มันจนแทบจะไส้สิ้น หิวก็หิว
ลูกเอ๋ย.. แม่ไม่ได้กินข้าวมาสามวัน ขอเงินสักบาทสักเบี้ย นิดๆ น้อยๆ พอประทังสังขาร แม่หิวจนไส้กิ่ว นิ่วหน้า มืดมวนจวนจะเป็นลม 
ขี้คร้านจะฟัง ควักสะตังค์ให้เร็วรี่ แม่เอ๋ย.. ลูกก็จน สิบบาทซาวบาทนะแม่ คงพอซื้อข้าวประทังได้บ้าง รีบไปหาข้าวกินก่อนจะสิ้นไส้เถิดแม่
แต่เอาเถิด แม่คงจะไม่พออิ่ม แม่ก็เดินขอไปเสียทุกโต๊ะจนสุดสายถนน ไอ้เกลอมันเลยว่า เฮ้ย.. มึงคิดว่าเขาเป็นยังไง คนหมู่นี้ ครั้งก่อนกระนู้นที่กูนั่งกินกับมึง มึงจำได้ไหม มีหนุ่มคนนึงสูงๆ ผอมๆ มันมาไหว้ขอเงินกินข้าว กูให้มันไป แต่ตอนที่เราเดินออกจากร้าน กูกลับเห็นมันนั่งนับเงินเป็นฟ่อนๆ เห็นแล้วก็เจ็บใจว่ะ
เอาเถิดไอ้เกลอ.. กูว่า.. คนไม่มีจึงขอ คงไม่มีใครอยากจะเป็นขอทานเท่าไรหรอก ถึงงานนั้นจะมีเยอะแยะ และคนแม้จะยังมีกำลัง แต่.. ในสภาพการณ์บางอย่าง ความอ่อนล้าอาลัย อาจจะหักหัวใจจนชีวิต อยากจะเลือกที่จะหลบพ้นปัญหา มีชีวิต อยู่วันวัน เพื่อพ้นวัน คนเหล่านี้น่าสงสารนัก ชีวิตที่หมดเป้าหมายเพื่อดิ้นรน ดูหม่นหมอง เอาล่ะถ้ามึงมีศรัทธาก็จงจ่ายค่าเหล้า ถ้าไม่มี.. ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูเลี้ยง
เออๆ มึงออกๆ ไปก่อน สิ้นเดือนกูจะคืนให้ แต่ตอนนี้เอามาร้อยนึง ค่าแท็กซี่กลับที่พัก
ไอ้ชิบหาย.. เดี๋ยวค่อยเอา ตอนนี้ย้ายทำเล เดี๋ยวเราจะไปกินต่อ
ว่าแล้วก็ควักธนบัตรใบม่วง ส่งเฮียเจ้าของร้าน แล้วเดินกอดคอกัน เมาแประ เดินเฉไปเฉมา
ไอ้เวร.. ยังดีนะที่กูมีเงินพอจ่ายค่าเหล้า
เอาน่า.. เดี๋ยวสิ้นเดือนกูคืนให้ กูรู้มึงมีเงิน
ฮะฮะฮะฮ่า