เหงา.สิ้นเปลืองเปล่าอย่างฟุ่มเฟือย
ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ
ฉันเคลิ้มกับจินตนาการความฝันโดยคิดไปเองอย่างนี้ อย่างโน้น อย่างนั้น
กลางแดดอ่อนร้อนเล็กน้อยของบ่ายวันหนึ่งแบบเบลอๆเพี้ยนๆฝันกลางแดด
เผลอแป๊บเดียว ยามค่ำคืนก็มาเยือน ความมืดสีดำเข้าปกคลุมท้องฟ้า
ดวงดาวเปล่งแสงทอประกาย พระจัทร์สาดแสงเป็นเพื่อนร่วมทาง
เดินคนเดียวบนฟุตบาธในเมืองใหญ่ ความหลากศรีวิไลศ์ของแสงไฟ
ความยั่วยวนเย้าของเสน่ห์แสงราตรี ยั้งตัวเองไว้ว่าอย่า..ก่อนจะโดนชักจูง
วันแห่งความรักกำลังย่างเข้ามาอีกไม่นานวันวาเลนไทน์อันฉ่ำหวานชื่นของคู่รัก
ความรักของหนุ่มสาวช่างสวยงาม ดอกกุหลาบสีแดงกำลังเบ่งบาน
เพลงรักกำลังบรรเลงเย้ยฉัน เสียดสีคนตัวเปล่าอกหักซ้ำซาก
ประชดประชันคนไม่สำคัญที่โดนมองข้าม รู้สึกเหงาสิ้นเปลืองเปล่าอย่างฟุ่มเฟือย
7 มกราคม 2548